کُلَش؛ گنج مغفول مانده مزارع

تهران-ایانا- کُلَش را باید دوباره کشف کرد، چراکه این پسماند به ظاهر بی‌ارزش، می‌تواند قهرمان خاک،آب و حتی اقتصاد باشد. وقتی زمین با کلش غنی شود، نه‌تنها خاک زنده‌تر می‌شود، بلکه نیاز به کودهای شیمیایی کمتر می‌شود. در دامداری استفاده از آن ، هم هزینه‌ها پایین می‌آورد و هم بستر سالم‌تری برای دام فراهم می‌شود. از کلش می‌شود کاغذ ساخت، مصالح ساختمانی، حتی انرژی تولید کرد. بله، انرژی! در خیلی از کشورها کلش را به بیوگاز و برق تبدیل می‌کنند.

آتش زدن کلش، فقط دود ندارد؛ ضرر دارد

در ایران اما هنوز رسم است کلش را آتش بزنند؛ رسم تلخی که دودش فقط به آسمان نمی‌رود، به جان خاک هم می‌افتد. آتش‌زدن آن یعنی نابود کردن مواد آلی خاک، فراری دادن میکروب‌های مفید و بالا بردن هزینه تولید برای فصل بعد. و البته، افزایش آلودگی هوا برای همه ما.

چرا این گنج هنوز نادیده گرفته می‌شود؟

مشکل آنجاست که در نگاه کشاورزان،  زنجیره تأمین و حتی بازار، کلش هنوز «چیز مهمی» به حساب نمی‌‌آید. این در حالی است که در برخی کشورها، خرید و فروش کلش به صنعتی سودآور تبدیل شده است، ما هنوز آن را پسماند می‌دانیم، تا وقتی این نگاه تغییر نکند، این گنج زیر پا له خواهد شد.

کلش، آینده دارد؛ اگر ببینیم

کلش می‌تواند آینده‌ساز باشد؛ هم برای کشاورزان، هم برای صنعت، هم برای محیط زیست. وقت آن رسیده که نگاه‌مان را عوض کنیم. بیایید این بار وقتی از کنار مزرعه‌های درو شده رد می‌شویم، به آن ساقه‌های خشک با احترام نگاه کنیم؛ شاید دارند به ما چیزی می‌گویند.

خبرنگار، صبا طاهری