آقای نوبخت چرا سکوت می‌کنند؟

 مدیری که ماه‌ها نقد و هشدارهای صاحبنظران و کنشگران این حوزه را نادیده گرفتند تا که این گونه بر شهد خودکفایی گندم شرنگ غفلت بیافزایند. هشدارهایی که به در همچنان بسته سازمان تحت مدیریت ایشان و شورایعالی اقتصادی کوبیده می‌شد. آیا قرار نیست که در سرانجام انبوه این گلایه و نقدها، آقای نوبخت قدم رنجه فرموده و دلایل این تاخیر و نهایتا عدم موافقت حیرت انگیز با تعدیل نرخ خرید گندم را به افکار عمومی و جامعه کشاورزان کشور گزارش دهند؟  چرا ایشان از بیان چرایی سیاست دوگانه "یکی به نعل و یکی به میخ " دولت نسبت به بخش کشاورزی ابا دارند؟ سیاستی که به سرعت کارکرد منفی خود را در داد و ستد گندم سال جاری نشان داد؟ آیا ریاست سازمانی که باید اعتبارات و هزینه‌های عمومی درعرصه تولید و مصرف  کشور را کانالیزه کنند تا کنون در این خصوص  پاسخگو نبوده اند؟ آنچه که برای آگاهان  و ناظران دلسوز در این حوزه موجب نگرانی و سلب اعتماد شده است تنها به کاهش دو میلیون تن خرید تضمینی گندم محدود نمی شود. کشاورزان از تداوم  چنین نگاه مطلق تجاری ( که درهمین مورد هم  اتفاقا محاسبات ارائه شده درست  بنظر نمی رسد) دست اندرکاران اقتصادی برای تداوم آن در آینده بیم دارند. آینده ای با کاهش منابع تولید محصولات اساسی کشاورزی  و افزایش قیمت جهانی آنها که اهمیت تولید داخلی را افزایش خواهد داد. بنابراین امثال این راقم هنوز امیدوار هستیم  با این تاکیدات و درخواست های مکرر و مستمر سرانجام جناب نوبخت  به پشت تریبون ( مانند صدا و سیما و یا همین ایانا)  پاسخگویی بیایند. بدون تردید نتایج این توضیحات یا به وفاق و تایید مخاطبان ایشان  می انجامد یا  که از طرف خود و هم  از جانب شورایعالی اقتصاد اقرار به نادیده انگاشتن همه جانبه در تعیین و تصویب نرخ گندم می شود. نتیجه ای  که در هردو حالت به فایده نزدیک خواهد بود.

لازم به یادآوری این نکته است که در این سیکل جدیدی که در امر داد و ستد گندم ایجاد شده هرگز نباید گندم کاران و حتی دلالانی که برای دامداران بجای علوفه گندم تدارک می بینند مورد نقد قرار گیرند.  کشاورزان حق دارند که دسترنج خود را به بالاترین قیمت ممکن بفروشند تا بتوانند عمود خیمه معیشت خود و کشاورزی را در بخش اقتصادی کشور همچنان سرپا نگه دارند.  انتقاد تنها متوجه ، بخش های اقتصادی دولت  خواهد بود که در سالی موسوم به خرید و حمایت از تولید داخلی، به تولید حیاتی گندم داخلی اینچنین کم مهری کردند؟ آنها که از یک سو  این شاخه از تولید کنندگان را به خریدهای تضمینی خود به خود متکی ساخته و از آن سو  به یکباره با سیاست های شتابزده پشت آنان را از حمایت خود خالی کرده اند. امید که  جناب نوبخت و با همان تبسم همیشگی  گام در وادی پاسخ  گذاشته و اگر که نقصانی در این حمایت کلیدی بوده است شجاعانه بپذیرند. بدون تردید چنین اقرار شجاعانه ای باز هم  به جلب اعتماد از دست رفته کشاورزان و افزایش انگیزه آنان خواهد انجامید. آنانکه وجودشان و تلاششان  در آوردگاه تولید، ترفند و حیلت تحریم کنندگان  جهانی  را کمرنگ و بر روحیه تحمل مردم ما بیش از پیش می افزاید.