چرا افراد گوشتخوار باید بیشتر درباره خاک فکر کنند؟

پرورش دام به طور صنعتی، از طرق مختلف به محیط زیست آسیب می‌زند؛ تولید دام، بخش عمده زمین‌های کشاورزی را به خود مشغول کرده و دلیل اصلی نابودی 50 درصد از جانوران وحشی است که پس از انقلاب صنعتی از بین رفته‌اند. علاوه بر این نیاز به تولید صنعتی غذای دام، باعث آسیب رساندن شدید به زیستگاه‌های طبیعی و تخریب شدید خاک در نقاط مختلف جهان شده است که پیامدهای جبران ناپذیری برای انسان‌ها و حیات وحش در پی خواهد داشت.

به گزارش ایانا از گاردین ، ما اغلب فراموش می‌کنیم که حیوان هستیم. شاید به همین دلیل است که راحت‌تر حیوانات را می‌خوریم، از پوست آن ها لباس درست می‌کنیم و می‌پوشیم و روی آن ها آزمایش می‌کنیم. بعضی از افرادِ عاشق گوشتخواری ادعا می‌کنند که طعم ساندویچ بیکن، ارزش مرتکب شدن هر جنایتی را دارد اما بیشتر ما در حالی گوشت می‌خوریم که به عمد منبع آن را از یاد می‌بریم.

البته ما در خوردنِ دیگر حیوانات تنها نیستیم. بسیاری از گونه‌های دیگر جانوری - حتی برخی گیاهان- هم رژیم گوشتخواری دارند. اینکه برخی حیوانات، حیوانات دیگر را می‌خورند بخشی از شبکه غذایی است؛ اما انسان‌ها تمایل طبیعی خود را به یک ماشین مخرب گوشتخواری تغییر داده‌اند.

برخی از مردم به خاطر سلامتی، گوشتخواری را ترک می‌کنند و بعضی به پیروی از لئوناردو داوینچی، کشتن حیوانات را با کشتن انسان‌ها برابر می‌دانند. اما وقتی که از تاثیرات زیست محیطی دام‌ها صحبت می‌کنیم، تفکیک حقیقت از افسانه دشوار می‌شود. آنها سهم زیادی در انتشار گاز کربن دارند اما اینکه همه تقصیر تغییرات اقلیمی را بر گردن دامداری بیندازیم، امری گمراه کننده است.

وقتی از تعداد حیوانات یک مزرعه سخن به میان می‌آید، آمارها وحشتناک است. تنها میانگین تعداد مرغ‌ها در سطح جهان به 20 میلیارد قطعه می‌رسد. چارپایان، دیگر حیوانات اهلی هستند که تعدادشان 1.4 میلیارد راس است؛ تعداد خوک‌ها و گوسفندان به حدود یک میلیاد راس می‌رسد. حیواناتی که در مزرعه پرورش می‌یابند به مقدار زیادی خوراک و آب نیاز دارند. تولید سویا که بیشتر برای خوراک دام استفاده می‌شود، اکوسیستم‌های آمریکای لاتین را تخریب کرده است. در مجموع تولید دام، بخش عمده زمین‌های کشاورزی را به خود مشغول کرده و دلیل اصلی نابودی 50 درصد از جانوران وحشی است که پس از انقلاب صنعتی از بین رفته‌اند.

به کانال ایانا در تلگرام بپیوندید

در نتیجه یک اجماع همگانی وجود دارد که خوردن گوشت و لبنیات کمتر یکی از بهترین راه‌ها برای کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای، تغذیه بیش از 7 میلیارد انسان و حمایت از تنوع زیستی است. تا امروز بیشتر بر حذف دامداری تاکید شده تا پرورش خوک و مرغداری. این امر بیشتر به این دلیل است که علفخواران گاز متان منتشر می‌کنند که یک گاز گلخانه ای قوی است. دامداری‌ها همچنین عامل تخریب گسترده اکوسیستم‌های مهم چه به صورت مستقیم به خاطر چرای دام و یا غیر مستقیم برای تغذیه دام بوده‌اند. برای نمونه در سالیان اخیر، گسترش دامداری‌ها در آمازون، عامل یک هشتم تخریب کل جنگل‌های جهان بوده است.

بنابر این نمی‌توان انکار کرد که دام‌ها در بسیاری از نقاط جهان باعث تخریب گسترده محیط زیست شده‌اند. چرای بیش از حد دام‌ها به‌ویژه در مناطق دچار خشکسالی عامل اصلی نابودی خاک است. خاک بزرگترین منبع کربن روی زمین است، که پس از مرگ و پوسیدن درختان و گیاهان، کربن آنها را جذب می‌کند. از بین رفتن کربن بر اثر استفاده شدید از خاک و تغییر ساختار زمین بر اثر شخم زنی علفزارها و پاکسازی جنگل‌ها و زمین‌های دارای خاک پیت، دومین عامل انتشار گاز دی اکسید کربن، پس از سوخت‌های فسیلی است. درباره این واقعیت که خاک چهار برابر همه درختان و دیگر اشکال حیات، کربن در خود ذخیره دارد اطلاعات کمی داریم. اگر همچنان تخریب خاک ادامه یابد و ما با سرعتی بیشتر از همیشه به نابودی خاک بپردازیم، در آینده نخواهیم توانست غذای کافی برای تغذیه انسان‌ها تامین کنیم.

راه حل سنتی برای جلوگیری از فرسایش خاک، تناوب کشت است. بدون استفاده از روش تناوب، که شامل علوفه و حبوبات می‌شود، تولید محصولات، هر چه بیشتر به کودهای شیمیایی - که منبع عظیم تولید گازهای گلخانه‌ای هستند - و آفت کش‌ها برای کنترل علف‌های هرز، آفات و بیماری‌ها وابسته می‌شود.

تبدیل مزارع فرسوده به علفزار می‌تواند خاک را حفظ و کربن خاک را احیا کند. در حالی که هنوز می‌توان از آن غذا تولید کرد. وجود تعداد کمی از حیوانات که علف می‌خورند و تولیدات جانبی دارند که ما نمی‌توانیم بخوریم، می تواند برای محیط زیست خوب باشند البته در صورتی که زیستگاه حیوانات وحشی همچون جنگل‌ها و زمین‌های دارای خاک پیت را از بین نبرند. چرای محدود، به زمین‌های کم علف اجازه می‌دهد که همچنان حاصلخیز باشد و کشاورزان را تشویق می‌کند که خاک خود را حفظ و فشار را بر خاک کم کنند. اگر شما یک گله دارید می‌توانید از این علفزار برای یک نهار رایگان برای دام‌های خود استفاده کنید.

بنابر این گوشتخواران باید به دامداری‌های صنعتی که به شدت به علوفه و سویا وابسته‌اند را مد نظر داشته باشند. این بدان معناست که هیچ نوع گوشت مرغ یا خوک که در فضای بسته پرورش می‌یابند و شدیدا به غذای دام نیازمندند، به طور صنعتی تولید نشود. دامداری صنعتی نه تنها به طرز غیر قابل قبولی ظالمانه است بلکه از نظر توسعه پایدار نیز ناکارآمد است.

از این رو برای کسانی که گیاهخوار نیستند اما می‌خواهند برای سیاره زمین کاری انجام دهند، مصرف کمتر گوشت با کیفیت - بیشتر گوشت حیوانات علفخوار- همراه با لبنیات کمتر و میوه و سبزی بیشتر و غذاهای فرآوری شده کمتر، بهترین گزینه است.

ترجمه: محسن حدادی

L-960513-02