افزایش 50 درصدی بهره‌وری در تولیدات دام‌های سبک

نادر پاپی دراین‌ارتباط به خبرنگار ایانا گفت: خوشبختانه دامداران کشور ما از هر برنامه‌ای که بتواند سبب بهبود بهره‌وری واحدهای دام شود، استقبال می‌کنند. این برنامه‌ها در هر جای کشور به‌طور صحیح و موفقیت‌آمیز اجراشده، مورد استقبال دامداران قرارگرفته، و پیگیری دامداران برای دسترسی و استفاده از این برنامه‌ها، دلیل محکمی بر این ادعا دانست.

وی برنامه‌های ترویجی برای بهره‌برداران دام سبک روستایی و عشایری را به‌طورکلی شامل تهیه فیلم و حضور در برنامه‌های تلویزیونی و رادیویی، تهیه بروشور، نشریه فنی، نشریه ترویجی، اجرای پروژه‌های تحقیقی- ترویجی که به‌طور مستقیم توسط خود دامداران اجرا می‌شود و ... دانست.

این دانشیار موسسه تحقیقات علوم دامی ادامه داد: برگزاری رویداد انتقال‌یافته‌های تحقیقاتی و روز مزرعه، حضور در واحدهای پرورش دام یا کاروان‌های ترویجی به‌منظور انتقال‌یافته‌های جدید و دستورالعمل‌های ترویجی موردنیاز دامداران درزمینه‌های مختلف تغذیه، بهداشت، تولیدمثل، جایگاه؛ برگزاری کلاس‌های ترویجی؛ ایجاد سایت و تالار ترویج دانش و فنون کشاورزی که محل ذخیرۀ تمامی رسانه‌های ترویجی است و تمامی دامداران می‌توانند به آن دسترسی داشته و به‌صورت رایگان از نشریات آن استفاده کنند، سایر برنامه‌های این بخش هستند.

وی مثال زد: اجرای برنامۀ تغذیۀ فلاشینگ میش‌ها در زمان قوچ اندازی، بین 10 تا 20 درصد دوقلو زایی را افزایش می‌دهد و یا برنامۀ زود از شیرگیری بره‌ها و استفاده از تغذیه خشبی، می‌تواند هم در افزایش وزن بره‌های تولیدی و هم در کاهش میزان زمان تولیدمثل میش مؤثر بوده و افزایش بهره‌وری را رقم بزند.

پاپی افزود: استفاده از فن‌آوری‌های روز مثل تهیه خوراک کامل پلت شده در تغذیه بره‌های پرواری، و یا جیرۀ خوراک کامل سیلاژ بر پایۀ مواد خوراکی خشبی و کم‌ارزش نیز سبب افزایش بهره‌وری شده‌اند.

این عضو هیئت‌علمی موسسه تحقیقات علوم دامی توضیح داد: برنامه‌های ترویجی از سال‌ها پیش، به‌ویژه دهۀ 1390، به‌طورجدی در دستور کار سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی و مؤسسات تابعه ازجمله موسسه تحقیقات علوم دامی کشور، قرارگرفته و تقریباً در تمامی استان‌ها، کم‌وبیش آغاز و عملیاتی شده است. بااین‌حال در بعضی استان‌ها با توجه به فعالیت مروجان، اقدامات بیشتری انجام شده و با توجه به نتایج عملی به‌دست‌آمده، بیشتر موردتوجه دامداران قرارگرفته است. بااین‌حال استان‌های خراسان رضوی، اردبیل و البرز را می‌توان ازجمله استان‌های پیشرو درزمینۀ به‌کارگیری برنامه‌های ترویجی نام برد.

به اعتقاد این محقق، مناسب‌ترین روش برای ارزیابی برنامه‌های ترویجی، میزان عملکرد واحدهایی است که این برنامه‌ها را در دستور کار خود قرار داده و از آن‌ها استفاده می‌کنند. به‌عنوان‌مثال به‌کارگیری جیره‌های استاندارد در زمان‌های مختلف، فیزیولوژی دام در استان خراسان رضوی و یا استفاده از تغذیه تکمیلی در استان اردبیل، همچنین به‌کاگیری بقایای محصولات زراعی در تغذیه دام در استان کردستان سبب بهبود عملکرد دام شده است، به‌طوری‌که دامداران با اشتیاق و اطمینان خاطر از این برنامه‌ها استفاده می‌کنند.