بحران امنیت غذایی در غزه؛ جنایت خاموش رژیم صهیونیستی
غزه تنها جایی در جهان است که زمانی که جنگ در آن آغاز می‌شود، نمی‌توانید فرار کنید؛ به همین سادگی!
به گزارش واحد پژوهش ایانا، تا پیش از حمله رژیم غاصب صهیونیستی به غزه، جمعیت آن به بیش از دو میلیون نفر می‌رسید که با افزایش حملات پی‌درپی و وحشیانه بیش از هشت هزار و 500 نفر از جمعیت غزه به شهادت رسیدند و هم‌زمان با این نسل‌کشی ناجوانمردانه و به دنبال آن قطع سوخت، برق، غذا و آب برای جمعیت باقی‌مانده در غزه این فاجعه انسانی را سخت‌تر کرده است.
تاثیرسوخت بر امنیت غذایی
سوخت همه‌چیز را از قصابی گرفته تا نانوایی، سوپرمارکت، بیمارستان، شبکه‌های تلفن همراه و کارخانه آب‌شیرین‌کن و... تحت تأثیر قرار می‌دهد. از طرفی تمام آب‌های زیرزمینی غزه متصل به دریا است، بنابراین بدون نمک‌زدایی قابل شرب نیست.
همه این خدمات به ژنراتورهای سوختی بستگی دارد با همه این احوال می‌بینیم که رژیم غاصب صهیونستی، به بهانه‌های سیاسی مانع سوخت‌رسانی به مردم غزه شده و امنیت غذایی مردم این منطقه را به‌طورکلی از بین برده است.
عمق این فاجعه زمانی آشکار می‌شود که برای تأمین حداقل آب موردنیاز برای بقای 2.2 میلیون مرد، زن، کودک و نوزاد در غزه، باید 47 میلیون لیتر آب آشامیدنی برای 10 روز وارد غزه شود که ازنظر تعداد کامیون‌ها، یعنی هزار و 200 کامیون در 10 روز، یا 120 کامیون آب در روز برای حفظ بقا نیاز است. درحالی‌که هم‌اکنون روزانه تنها 20 تا 30 کامیون برای کل نیاز 2 میلیون نفر وارد غزه می‌شود که شامل غذا، آب و دارو است که همین تعداد با میزان نیاز مردم غزه هیچ مطابقتی ندارد.
متأسفانه این کمک ناچیز و اندک جوابگوی رفع تشنگی و گرسنگی مردم مظلوم غزه نیست چه رسد به اینکه بخواهیم بپرسیم کیت‌های بهداشتی چه می‌شود؟ تختخواب، پتو و سرپناه برای افرادی که خانه‌های خود را ازدست‌داده‌اند یا سرپناه موقتشان ویران‌شده است، چگونه تأمین می‌شود؟ یا سؤال اینجاست اگر می‌خواهید از گسترش بیماری‌ها جلوگیری کنید، برای تأمین بهداشت چه راهکاری ارائه می‌دهید؟
همچنین پیش از جنگ نیز مردم غزه همیشه وابسته به کمک و امدادرسانی بوده‌اند. کمک‌هایی که بر اساس آن مردم می‌توانستند آشپزی کنند و یا آب تهیه کنند که این مسئله نشان‌دهنده‌ی بیشترین میزان ناامنی غذایی در منطقه در غزه بوده است. ولی در حال حاضر، یکی از مشکلات بزرگ این است که کمک‌هایی که وارد منطقه می‌شود با نیازهای موجود مطابقت ندارد. ارسال مواد غذایی خام امکان‌پذیر نیست زیرا مردم غزه، گاز یا آب برای پختن آن ندارند، بلکه به غذای آماده محتاج‌اند.
امروز با قطع سوخت و جلوگیری از ورود امکانات به غزه، توسط رژیم صهیونیستی، بیش از هر زمان دیگری چهره‌ی جنایت‌کار خود را نشان داده است.
مقیاس رنج و درد انسانی که برای غیرنظامیان فلسطینی در غزه آشکار می‌شود فراتر از حد تصور است.
از طرفی اسرائیل خواستار تخلیه بیمارستان‌های شمال غزه همچون الشفاء شده و مدعی است که در آن‌ها شبه‌نظامیان حماس مستقر هستند. چرا سازمان بهداشت جهانی چنین تخلیه‌ای را غیرممکن» توصیف کرده است؟
پاسخ به این سؤال ساده است، هیچ جایگزینی برای این بیمارستان‌ها وجود ندارد.
حدود 64 درصد از سه هزار و ۶۰۰ تخت بیمارستانی غزه، در دو بیمارستان بزرگ الشفاء و قدس در شمال هستند و تعداد مجروحان در حال حاضر به بیش از 20 هزار نفر در این بیمارستان‌ها می‌رسد.
به‌طورمعمول در یک شهر آمریکایی در شرایط عادی، برنامه‌ریزی برای تخلیه یک بیمارستان هفته‌ها طول می‌کشد، با فرض اینکه بیمارستان دیگری برای انتقال بیماران وجود داشته باشد.
حالا شما تصور کنید چنین جمعیتی از مجروحین و بیماران را چطور و چگونه و می‌توان از بیمارستان در شرایط جنگی تخلیه کرد؟
سازمان ملل کجاست؟
تأمین نیازهای 1.4 میلیون آواره در یک منطقه جنگی بر دوش آژانس‌های سازمان ملل متحد همچون دفتر هماهنگی امور بشردوستانه است؛ اما هنوز اقدام مؤثری از سازمان ملل در ارتباط با آورگان غزه دیده نمی‌شود.
فقدان کامل انسانیت
هیچ بهانه‌ای نمی‌تواند این رفتار وحشیانه رژیم غاصب صهیونیستی را توجیه کند که کل شهر را با خاک یکسان کند و مردمی را آورنده و سرگردان سازد و چنان در تنگنا قرار دهد تا به مرگ تدریجی در اثر کمبود غذا و آب دچار شوند. این جنایت چنان سهمگین است که اگر نسبت به آن بی‌طرف یا بی‌تفاوت باشیم هیچ فرقی با عاملان آن نخواهیم داشت.
اگر امروز در برابر آنچه به‌طور آشکار در مقابل چشمان بشریت رخ می‌دهد سکوت کنیم چگونه می‌توانیم دعوی انسانیت داشته باشیم؟
دیدگاه تان را بنویسید