Iranian Agriculture News Agency

روش‌های نوین صرفه‌جویی آب در قرن ۲۱

آبیاری باغ و باغچه و مزرعه‌ با یک کلیک

سیستم‌های کامپیوتری و آبیاری با منطق فازی راه نجات کشاورزی است

با شدت گرفتن مشکلات ناشی از کم‌آبی، کشاورزی و توجیه اقتصادی تولید محصول سال‌به‌سال، کار سخت‌تری می‌شود. ایران که در دوران باستان پیشرفته‌ترین سیستم‌های آبیاری را داشت اکنون جایگاه چندان خوبی در استفاده از روش‌های نوین آبیاری ندارد و هنوز بسیاری از زمین‌های کشاورزی در کشور حتی به روش آبیاری قطره‌ای هم آبیاری نمی‌شوند؛ راه‌حلی که در کشورهای پیشرفته برای مشکل کم‌آبی در نظر گرفته‌شده و بیشتر مبتنی بر منطق فازی و استفاده از فناوری‌های دیجیتال است.

آبیاری باغ و باغچه و مزرعه‌ با یک کلیک

به گزارش «خبرگزاری ایانا»، سیستم‌های مبتنی بر فناوری‌‌های دیجیتال به نسبت ارزان‌تر و کارآتر از سیستم‌های آبیاری ماشینی است و انعطاف‌پذیری آن باعث شده روزبه‌روز بیشتر موردتوجه کشاورزان بزرگ جهان قرار گیرد.

تاریخچه آبیاری مکانیکی

تاریخچه سیستم‌های آب‌پاشی با توسعه سیستم‌های تأمین آب شهری گره می‌خورد و به زمان روم باستان برمی‌گردد. جایی که اولین بار آب با آباره‌ به خانه‌ها و مکان‌های عمومی در شهرها منتقل می‌شد. بعدها در اواخر قرن شانزدهم دولاب‌ها برای انتقال آب به شهرهای اروپا مورد استفاده قرار گرفت. اگرچه هرون اسکندرانی موتور بخار آب را در قرن یکم میلادی اختراع کرده بود ولی قرن‌ها طول کشید تا این وسیله برای آبیاری باغ‌ها و مزارع تکامل پیدا کند.

در قرن‌های هجدهم و نوزدهم میلادی استفاده از موتورهای بخار در پمپ آب استفاده شد تا شهرهای بزرگ از آب پرفشار بهره ببرند. اقشار مرفه که باغ‌های وسیع داشتند به دنبال راهی بودند تا در فصل‌های کم‌بارش نیز باغ‌های خود را سرسبز نگه‌دارند. اگرچه سیستم‌های پمپ‌های آب موتور بخار به خانه‌ها رسیده بود ولی هنوز سیستم آب‌پاش کارآمدی طراحی نشده بود.

در سال 1871 یک شهروند نیویورکی به نام جی. لسلر حق امتیاز آب‌پاش با کله‌گی ثابت را ثبت کرد. چندی بعد این اختراع به کله‌گی چرخان ارتقاء یافت. با ورود به قرن بیستم آب‌پاش‌ها به حدی پیشرفته شده بودند که می‌توانستند آب را تا شعاع 200 متری پرتاب کنند. آب‌پاش‌های مورداستفاده در کشاورزی به نحو دیگری ارتقاء یافتند و تفنگ‌های بارانی آب را با فشار بالا به سمت زمین‌ پرتاب می‌کردند. این سیستم بالای زمین قرار می‌گرفت و از سیستم‌ الکتریکی یا هیدرولیک برای انتقال آب استفاده می‌کرد.

در قرن بیستم، سیستم آبیاری زیرزمینی به صحنه آمد و این سیستم‌ها قابلیت پوشش مناطق متعددی از زمین‌های بزرگ را داشت و همچنین می‌توانست آبیاری زمان‌بندی‌شده انجام دهد.

فناوری آبیاری در قرن بیست و یکم

در زمان کنونی، سیستم‌های آبیاری حرفه‌ای دارای طراحی پیچیده‌تری هستند تا بتوانند با استفاده از تکنولوژی‌های مدرن به صرفه‌جویی آب کمک کنند. یکی از این تکنولوژی‌ها کنترل میزان رطوبت است. در این روش با استفاده از اندازه‌گیری رطوبت موجود در خاک به‌صورت خودکار سیستم آبیاری خاموش و روشن می‌شود. با این کار نه‌تنها در مصرف آب که در مصرف انرژی هم صرفه‌جویی خواهد شد. سیستم‌های آبیاری جدید همچنین به‌صورت وای-فای به شبکه وصل می‌شوند و از راه دور قابل‌کنترل هستند.

وقتی با زمین کشاورزی یا فضای سبز بزرگی سروکار داشته باشیم که نیاز به آبیاری مداوم داشته باشد کارها ممکن است به مشکل بخورد. با استفاده از تکنولوژی و راهکارهای کامپیوتری می‌توان از راه دور و به‌صورت مرکزی روند آبیاری را مدیریت کرد. با این روش همه‌چیز از کل سیستم تا کوچک‌ترین آب‌پاش‌ها قابل‌کنترل هستند. تصاویر گرافیکی جزئیات آبیاری در مناطق مختلف را نشان می‌دهد و زمان آغاز و پایان آبیاری می‌تواند با توجه به موقعیت زمانی و مکانی زمین، از پیش برنامه‌ریزی و با فشار یک کلید انجام شود. برخی نرم‌افزارها با اتصال به سیستم هواشناسی می‌توانند جلوی آبیاری بیهوده را بگیرند؛ یا در فصل‌های کم بارش میزان آبیاری را تنظیم کنند. سیستم‌های آبیاری کامپیوتری قابلیت تشخیص خرابی در لوله‌ها و دیگر قطعات آبیاری را نیز دارند. در موقع نیاز نیز می‌توان در کمترین زمان ممکن، آب منطقه موردنیاز به تعمیر را قطع و از هدررفت آب جلوگیری کرد.

انتهای پیام

دیدگاه تان را بنویسید