چالش‌های پنهان ذخیره‌سازی گندم؛ از صف کامیون‌ها تا افت کیفیت محصول

تهران-ایانا-  فرآیند خرید و ذخیره‌سازی گندم، به عنوان ماده اولیه اصلی صنعت آرد، در ظاهر ساده به نظر می‌رسد اما در عمل با مجموعه‌ای از چالش‌های اجرایی و کیفی همراه است. به گفته فعالان صنعت آردسازی، کیفیت گندم ورودی به سیلوها و مراکز ذخیره‌سازی همواره یکسان نیست و گاهی ناخالصی‌ها و ضایعات موجود در محموله‌ها، روند تولید را با پیچیدگی‌هایی همراه می‌سازد.

به گفته آنان، زمانی که گندم با میزان خاک یا افت کیفیت بالا تحویل داده می‌شود، بازگرداندن آن به مراحل قبلی و اصلاح کیفیت نیازمند دقت و صرف زمان بیشتری است؛ موضوعی که بر روند کاری کارخانه‌ها تأثیر مستقیم دارد.

اما کیفیت تنها چالش این مسیر نیست. زمان انتظار کامیون‌های حامل گندم برای تخلیه در سیلوها، گاهی به یکی از دغدغه‌های روزانه کارخانه‌ها تبدیل می‌شود. صف طولانی کامیون‌ها و رسیدن نوبت آنها به ساعات پایانی روز، باعث می‌شود فرآیند بازرسی و تخلیه به تأخیر بیفتد؛ اتفاقی که در برخی موارد کامیون‌ها را مجبور می‌کند تا روز بعد منتظر بمانند.

از سوی دیگر، خرید مستقیم گندم توسط کارخانه‌ها نیز پیچیدگی‌های خاص خود را دارد. مراحل ثبت و پرداخت‌ها، روند خرید را طولانی‌تر می‌کند و از طرفی افت وزن گندم در طول مسیر، می‌تواند منجر به کسری برای کارخانه‌ها شود؛ مسئله‌ای که باید در محاسبات آنها لحاظ شود.

در حوزه کیفیت، کارشناسان بر این باورند که گندم داخلی هرچند دارای درصدی ضایعات است، اما به طور کلی کیفیت قابل قبولی دارد. در مقابل، گندم وارداتی ضایعات کمتری داشته و استانداردهای متفاوتی را به همراه می‌آورد. با این حال، هر دو نوع گندم تحت تأثیر شرایط نگهداری در سیلوها قرار می‌گیرند. کاهش رطوبت در طول نگهداری، یکی از عوامل مهمی است که می‌تواند به افزایش ناخالصی‌ها و کاهش وزن محصول منجر شود.

این فعال صنعت آردسازی تأکید می‌کند: «ثبت دقیق میزان رطوبت و افت محصول در هر مرحله، نه‌تنها به شفافیت فرآیند خرید کمک می‌کند، بلکه تعادل مناسبی میان تولیدکنندگان، سیلوداران و کارخانه‌داران ایجاد خواهد کرد.»

به نظر می‌رسد مدیریت دقیق‌تر این جزئیات، می‌تواند در بهبود کیفیت نهایی آرد و کاهش مشکلات زنجیره تأمین نقش کلیدی ایفا کند.