آرتمیا؛ قهرمان کوچک آبزی‌پروری ایران

به گزارش ایانا، آرتمیا (میگو شور، Brine shrimp) که به‌عنوان یکی از منابع خوراک زنده مهم در صنعت آبزی‌پروری شناخته می‌شود، نقش کلیدی در رشد و بقای لاروهای ماهیان و میگوها ایفا می‌کند. این سخت‌پوست کوچک به دلیل ویژگی‌هایی مانند تخم‌های مقاوم قابل انبار (سیست) و ارزش غذایی بالا برای مراحل اولیه رشد آبزیان، به یکی از ستون‌های اصلی تأمین غذای زنده در سطح جهان تبدیل شده است.

اهمیت جهانی آرتمیا در آبزی‌پروری

مطالعات علمی جدید نشان می‌دهد که آرتمیا به عنوان خوراک زنده، بهبود قابل توجهی در نرخ بقای لاروها، رشد و سلامت عمومی آبزیان ایجاد می‌کند. ناپ‌لی‌های (لاروهای تازه خارج شده) تازه هچ‌شده‌ی آرتمیا، سرشار از پروتئین، اسیدهای چرب ضروری و مواد مغذی است که به رشد سریع و مقاوم شدن آبزیان کمک می‌کند. افزون بر این، تخم‌های آرتمیا (سیست‌ها) به دلیل دوام و مقاومت بالا، قابلیت نگهداری طولانی‌مدت و هچ (باز شدن تخم و خروج لارو) سریع، مدیریت تأمین خوراک زنده را در مراکز تکثیر و پرورش آسان کرده است.

در سال‌های اخیر، تمرکز پژوهش‌ها بر روی بهبود کیفیت تغذیه‌ای آرتمیا با روش‌های غنی‌سازی مانند افزودن روغن‌های دریایی، ویتامین‌ها و پروبیوتیک‌ها بوده که به بهبود رشد و مقاومت لاروی کمک شایانی می‌کند. همچنین، تغییرات اقلیمی و فشارهای زیست‌محیطی، چالش‌هایی را در تأمین پایدار منابع طبیعی آرتمیا ایجاد کرده که زمینه‌ساز توسعه روش‌های پرورشی کنترل‌شده و پایدار در سراسر جهان شده است.

نقش آرتمیا در توسعه صنعت آبزی‌پروری ایران

ایران با برخورداری از گونه‌های بومی آرتمیا، به ویژه در دریاچه ارومیه و برخی تالاب‌های شور داخلی، ظرفیت قابل توجهی برای استفاده و توسعه پایدار این منبع ارزشمند دارد. مطالعات اخیر نشان می‌دهد که جمعیت‌های آرتمیا در این مناطق به دلیل کاهش سطح آب، افزایش شوری و تغییرات زیست‌محیطی با تهدیدهای جدی روبرو هستند که می‌تواند امنیت زیست‌محیطی و منابع غذایی مرتبط با آن‌ها را تحت تأثیر قرار دهد.

با این وجود، پژوهش‌های آزمایشگاهی و میدانی در ایران نشان داده‌اند که امکان پرورش آرتمیا در شرایط محیطی سخت مانند مناطق جنوب شرقی کشور وجود دارد. استفاده از آرتمیا به عنوان خوراک زنده در تغذیه آبزیان بومی مانند ماهی خاویاری ایرانی، همراه با دیگر منابع غذایی زنده، نتایج رشد بهتری را به همراه داشته است که نشان‌دهنده اهمیت آن در توسعه آبزی‌پروری بومی است.

چالش‌ها و راهکارها در مسیر توسعه پایدار آرتمیا در ایران

از جمله چالش‌های اصلی پیش روی توسعه آرتمیا در ایران می‌توان به کاهش زیستگاه‌های طبیعی، کمبود داده‌های علمی دقیق، و نیاز به توسعه فناوری‌های غنی‌سازی و تولید هدفمند اشاره کرد. بهبود شرایط زیستگاه‌ها از طریق مدیریت بهینه منابع آبی و کنترل آلودگی‌ها می‌تواند به بازسازی جمعیت‌های بومی آرتمیا کمک کند.

علاوه بر این توسعه مراکز پرورش آرتمیا با استفاده از دانش فنی به‌روز و آموزش جوامع محلی می‌تواند تأمین پایدار خوراک زنده برای صنعت آبزی‌پروری ایران را تضمین کند و وابستگی به واردات این محصول را کاهش دهد.

چشم‌انداز آینده و اهمیت پژوهش

پژوهش‌های نوین تأکید دارند که ارتقاء فناوری‌های تولید و غنی‌سازی آرتمیا و توسعه زیرساخت‌های پژوهشی ملی برای پایش سلامت زیست‌محیطی، ضروری است. همکاری‌های بین‌المللی و تبادل دانش فنی با سازمان‌های جهانی می‌تواند مسیر توسعه این صنعت در ایران را تسریع کند.

خبرنگار: شهرزاد مسعودی