مدیریت تنش‌های ابتدای کشت، کلید افزایش عملکرد گندم

علیرضا جعفرنژادی، روز چهارشنبه در گفتگو با خبرنگار ایانا، با اشاره به اهمیت مدیریت تنش‌های ابتدایی کشت، گفت: عملکرد گندم از سه جزء اصلی «تعداد سنبله در واحد سطح»، «تعداد دانه در سنبله» و «وزن هزار دانه» تشکیل شده که جزء حیاتی اول، یعنی تعداد سنبله، در مراحل اولیه رشد و از زمان استقرار تا تکمیل پنجه‌زنی تشکیل می‌شود.
وی با بیان اینکه وقوع هرگونه تنش در این مرحله حساس مستقیماً به کاهش تعداد سنبله و افت عملکرد منجر می‌شود، خاطرنشان کرد: بر اساس بررسی‌ها حدود ۸۲ درصد از افت عملکرد گندم مرتبط با تنش‌های غیرزنده است.
این پژوهشگر با اشاره به مهم‌ترین چالش‌های ابتدای فصل کشت، چهار تنش شوری، کم‌بود مواد غذایی، ماندابی و خشکی را از عوامل اصلی کاهش عملکرد گندم برشمرد.
وی با بیان اینکه کشاورزان معمولاً از بذر مناسب و به میزان کافی استفاده می‌کنند، افزود: به دلیل اثرات مخرب تنش‌ها، تعداد سنبله مطلوب در واحد سطح محقق نمی شود و این موضوع یکی از عوامل اصلی کاهش عملکرد نهایی است.
عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات خوزستان، راهکارهای عملی برای کاهش اثرات این تنش‌ها را برشمرد و گفت: استفاده از ترکیبات کودی حاوی عناصر روی و گوگرد به صورت پایه، بذرمالی بذور گندم با مواد حاوی روی و فولویک اسید، تغییر آرایش کشت از خطی به کشت روی پشته، تسطیح دقیق اراضی و جلوگیری از ایجاد کرت‌های بلند، از جمله این روش‌ها است.
وی مدیریت دقیق آبیاری‌های اول و دوم و پرهیز از غرقاب کردن مزرعه و همچنین کاربرد کودهای شیمیایی و آلی بر اساس نتایج آزمون خاک را از دیگر راهکارهای کلیدی برای مقابله با تنش‌های ابتدای فصل عنوان کرد.
جعفرنژادی در پایان تاکید کرد: اجرای این راهکارها می‌تواند شرایط بهینه‌ای برای استقرار و رشد اولیه گیاه فراهم کرده و با کاهش خسارت ناشی از تنش‌ها، زمینه را برای دستیابی به حداکثر پتانسیل عملکرد گندم فراهم کند.