عضو هیات علمی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی خوزستان مطرح کرد؛

توجه ویژه به احیاء گیاهان دارویی رو به انقراض خوزستان

توجه ویژه به احیاء گیاهان دارویی رو به انقراض خوزستان

عضو هیات علمی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان خوزستان با بیان اینکه این استان بیش از 250 گونه گیاهی گیاهان دارویی دارد، گفت: مطلوب است با برنامه‌ریزی و مدیریت مناسب نسبت به کشت و توسعه اصلاح و احیاء گونه‌های در حال انقراض این استان به‌خصوص کرفس کوهی اقدام شود.

مهری دیناروند در گفت‌وگو با خبرنگار ایانا  در خصوص پراکنش گیاهان دارویی در استان خوزستان بیان کرد: استان خوزستان با وسعتی معادل 4/6 میلیون هکتار به دلیل دارا بودن شرایط خاص جغرافیایی و تنوع آب و هوایی و قرار گرفتن در دو ناحیه ایرانی تورانی و خلیجی عمانی از پوشش گیاهی جالب توجهی با بیش از هزار گونه برخوردار است.  تعدادی از آنها از زمان‌های بسیار دور برای مصارف دارویی و صنعتی مورد استفاده قرار می‌گرفته و در حال حاضر نیز همچنان  مصرف می‌شوند.

وی ادامه داد:  براساس مطالعه فلور استان خوزستان و منابع علمی مرتبط بیش از 250 گونه گیاهی تحت عنوان گیاهان دارویی در سطح استان شناخته شده است. تیره‌های گیاهی مینا ، نعناییان و چتریان بیشترین تعداد گیاه دارویی را در خوزستان دارند.

عضو هیات علمی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان خوزستان افزود: با توجه به تنوع ژنتیکی و سرشت خاص گیاهان دارویی، پراکنش این گونه‌ها در نقاط مختلف استپ گرم، نیمه استپی، جنگل‌های خشک و کوهسری است. برخی گونه‌ها مانند گاوزبان و انواع بابونه پراکندگی وسیعی دارند. همچنین برخی همچون خردل خودرو علف هرز بوده و همه‌جا زی هستند.

نیاز به اجرای طرح‌های مراقبتی برای گونه‌های انحصاری استان

دیناروند ادامه داد: گونه‌هایی نیز وجود دارد که انحصاری استان خوزستان بوده و البته رویشگاه محدودی دارند مانند گاوزبان خوزستانی و مرزه خوزستان که متاسفانه طی سال‌های اخیر تنش‌های محیطی، بهره‌برداری‌های بی‌رویه و غیر اصولی این ذخایر توارثی مثمر باعث صدمات جبران‌ ناپذیری در برخی گونه‌ها شده است و نیاز به اجرای طرح‌های مراقبتی حفاظتی در منطقه است.

وی اضافه کرد: گونه کرفس کوهی  قبلا در بخش‌های وسیعی از مراتع ییلاقی و کوهستانی بخش جنوبی زاگرس در استان خوزستان وجود داشته، در حالی‌که امروزه این گونه بسیار آسیب‌پذیر بوده و خطر انقراض در این منطقه وجود دارد. با این  شرایط، لازم است برای اصلاح و احیاء این مناطق و حفظ، نگهداری و جلوگیری از انقراض گونه‌های مورد نظر با برنامه‌ریزی و مدیریت مناسب نسبت به کشت و توسعه آنها اقدام کرد.

انتهای پیام

دیدگاه تان را بنویسید