طرح الگوی کشت در استان کردستان به مرحله اجرا در می آید

به گزارش خبرنگار ایانا از کردستان، در سومین جلسه الگوی کشت استان که با حضور رییس سازمان ، مدیر کل ثبت اسناد و املاک استان، معاون شرکت آب منطقه ای ، مدیر سازمان تعاون روستائی استان، مدیر کل سازمان غله و خدمات بازرگانی ،  رییس مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی، معاونین بهبود تولیدات گیاهی و بهبود تولیدات دامی استان و جمعی از روسای تشکلهای بخش کشاورزی و مدیران و کارشناسان مرتبط با موضوع حضور داشتند. رییس سازمان بر اجرای دقیق طرح الگوی کشت و لزوم همکاری تمامی سازمانهای مرتبط با موضوع تاکید نمود .

اسکندری اظهار داشت  طرح مهم الگوی کشت که به دستور مقام عالی وزارت امسال به مرحله اجرا در خواهد آمد با سه هدف عمده حفظ محیط زیست، افزایش تولید، و حفظ منابع آبی کشور در دستور کار قرار گرفته است .

اسکندری گفت: طرح الگوی کشت برنامه‌ای است که به کشاورزان کشور توصیه می‌کند نماید  که چه محصولی را در کجا و به چه میزان بکارند و پیش‌بینی شده است که تحول بزرگی در تولیدات کشاورزی کشور ایجاد کند

وی ادامه داد: از سال ۱۳۵۰ بحث مربوط به الگوی کشت در ایران مطرح بود. نیم قرن است که الگوی کشت جزو چالش‌های بخش کشاورزی است. به دلایل مختلف در این ۵۰ سال الگوی کشت اجرایی نشده است اما امسال با تمام توان وزارت جهاد کشاورزی کمر همت به اجرای آن بسته با رعایت تمام موازین کارشناسی

اما الگوی کشت چیست؟

با توجه به گستردگی پهنه‌ی مرزی کشور و تنوع اقلیمی مناطق گوناگون رسیدن به الگوی کشت مناسبی که از آن بتوان حداکثر بهره‌برداری را از عوامل و نهادهای تولید به‌ویژه عامل محدود کننده‌ی آب به‌دست آورد ضرورتی انکار ناپذیر است. گفتنی‌ست از الگوی کشت تعاریف بسیار موجود است که به نظر می‌رسد جامع‌ترین این تعاریف به شرح ذیل ‌باشد: «الکوی کشت عبارتست از تعیین یک نظام کشاورزی با مزیت اقتصادی پایدار مبتنی بر سیاست‌های کلان کشور، دانش بومی کشاورزان و بهره‌گیری بهینه از پتانسیل‌های منطقه‌ای با رعایت اصول اکوفیزیولوژیک تولید محصولات کشاورزی در راستای حفظ محیط زیست» تعریف درپیش گفته شده این نکته را نمایان می‌سازد که در بسیاری از مناطق کشور کشت محصولات زراعی، باغی و یا بهره‌برداری از مراتع و جنگل‌ها متناسب با پتانسیل‌های منطقه‌ای و عوامل تولید باشد و با توجه به محدودیت‌های اقلیمی موجود، بیلان منفی آب دشت‌ها و نیاز به پایداری تولید محصولات، ما را ملزم می‌کند که درجهت روش‌های کمک به بهبود سفره‌های زیر زمینی آب و افزایش راندمان مصرف آب حرکت کنیم. هم‌چنین باید نسبت تخصیص زمین‌های کشاورزی و برنامه‌ی کشت یک منطقه به انواع گروه محصولات زراعی و باغی همان منطقه از سوی وزارت جهاد کشاورزی تعیین شده و ارائه‌ی ترکیب از پیش تعیین شده کشت و آیش برای مجموعه‌ای از گیاهان سازش یافته با محیط در یک منطقه معین ودوره‌ی زمانی مشخص الزامی‌ست به‌نحوی‌که با سیاست‌های دولت و اقتصادی – اجتماعی هم‌سو باشد. از سوی دیگر میزان کشت محصولات کشاورزی در یک منطقه باید با توجه به منابع موجود، قیمت محصولات، هزینه‌های تولید، عملکرد محصول، نیاز کشور و سیاست‌های درست انجام شود و تصمیم‌گیری در انتخاب گیاهان زراعی یا باغی مناطق مختلف براساس زیر ساخت‌های موجود، مسائل اجتماعی – اقتصادی و سطح تکنولوژی با حفظ منابع پایه تولید در جهت تامین نیازهای اساسی کشور باشد.