انجمن اسلامی دانشجویان پیرو خط امام (ره) دانشگاه اصفهان با بیانیه ای تذکر داد:
نابودی کشاورزی در زمینهای حاصلخیز شرق اصفهان/ زایندهرود را زنده، کامل و همیشه میخواهیم
انجمن اسلامی دانشجویان پیرو خط امام (ره) دانشگاه اصفهان با صدور بیانیه ای با تاکید بر این که زایندهرود تنها متعلق به مردم اصفهان نیست و بهعنوان 118 اُمین اثر طبیعی در فهرست میراث طبیعی ایران سرمایه ملی همه ملت ایران و گنجینه طبیعی متعلق به همه مردم جهان است...
انجمن اسلامی دانشجویان پیرو خط امام (ره) دانشگاه اصفهان با صدور بیانیه ای با تاکید بر این که زایندهرود تنها متعلق به مردم اصفهان نیست و بهعنوان 118 اُمین اثر طبیعی در فهرست میراث طبیعی ایران سرمایه ملی همه ملت ایران و گنجینه طبیعی متعلق به همه مردم جهان است، سهم ملت و دولت ایران در پاسداشت آنها را بیش از دیگران دانسته و ابراز امیدواری کرده تا مسئولان کشور ازآنچه تاکنون در اصفهان رویداده است، آموخته باشند بیش از این منابع طبیعی کشور در معرض آسیب و نابودی قرار نگیرد و هرچه سریعتر با بهره گرفتن از راهکارهای علمی به نجات زایندهرود بشتابند.
متن کامل این بیانیه که از سوی این انجمن به ایانا ارسال شده است به این شرح است:
بسمالله الرحمن الرحیم
زایندهرود را زنده، کامل و همیشه میخواهیم
در تقویم ما ایرانیان همیشه تاریخها و روزهایی بوده است که گاهی برایمان پرمعناست، بسیاری از روزها و هفتهها هم هستند که در تقویم به نامهای مختلفی نامگذاری شدهاند که برای بسیاری فقط یک نام است.
اگر به سراغ تقویم بروید خواهید دید هفته ایی که گذشت بهنام هفتهی محیطزیست بود.
اما کدام محیطزیست؟
شکار بیرویهی پرندگان در تالابها؟
بیابانزاییهای متعددی که از طریق نابود کردن درختان رخ میدهد؟
یا رودی که در اصفهان نفسش تنگشده و دیگر زاینده نبود؟
آری، این روزها زایندهرود روزهای سختی را میگذراند و مردم اصفهان در اندوه خشک شدن جگرگوشهشان زاینده زود به سر میبرند.
متأسفانه، چند سال است که زایندهرود نیز همچون دریاچه ارومیه به خاطر سوء مدیریت منابع آب، به خشکی گراییده و این مسئله تأثیرات مخربی بر شهر تاریخی اصفهان و منافع ملی کشورمان داشته است.
عوارض ناشی از خشککردن زایندهرود که مسئولان بهآسانی از کنار آنها میگذرند بیشمار است، اما برخی از مهمترین آنها را میتوان به تأمین نشدن حقآبه مناطق پاییندست زایندهرود و نابودی کشاورزی در زمینهای حاصلخیز شرق اصفهان و در پی آن فقر و آسیبهای اجتماعی ناشی از بیکاری کشاورزان و دامداران منطقه، خشک شدن تالاب گاوخونی، از بین رفتن گونههای جانوری و گیاهی، پایین آمدن قابلتوجه آمار گردشگران داخلی و خارجی و خشک شدن هزاران درخت در بیشهها و بوستانهای شهر دانست.
مردم اصفهان خواستار توجه جدی نمایندگان مجلس به این مهم هستند. متأسفانه در مجلسهای گذشته قوانین غیرعلمی و تعجیلی در خصوص زایندهرود به تصویب رسید که همین امر باعث شد که دولت جدید برای به اجرا رساندن طرحهای خود در خصوص زایندهرود ازجمله توقف احداث ناصحیح تونل بهشتآباد و اجرای درست و علمی طرح بهشتآباد دچار مشکلات زیادی شود.
همچنین طرحهای دولت یازدهم برای محاسبهی میزان حق آبه رودخانه ازجمله طرح نصب ایستگاههای هیدرومتری (آبسنجی) بهمنظور تعیین دقیق حق آبه و تشکیل کمیتهی ویژه در شورای عالی آب هیچگاه تحقق نیافت یا بسیار کند عمل شده است.
روشن است که برای برونرفت از بحران خشک شدن زایندهرود، باید مواردی همچون اصلاح روشهای غلط مدیریت منابع آب و ایجاد مدیریت واحد و یکپارچه اکوسیستم زایندهرود از سرچشمه تا تالاب، لغو قانون استقلال آب استانها که در سال 1384 به تصویب مجلس رسید، رعایت حق آبه کشاورزان و بستر رودخانه زایندهرود که در قانون توزیع عادلانه آب در سال 1361 به تصویب مجلس رسید، در دستور کار نهادهای مربوط و بالأخص مجلس امید قرار گیرد. لذا برای جلوگیری از مشکلات به وجود آمده خواستار ایجاد دوبارهی کمیتهی پیگیری مسائل و مشکلات زایندهرود اصفهان و تسریع در برنامههای دولت و از بین بردن موانع قانونی برای اجرای طرحهای دولت و بررسی راهکارهای علمی برای بهبود شرایط زیستمحیطی کشور هستیم. از طرفی اجرای طرح غیرعلمی آبرسانی به استانهای دیگر که خلاف کنوانسیون بینالمللی رامسر است از سال 1390 به اجرا درآمده است، باید بهطور کامل متوقف و بهصورت علمی بازنگری شود؛ که این امر میتواند به اجرای طرح بهشتآباد که به همت دولت یازدهم بهصورت علمی و با کمک مشاورین خارجی بازنگری شده کمک کند و دوباره شاهد رهاسازی آب در زنده رود و به وجود آمدن توازن میان منابع و مصارف رودخانه باشیم.
واقعیت این است که زایندهرود تنها متعلق به مردم اصفهان نیست. زایندهرود بهعنوان 118 اُمین اثر طبیعی در فهرست میراث طبیعی ایران است که این منابع طبیعی، سرمایههای ملی همه ملت ایران و گنجینه طبیعی متعلق به همه مردم جهان هستند و سهم ملت و دولت ایران در پاسداشت آنها بیش از دیگران است.
امیدواریم مسئولان کشور ازآنچه تاکنون در اصفهان رویداده است، آموخته باشند تا بیش از این منابع طبیعی کشور در معرض آسیب و نابودی قرار نگیرد و هرچه سریعتر با بهره گرفتن از راهکارهای علمی به نجات زایندهرود بشتابند.
زندهباد زایندهرود،
زندهباد ایران
دیدگاه تان را بنویسید