عوامل خسارت‌زا در مزارع برنج گیلان تحت کنترل است

رضا غیاثی در گفت‌وگو با خبرنگار ایانا بیان کرد: مزارع برنج استان گیلان در طول دوره رشد با علف‌های هرز، آفات و بیماری‌های گیاهی مواجه هستند که بیشترین مشکل مربوط به علف‌های هرز است.

وی افزود: به همین دلیل تقریبا در تمام مزارع برنج در آغاز فصل کشت و کار، یعنی حدودا سه تا چهار ماه قبل از برداشت، از سموم علف‌کش استفاده می‌شود. در زمینه آفات و بیماری‌های گیاهی شرایط در سال‌ها مختلف متفاوت بوده و معمولا حداکثر 25 تا 30 درصد مزارع برای کنترل آنها سمپاشی می‌شوند.

مدیر حفظ نباتات سازمان جهاد کشاورزی استان گیلان ادامه داد: کرم ساقه‌خوار نواری برنج آفت اصلی شالیزارهای استان است که با توجه به سال‌ها استفاده از روش‌های بیولوژیک در گیلان و استفاده از سموم گرانول به جای مایع‌پاشی سموم، به نظر می‌رسد در طبیعت دشمنان طبیعی تا حدود زیادی به‌صورت موثر بر جمعیت این آفت تاثیرگزار واقع شده و در این زمینه تعادل برقرار شده است، به‌طوری که در بیشتر مواقع میزان خسارت آفت کمتر از سطح زیان اقتصادی است.

در 75 درصد مزارع برنج گیلان به جز علف‌کش‌ها هیچ سم دیگری استفاده نمی‌شود

غیاثی با بیان اینکه بیماری عمده مزارع برنج نیز بیماری بلاست است، ادامه داد: با توجه به شرایط جوی میزان شیوع آن در سال‌های مختلف متغیر است، اما با توجه به اینکه ارقام حساس، کمتر کشت شده و از طرفی بیشتر کشاورزان سعی می‌کنند تعادل کودی را رعایت کنند، بسیاری از مزارع نیاز به سمپاشی پیدا نمی‌کنند. به عبارت دیگر در 70 تا 75 درصد مزارع برنج گیلان به جز علف‌کش‌ها هیچ سم دیگری استفاده نمی‌شود.

مدیر حفظ نباتات سازمان جهاد کشاورزی استان گیلان افزود: در سال‌های گذشته مهم‌ترین عامل خسارت‌زا در مزارع برنج استان کرم ساقه‌خوار نواری بود، اما کشاورزان گیلانی با انجام مدیریت تلفیقی این آفت، موجب ایجاد تعادل طبیعی آن شده و هم‌ اکنون با مشکلات بسیار کمتری مواجه هستند.  هشت هزار هکتار از مزارع برنج استان هم تحت پوشش کنترل بیولوژیک این آفت با استفاده از زنبور تریکوگراما قرار دارند که هزینه‌ی آن به‌طور کامل توسط کشاورزان برنج‌کار پرداخت می‌شود.

وی افزود: هزینه‌ کنترل بیولوژیک ساقه‌خوار برنج با استفاده از زنبور تریکوگراما در هر مرحله 180 هزار تومان است و سه تا چهار بار رهاسازی در طول فصل زراعی نیاز است. برای انجام این روش کنترلی، 100 عدد کارت حاوی تخم زنبور تریکوگراما (تریکوکارت) به ازای هر هکتار در شالیزار نصب می‌شود.