روایتی شاعرانه از زندگی، کار و دغدغه‌های شالی‌کار، فعال محیط‌زیست و فعال اجتماعی در حوزه زنان.
کاری کارستان؛ با یک گل هم بهار می‌شود
شیرین پارسی بنیان‌گذار و مدیرعامل شرکت نو کاشت شالیکاران خزر کشاورز نمونه کشوری از گیلان شده است
ایران علیرغم بحران‌های متعددی که با آنها دست به گریبان است، مردمانی دارد که دل برای سرزمین خود می‌سوزانند و دانش و تجربه و مهر بی‌حدشان را به پای آبادانی این کشور می‌ریزند. زنان و مردان بسیاری در همیشه تاریخ معاصر ایران از رفاه و امنیت خود زده‌اند و خطر کرده‌اند تا دست به کاری کارستان بزنند.
بنیان‌گذار و مدیرعامل شرکت نوکاشت شالیکاران خزر کشاورز نمونه کشوری از گیلان شده است. او که پس از فارغ‌التحصیلی از رشته ادبیات فرانسه در پاریس در سال ۱۳۵۷ به تهران بازگشت، یک سال بعد به همراه همسرش ساکن گیلان شد و از سال ۱۳۷۵ تصمیم به اقامت دائم در روستای شاندرمن گرفت.
ساماندهی مصرف آب، تسطیح زمین و مکانیزه کردن کشاورزی از اقداماتی است که او برای اولین بار در منطقه انجام داد و پس از مدتی سایر کشت‌کاران منطقه نیز این روند را در پیش گرفتند.
او در سال ۱۳۸۴ کسب‌وکارشان را با عنوان «شرکت نوکشت شالیکاران خزر» به ثبت رساند و هویت حقوقی به این کسب‌وکار داد. این شرکت، شرکتی خدماتی-آموزشی و کشاورزی است و به‌صورت خانوادگی اداره می‌شود. اکنون تمام مراحل کشت و زرع برنج در مزرعه به‌صورت مکانیزه انجام می‌شود و نیروی انسانی کم‌ترین دخالت را در تولید محصول دارد. نوآوری در فرآوری تولید برنج از دیگر فعالیت‌های این زن موفق است، وی مدتی است که برنج قهوه‌ای را نیز به تولید خود افزوده است.
شیرین پارسی در کنار کار کشاورزی و زندگی در روستا فعالیت‌های اجتماعی‌اش را ادامه داده است و به‌عنوان داوطلب با چندین انجمن صنفی همکاری می‌کند.
شیرین پارسی یک شالی‌کار است اما از نوعی متفاوت. او پس از فارغ‌التحصیلی از رشته ادبیات فرانسه در پاریس به تهران بازگشت و به همراه همسرش ساکن گیلان شد و تصمیم به اقامت دائم در روستای شاندرمن و کار بر روی زمین‌های آبا و اجدادی پدر همسرش گرفت.
آنها طی سال‌های گذشته با همکاری پسرهایشان به نوآوری در تولید برنج، توسعه کشاورزی پایدار و حذف سم و کود شیمیایی و دست‌یابی به محصول ارگانیک پرداخته‌اند. در شاندرمن، جایی که گرایش به کشاورزی روزبه‌روز کم‌تر می‌شود و زمین‌های کشاورزی باقیمت‌هایی ارزان به ویلا سازان فروخته می‌شوند، شیرین به‌همراه خانواده‌اش و با شیوه زندگی که اختیار کرده‌اند، نماد حفظ ارزش‌های ملی و بومی هستند.
علاوه بر شالی‌کاری، شیرین پارسی به فعالیت‌های اجتماعی نیز می‌پردازد و به‌عنوان داوطلب با چندین انجمن صنفی همکاری می‌کند. او با زنان روستایی ارتباط پررنگی دارد و همواره از جایگاه خود برای ارتقا و حفظ حقوق آنها تلاش کرده است.
فیلم شاعران زندگی از زندگی این کارآفرین ساخته شده است. این فیلم، حین همراهی با پروسه کاشت، داشت و برداشت برنج در مزرعه شیرین پارسی، گوشه‌ای از فعالیت‌ها، دغدغه‌ها و تلاش‌های اجتماعی و محیط‌زیستی او را منعکس کرده است.
پروژه‌ی «کارستان» با مأموریت «ترسیم تصویری از کارآفرینان جامعه و انتقال این الگو به جامعه‌ی پُر نیاز کشور به‌ویژه جوانان ایرانی» طراحی‌شده است. مأموریتی که نه‌تنها استراتژی مجموعه را شکل داده، بلکه سایر اهداف این پروژه ملی را زیر چتر خود می‌برد:
- تلاش در جهت ثبت و الگوسازی از شخصیت‌هایی که بی‌اتکا به موقعیت‌ها و امتیازات خاص در بهبود بخشی به زندگی شخصی، اجتماعی و توسعه‌ی کشور نقش مهمی ایفا کرده‌اند.
- ایجاد انگیزه و امید برای تقویت توانمندی‌های فردی با توجه به این‌که در شرایط فعلی جامعه، انبوه موانع پیش‌رو، قدرت تصمیم‌گیری و هدف‌مندی را ضعیف و در بسیاری موارد منتفی می‌کند.
- انتقال تجربه‌های شکل‌گیری ایده تا عمل کارآفرینان بومی و مسیرهای توسعه و روش‌ها و نوآوری‌های آنها به جامعه به‌ویژه نسل جوان ایران.
دیدگاه تان را بنویسید