رئیس سازمان امور عشایر:
فرزندان عشایر از آموزش باکیفیت نباید محروم بمانند / توسعه زیرساخت‌های ارتباطاتی عشایر
تهران- ایانا- رئیس سازمان امور عشایر گفت: با هدف تحقق عدالت آموزشی در جامعه عشایری، توسعه زیرساخت‌های ارتباطی در مسیر کوچ را در دستور کار قرار داده‌ایم تا هیچ دانش‌آموزی از آموزش باکیفیت محروم نماند.
جهانبخش میرزاوند در گفت‌وگو با خبرنگار ایانا بیان کرد: در راستای ارتقای عدالت آموزشی و فراهم‌سازی دسترسی پایدار دانش‌آموزان عشایری به آموزش از راه دور، سازمان امور عشایر کشور با همکاری وزارت ارتباطات، توسعه دکل‌های مخابراتی در مسیر سکونت‌گاه‌های عشایری در مسیر کوچ آن جامعه را در دستور کار قرار داده است.
رئیس سازمان امور عشایر کشور با بیان اینکه سبک زندگی کوچ‌نشینی عشایر الزامات منحصر به فردی برای آموزش فرزندان آن‌ها ایجاد کرده است افزود: دانش‌آموزان عشایری در طول سال تحصیلی کیلومترها مسیر را طی می‌کنند و گاه در مسیر کوچ خود چندین استان را در‌می‌نوردند؛ در چنین شرایطی، زیرساخت‌های ارتباطی نه‌تنها برای آموزش از راه دور، بلکه برای حفظ پیوستگی تحصیلی ضروری است.
وی با اشاره به نقش مدارس عشایری در تحقق عدالت آموزشی خاطرنشان کرد: مدارس عشایری به‌صورت سیار، شبانه‌روزی یا موقت در مناطق مختلف مستقر می‌شوند تا کودکان عشایر از آموزش رسمی محروم نمانند، اما نبود اینترنت و ارتباطات پایدار مانع بهره‌مندی کامل آن‌ها از آموزش باکیفیت شده است
میرزاوند با تاکید بر همکاری مشترک سه نهاد اصلی خدمت‌رسان به عشایر گفت: سازمان امور عشایر، سازمان آموزش و پرورش عشایر ایران و بسیج عشایری با هم‌افزایی و هماهنگی مطلوب، برنامه‌هایی مشترک برای ارتقای کیفیت آموزش، توسعه زیرساخت‌ها و حفظ هویت فرهنگی عشایر در دست اجرا دارند.
رئیس سازمان امور عشایر کشور یادآور شد: مدارس عشایری نه‌تنها بستر آموزش را فراهم می‌کنند، بلکه حافظ فرهنگ، زبان و هویت عشایر نیز هستند و با همکاری نهادهای مسئول، تقویت زیرساخت‌ها، ارتقای کیفیت آموزش و صیانت از فرهنگ غنی عشایر در اولویت برنامه‌ها قرار دارد.
۷۰۰ سال سابقه تعلیم و تربیت در عشایر
به گزارش ایانا، نخستین مدارس سیار در ایران حدود ۷۰۰ سال پیش به دستور سلطان محمد خدابنده الجایتو تأسیس شد. این مدارس همراه با اردوی سلطنتی در ییلاق و قشلاق حرکت می‌کردند و هیئت تعلیم، محصلان و اطرافیان موظف بودند در کنار سلطان در سفرها حضور داشته باشند.
در دوره صولت‌الدوله قشقایی، آموزش عشایری به شکل مکتب‌خانه‌هایی در کنار سیاه‌چادرها رواج داشت. هر بُنکو (گروه‌های خانوادگی عشایری) معمولاً معلمی داشت که حقوق او به‌صورت مشترک پرداخت می‌شد. این شیوه آموزش سنتی، پیش از تأسیس مدارس دولتی مدرن، رایج بود.
با اجرای سیاست اسکان اجباری عشایر در دوره رضاشاه، نخستین مدارس شبانه‌روزی عشایری تحت عنوان «دارالتربیه عشایری» در سال ۱۳۰۷ شمسی تأسیس شد. این مدارس در مناطقی مانند ترکمن‌صحرا و تهران فعالیت داشتند و هدف آن‌ها تربیت جوانان کوچ‌نشین در قالب نظام آموزشی ثابت بود.
نقطه عطف آموزش عشایری در ایران با تلاش‌های مرحوم استاد بهمن بیگی در سال ۱۳۳۲ رقم خورد. وی با تأسیس دانشسرای عشایری در شیراز، زمینه آموزش معلمان عشایری را فراهم کرد. دانش‌آموزانی از استان‌های مختلف مانند کرمان، آذربایجان و فارس در این مرکز آموزش می‌دیدند و سپس به مناطق عشایری کشور اعزام می‌شدند. این مدارس نه‌تنها در فارس و کهگیلویه و بویراحمد، بلکه در بسیاری از استان‌های عشایری کشور دایر بودند.
خبرنگار: شبنم مسعودی
دیدگاه تان را بنویسید