اطلاع رسانی هوشمند، چالش دولت دوازدهم

با کمی تامل و موشکافی در کارکرد حوزه اطلاع رسانی دولت یازدهم، به پرسش های زیادی بر می خوریم. از جمله این پرسش ها: دولتی که امروز افتخار صادرات محصول استراتژیک گندم را در کارنامه خود دارد و یا در حوزه بهداشت به استانداردها نزدیک شده، آیا توانسته در سطح عملکرد و توانمندی خود اطلاع رسانی کند؟ به عبارت دیگر، آیا توانسته توازن معنادار بین عملکرد و اطلاع رسانی برقرار کند؟

امروزه شاهد گله مندی برخی از فعالان سیاسی هستیم که حوزه اطلاع رسانی دولت نتوانسته خدمات بی شمار دولت یازدهم را در افکارعمومی به خوبی ترسیم کند، به همین ترتیب در دستگاه های دولتی نیز این اتفاق به وفور دیده شده است؛ چراکه هنوز مدیران ارشد، روابط عمومی را یک تخصص راهبردی در جهت مهندسی افکار عمومی نمی نگرند.

به عقیده « چارلز کولی» ، افکار عمومی حاصل جمع قضاوت های فردی اکثریت نیست، بلکه قضاوت تبلور یافته همه اشخاص مستقل، جدا از تعلق آن ها به اکثریت یا اقلیت است. یعنی حاصل جمع ساده نظر افراد جدا از هم نیست. بلکه یک سازمان، یک محصول همکاری مبتنی بر ارتباط و تاثیر متقابل است .

یادمان باشد، با بکارگیری نظریات علمی و به دور از سوگیری های سیاسی، می توانیم به صورت دانش محور و اجرایی و با بکارگیری دانش و تجربه به سوی جهت دهی و مهندسی افکار عمومی حرکت کنیم و با این روش می توان مصرف انبوه را به سوی تولید داخلی هدایت نماییم، چرا که امروزه اقتصاد مقاومتی یک اصل در نظام و جامعه تلقی می شود، مگر ترویج و فرهنگ سازی برنامه کلان اقتصاد مقاومتی در دست کدام از مجموعه های دولتی است؟

بدون تردید نقش روابط عمومی ها در فرهنگ سازی و ایجاد بسترهای لازم در این زمینه بی بدیل است، خصوصا در وزارتخانه هایی که در تولید و سبد خانوار نقش فزاینده ای دارند همانند وزارتخانه های جهاد کشاورزی، صنعت و معدن و سایر دستگاه های مرتبط.

در واقع این روابط عمومی ها هستند که می توانند با تهیه خوراک فراوان برای تغذیه افکار و ضرورت توجه روز افزون به افکار و گسترش رسانه ها و ارتباطات، اقدامات سازنده دولت در تولید و خدمت رسانی را به مردم منتقل کنند و مطالبات اجتماعی را به شکل دقیق و کاربردی به مسوولان ارشد دستگاه های اجرایی بازخورد دهند. اتفاقی که اگر این مهم تا کنون به درستی صورت می گرفت، دیگر نیازی به دفاع احساسی از عملکرد دولت نبود؛ چرا که به صورت تدریجی و آرام و هدفمند در طول 4 سال، اصل متقاعد سازی و اقناع انجام می شد. این وظیفه خطیر روابط عمومی دستگاه های حاکمیتی است؛ به بیان ساده، روابط عمومی مجموعه ای از علوم انسانی است که وظایفی چون جلب مشارکت، سنجش افکار عمومی، شفاف سازی، عقلانی کردن توقعات و عمق بخشیدن به انتظارات را به عهده بگیرد و سعی می کند تا با ترغیب و برقراری حسن ارتباط با مردم از طریق رسانه ها بر افکار عمومی نفوذ یابد و با مساعد سازی همکاری و همیاری مردم و مخاطبان را جلب کند. بایستی بعد از 4 سال کارنامه روابط عمومی ها را ممیزی کنیم تا شاید در آینده حداقل به اندازه یک تعریف ساده عمل کنیم، یادمان باشد امروز زمان اقدام و عمل است. پس آنچه راهگشاست، اتخاذ و اجرای ساز وکارهای عملی در روابط عمومی است با پشتوانه علمی.

روابط عمومی، بایستی منزلگاه تولید خبر باشند و این مهم میسر نمی شود مگر آن که نگاه به روابط عمومی در دولت دوازدهم متمایزشود. نگاهی که روابط عمومی را به عنوان یک تخصص راهبردی بنگرد و به عوامل انسانی متخصص به عنوان کلیدی ترین بخش سازنده روابط عمومی راهبردی بپردازد.

یادمان باشد برنامه ریزی استراتژیک شامل به اشتراک گذاشتن دانش و تجربه است. معنای این جمله این است که عوامل انسانی دانش مدار و برخوردار از تجربه، می تواند رسالت اصلی روابط عمومی ها را در جهت نیل دولت به اهداف توسعه پایدار به سرانجام برسانند.