تبدیل کشاورزی شهری به شیوه‌ای از زندگی

به گزارش ایانا به نقل از Civil Eats، واشنگتن پست، دیترویت را «مرجع مواد غذایی» نام‌گذاری کرده است. این شهر با استفاده از کشاورزی شهری و باغچه‌های کوچک در مسیر برطرف کردن عدم امنیت مواد غذایی گام برداشته است. قانون‌گذاری برای آسان‌تر کردن کشاورزی شهری در بوستون باعث شده تا این شهر به «بهشت مواد غذایی اورگانیک» مشهور شود و محصولات کشاورزی محلی بیشتری در اختیار خانواده‌های کم‌درآمد قرار بگیرد.

با این حال هیچ شهری به اندازه سکرامنتو در کالیفرنیا درباره تلاش‌هایش برای گسترش کشاورزی شهری خبرساز نبوده است. در حقیقت اگر “farm to fork” را در گوگل جستجو کنید، اولین وب‌سایت در قسمت نتایج شما را به سمت برنامه‌های سکرامنتو در حمایت از مواد غذایی محلی می‌برد.

این وب‌سایت می‌نویسد: «در سکرامنتو عبارت مزرعه تا چنگال مد روز یا شعار بازاریابی نیست. بلکه شیوه زندگی ماست». این وب‌سایت اشاره می‌کند که آب و هوای ایده‌آل این منطقه، توانایی برای کشت محصولات در تمام طول سال و میلیون‌ها هکتار زمین زراعی این منطقه را در کشاورزی ملی و جهانی پیشرو کرده است.

تحقیقات جدید از گروه مطالعات رسانه‌ای برکلی نشان می‌دهد که حامیان کشاورزی شهری به دنبال توسعه‌های بیشتری هستند. به جای تمرکز روی غذا، آنها قصد دارند کشاورزانی که آن مواد را کشت و پرورش می‌دهند برجسته‌تر کنند تا مطمئن شوند همه از نعمت‌های این منطقه بهره می‌برند.

رابین کراک، مدیر پروژه سازمان مردم‌نهاد موسوم به «ولی ویژن» است. هدف این سازمان بهبود کیفیت زندگی در سکرامنتو است. کراک می‌گوید:‌ «سکرامنتو خود را به عنوان پایتخت مزرعه تا چنگال جا انداخته است. اما سوال اینجاست که آیا چنگالی خالی خواهد ماند یا نه؟»

کراک یکی از فعالان محلی است که به عدالت متعهد است. کشاورزی شهری نه تنها شیوه‌ای است که درآن به افرادی که وقت و پول دارند احساس خوبی می‌دهد بلکه ابزاری است برای ترویج عدالت اجتماعی.

کراک و فعالان دیگر به همراه قانون‌گذاران تلاش می‌کنند تا ایده‌های جدیدی را عملی کنند که در ساماندهی جامعه‌ای قوی و تغییر قانون ریشه دارد. استراتژی‌های بکار رفته به ائتلاف فعالان محلی کمک کرده تا چشم‌انداز کشاورزی شهری در سکرامنتو را تغییر دهند تا از برنامه‌های سلامت غذایی حمایت شود.

برندا رویز، مادر، آشپز و ساکن سکرامنتو، در جلسه شورای محلی می‌گوید: «مهم است که خانواده‌های ما به مواد غذایی تازه دسترسی داشته باشند،‌ مهم است که آنها در محله خود راه بروند و از داستان‌های خود درباره فضای سبز آن بگویند. مهم است که کودکان و جوانان ببینند که بزرگترها مواد غذایی را پرورش می‌دهند و می‌فروشند و داشتن این شغل عجیب نیست».

بعد از تلاش‌های بسیار فعالان،‌ شورا در سال 2015 دستوری صادر کرد که در آن پرورش و فروش محصولات محلی مستقیما از زمین‌های محلی‌ها و از مزارع موقتی به مساحت 12 مترمربع امکان‌پذیر شود. چند ماه بعد،‌ شورا قانونی را تصویب کرد که بر اساس آن مالیات زمین‌های خالی که به زراعی تبدیل می‌شوند کاهش می‌یابد.

تغییرات اجتماعی ممکن است سال‌ها یا دهه‌ها طول بکشد. چه احداث بازار جدید برای کشاورزان باشد، چه تصویب قانون در شورای شهر که به حذف موانع کمک می‌کند و نظر مردم را درباره آنچه امکان‌پذیر است تغییر می‌دهد.