سهم 47 درصدی محصولات باغی از صادرات بخش کشاورزی

رشد تقریبی و مداوم محصولات زراعی و باغی طی سال‌های 1395-1390 نشان از اجرای سیاست‌های سنجیده بخش کشاورزی در کشور است. از این رو سیاست‌های حمایتی دولت در زمینه افزایش خرید تضمینی گندم و نیز پرداخت غرامت بابت خسارت‌های وارده به بخش کشاورزی، از جمله عوامل اصلی، رشد این بخش شمرده می‌شود.

به گزارش ایانا، بر اساس گزارش آینده‌نگاری بخش کشاورزی مرکز پژوهش‌های مجلس، محصولات زراعی بیشترین سهم از تولیدات محصولات کشاورزی را به خود اختصاص داده‌اند. به طوری که سهم تولیدات محصولات زراعی در سال 1395 حدود 70 درصد است. اما بعد از محصولات زراعی محصولات باغی با اختصاص سهمی حدود 18 درصد، محصولات دامی با حدود 5.11 درصد و محصولات شیلات با کمتر از یک درصد، در رده‌های بعدی قرار گرفته‌اند. از این رو با توجه به اینکه تولید شیلات در مقایسه با محصولات دیگر کشاورزی، سهم کمتری دارد، اما به جرأت باید گفت که تولید این محصول طی یک دهه اخیر، رشد تقریباً دو برابری داشته. دلایل چنین رشدی را می‌توان به افزایش تقاضا، بهره‌وری آب، رویکرد توسعه سواحل مکران، دارا بودن امکانات فراوان آبی در بخش‌های صید و صیادی و آب‌زی پروری، اقدامات حمایتی و زیرساختی دولت، گرایش به سمت رویکرد صادرات‌گرایی و افزایش صادرات به دلیل کیفیت بالای شیلات ایران در مقایسه با سایر کشورهای منطقه دانست.  

در بخش دیگری از گزارش آینده‌نگری بخش کشاورزی، مرکز پژوهش‌های مجلس به وضعیت صادرات در این حوزه اشاره کرده و نوشته است که بر اساس بررسی‌های صورت گرفته، محصولات باغی بیشترین ارزش صادرات را به خود اختصاص داده‌اند. به طوری که در سال 1395، سهم محصولات باغی از کل صادرات محصولات کشاورزی برابر با 47درصد بوده و محصولات زراعی با سهم 23درصدی، محصولات دام، طیور و دارویی با سهم 22درصدی، محصولات شیلات با سهم 6درصدی و جنگل و مرتع با یک درصد در رده‌های بعدی صادرات قرار گرفته‌اند. از این رو آمار و ارقام نشان می‌دهد که محصولات باغی در حدود نیمی از ارزش صادرات محصولات کشاورزی را به خود اختصاص داده. با توجه به اینکه محصولات دام، طیور و دارویی در مقایسه با محصولات باغی سهم نسبی کمتری دارند، اما جهش قابل توجه 5.3برابری را در ارزش صادرات این گروه در سال 1395نسبت به سال1392به چشم می‌خورد. این موضوع حکایت از  جذابیت این بخش، برای سایر کشورها به ویژه کشورهای همسایه و منطقه دارد و می‌تواند علامت ضعیف و نوظهوری برای تبدیل شدن به یک روند و جریان اصلی در آینده باشد.