افتتاحیه‌ای با رنگ سنت
تهران- ایانا- در اقدامی نوآورانه و فرهنگی، سازمان امور عشایر ایران با جایگزینی بریدن روبان با قیچی کردن دست‌بافته‌ای از روی دار در مراسم افتتاح پروژه‌ها، نمادی زنده از هنر و هویت عشایری را به جای یک رسم وارداتی نشاند؛ حرکتی که نه‌تنها آیین افتتاح را بومی‌سازی می‌کند، بلکه جایگاه فرهنگی و اقتصادی جامعه عشایری را در متن توسعه ملی برجسته می‌سازد.
اقدام نوآورانه سازمان امور عشایر ایران در جایگزینی بریدن روبان با قیچی کردن دست‌بافته عشایری از روی دار در مراسم افتتاح پروژه‌ها، نه‌تنها یک تغییر ظاهری، بلکه گامی معنادار در جهت پاسداشت هویت فرهنگی و تقویت جایگاه جامعه عشایری در توسعه ملی است.
این ابتکار، که در مراسم افتتاح «پست ویژه عشایر» برای اولین بار اجرا می‌شود، پیامی عمیق در خود نهفته دارد: فرهنگ و هنر عشایری، بخشی جدایی‌ناپذیر از هویت ملی ایران است که باید دیده شود، ارج نهاده شود و در متن توسعه کشور جای گیرد.
بریدن روبان، رسمی وارداتی و کلیشه‌ای است که سال‌ها است در مراسم مختلف تکرار می‌شود، اما جایگزینی آن با قیچی کردن یک اثر دست‌بافت عشایری از روی دار، نمادی از هنر و زحمت زنان و مردان این جامعه، معنایی تازه به افتتاحیه‌ها می‌بخشد.
این اقدام، بیش از یک تغییر نمادین، دعوتی به بازاندیشی در ارزش‌های فرهنگی و اقتصادی است که جامعه عشایری به کشور عرضه می‌کند. صنایع‌دستی عشایر، از قالی و گلیم تا جاجیم و ورنی، نه‌تنها نماد زیبایی‌شناسی و مهارت، بلکه روایت‌گر داستان زندگی، استقامت و پیوند عمیق این مردمان با طبیعت و سنت است.ترویج این اقدام در پروژه‌های ملی و استانی می‌تواند به‌عنوان یک الگوی فرهنگی فراگیر، به بازنمایی بهتر عشایر در سپهر عمومی کمک کند.
این حرکت، فرصتی است تا توجه عموم و سیاست‌گذاران به نقش کلیدی عشایر در اقتصاد، تولید و حفظ سنت‌های بومی جلب شود. زنان عشایری، که با دستان هنرمند خود این آثار را خلق می‌کنند، در این فرآیند نه‌تنها دیده می‌شوند، بلکه به‌عنوان کنشگرانی فعال در توسعه فرهنگی و اقتصادی کشور به رسمیت شناخته می‌شوند.توسعه این فرهنگ، یعنی جایگزینی روبان‌های بی‌روح با آثار دست‌بافتی که هر تار و پودش قصه‌ای از زندگی عشایری را روایت می‌کند، می‌تواند به تقویت هویت ملی و افزایش غرور فرهنگی منجر شود.
این اقدام، همچنین، پیامی به نسل جوان است که سنت‌های بومی ما، از صنایع‌دستی تا شیوه‌های زندگی عشایری، نه‌تنها ارزش حفظ دارند، بلکه می‌توانند در دنیای مدرن نیز جایگاهی مؤثر و الهام‌بخش داشته باشند.امید است این ابتکار، سرآغازی برای اقدامات فرهنگی مشابه در سراسر کشور باشد و با گسترش این سنت، نه‌تنها هویت عشایری تقویت می‌شود، بلکه گامی بزرگ در جهت توسعه پایدار و احترام به تنوع فرهنگی ایران برداشته خواهد شد.
قیچی کردن دار دستبافته‌ها به جای روبان، بیش از یک نماد است؛ این یک دعوت به بازتعریف ارزش‌هایمان است، دعوتی که باید با افتخار پذیرفت و گسترش داد.
شبنم مسعودی؛ خبرنگار
دیدگاه تان را بنویسید