استفاده از نهال­‌های میکوریزی در احیاء و غنی‌سازی جنگل

کمال شهبازی در گفت‌وگو با خبرنگار ایانا بیان کرد: یکی از راهکارهای افزایش زنده‌مانی و رشد نهال‌های جنگلی در احیای رویشگاه‌های تخریب یافته، شناسایی قارچ‌های میکوریزی همزیست با ریشۀ گیاهان آن رویشگاه و سپس تکثیر و تلقیح آن‌ها برای توانمندسازی نهال‌های تولیدی است.

رئیس مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان اردبیل افزود: باهدف احیاء و توسعه توده‌های جنگلی تخریب‌شده برای نخستین بار در کشور پروژه تأثیر قارچ‌های میکوریزی باهدف احیای رویشگاه نهال‌های فندق در جنگل فندقلوی اردبیل اجرا شد.

رویشگاه جنگلی فندقلوی مهمترین ذخیره‌گاه ژنتیکی گونه فندق در کشور

وی تصریح کرد: رویشگاه جنگلی فندقلوی اردبیل با داشتن 900 هکتار توده خالص فندق، مهمترین ذخیره‌گاه ژنتیکی گونه فندق در کشور محسوب می‌شود که به دلایل مختلف از قبیل تغییر کاربری، آتش‌سوزی، خشک‌سالی و تغییر اقلیم در معرض تخریب شدید قرار دارد.

رئیس مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان اردبیل بیان کرد: در حال حاضر نیز متأسفانه به دلیل کاهش بارش، افزایش میانگین دما، تغییر اقلیم و وجود دوره‌های خشک‌سالی میزان موفقیت جنگل‌کاری تا حد قابل‌توجهی کاهش‌یافته است که طبق ارزیابی‌های اولیه انجام یافته اجرای این پروژه در مراحل مقدماتی نتایج مطلوبی را به دنبال داشته است.

وی با بیان اینکه برنامه‌های جنگل‌کاری بایستی مورد توجه جدی قرار گیرد، گفت: در این زمینه یکی از تکنیک‌های زیستی برای تولید نهال سالم و قوی جهت نهال‌کاری موفق در رویشگاه‌های تخریب شده با هدف احیا و غنی‌سازی جنگل، مهندسی ریشه نهال است که در آن نهال‌های جنگلی با قارچ‌های میکوریزی بومی تلقیح می‌شوند.

شهبازی افزود: در راستای تلقیح ریشه نهال با قارچ‌های میکوریزی، بخش تحقیقات جنگل‌ها و مراتع مرکز با اجرای پروژه تحقیقاتی موفق به تولید نهال میکوریزی فندق در جنگل فندقلو شده است که در مقایسه با نهال‌های غیر میکوریزی از درصد زنده‌مانی و رویشی بیشتری برخوردار است.