رئیس بنیاد توانمندسازی گندمکاران ایران:
قیمت تضمینی انگیزه گندمکاران را بالا می‌ببرد
ایانا-کشاورزی: ورود گندم به بورس نیاز به سازوکار ویژه‌ای دارد، چرا که کشاورزان سررشته‌ای از بورس ندارند و باید برای آنها زمینه لازم فراهم شود. البته در بورس نیز نباید نقش تشکل‌ها را نادیده گرفت، چرا که می‌توانند کمک شایانی در این راستا به کشاورزان کنند.
شهناز دیواندری - رئیس بنیاد توانمندسازی گندمکاران ایران معتقد است که «سال زراعی پیش رو برای گندم کاران خیلی خوشایند نخواهد بود. چرا که نرخ خرید تضمینی اعلام شده با توجه به نوسانات اقتصادی اخیر و افزایش هزینه‌ها، مورد تایید و رضایت گندمکاران نیست و از این رو اگر بخواهیم به دنبال روش جایگزین و منصفانه‌تری باشیم، شاید بتوان بر روی سیاست قیمت تضمینی حساب کرد.»
عطاالله هاشمی، در گفت‌وگو با خبرنگار کشاورزی ایانا می‌گوید: «شورای اقتصاد باید مکانیزم تعیین نرخ خرید تضمینی گندم را شفاف‌سازی کند. مادامی که گندمکاران ندانند، نرخ خرید تضمینی بر چه اساسی تعیین می‌شود، از آن رضایت نخواهند داشت.»
رئیس بنیاد توانمندسازی گندمکاران ایران با تاکید بر اینکه سیاست قیمت تضمینی برای کشاورزان بهتر است، توضیح می‌دهد: «در حال حاضر قیمت یک کیلو گندم در کشورهای همسایه ایران حداقل هزار تومان بالاتر از داخل کشور است. بنابراین اگر کشاورز حق انتخاب داشته باشد که در بازارهای داخلی گندم خود را به غیر از دولت بفروشد، مزایای بیشتری برای او به دنبال خواهد داشت.»
او معتقد است برای اینکه امنیت غذایی کشور به خطر نیافتد و از طرف دیگر کشاورزان نیز در این میان ضرر نکنند، لازم است شفاف سازی توسط دولت به ویژه شورای اقتصاد صورت بگیرد. همچنین ضروری است که در تعیین نرخ خرید تضمینی گندم تشکل‌های تخصصی بخش کشاورزی نیز دخالت داده شوند. چرا که مشورت با چنین تشکل‌هایی می‌تواند حقوق کشاورزان را بیشتر نمایان کند. دولت باید این دغدغه را داشته باشد که حمایت خود را از گندمکاران افزایش دهد. درست است که هم اکنون یارانه‌هایی جهت نهاده‌ها به گندمکاران داده می‌شود، اما ارقام تخصیص داده شده به هیچ وجه به روز نیست.
هاشمی با اشاره به ورود گندم به بورس و فروش آن در بورس کالا می‌گوید: «ورود گندم به بورس نیز نیاز به سازوکار ویژه‌ای دارد، چرا که کشاورزان سررشته‌ای از بورس ندارند و باید برای آنها زمینه لازم فراهم شود. البته در بورس نیز نباید نقش تشکل‌ها را نادیده گرفت، چرا که می‌توانند کمک شایانی در این راستا به کشاورزان کنند.»
او توضیح می‌دهد: «اگر چنین اتفاقی رخ دهد دولت لازم نیست خود را درگیر عدم نقدینگی، کمبود نقدینگی، تاخیر در پرداخت‌ها و... کند. بلکه دولت می‌تواند پولی را که در راستای خرید تضمینی می‌پردازد به صورت اعتبار و تسهیلات در اختیار سیلوداران و کارخانه‌جات آرد و گندم قرار دهد تا طرف قرارداد کشاورزان شوند. اینچنین است که کشاورزان با بستن قرارداد با سیلوها و کارخانه‌ها سود بیشتری عایدشان می‌شود. البته لازم به تاکید است که تمام رویدادها می‌تواند با نظارت دولت اتفاق بیافتد.»
رئیس بنیاد توانمندسازی گندمکاران ایران، معتقد است که باید به دنبال روش‌ها و گزینه‌های بهتری برای خرید گندم از کشاورزان بود، سیاست‌هایی که امنیت غذایی کشور را حفظ و همچنین کشاورزان را راضی نگه دارد. از این رو اجرای سیاست قیمت تضمینی گندم می‌تواند انگیزه کشاورزان را برای تولید بالا ببرد و در کنار آن کیفیت نیز مورد توجه قرار بگیرد. بنابراین شاید بتوان گزینه مورد نظر را راه نجات دیگری برای گندمکاران دانست.
دیدگاه تان را بنویسید