سرکیسه را برای داخلیها هم شل کنیم
عبدالحسین طوطیایی_پژوهشگر کشاورزی: هنوز بیش از چند ماه از اعلام افزایش نیافتن قیمت گندم از کشاورزان گندم کاران برای سال 1397 توسط ریاست سازمان برنامه و بودجه نمیگذرد. در این چند ماه اتفاقا طوفانی از افزایش قیمت ارزهای خارجی به خصوص دلار در برابر پول ملی کشورمان بصورت تصاعدی رخ داده است. افزایشی که بدون تردید بسیاری از مناسبات اقتصادی در کشورمان را برای مدتهای نامعلومی دستخوش خود قرار خواهد داد. اکنون در این هیاهوی بازار آشفته ارز، بخش تجارت خارجی برای محصولات صنعتی از قبیل اتومبیل، وسائل خانگی، موبایل و ... حتی در قانونیترین و متعارفترین شیوه از فعالیتهای خود، کیسه از تورم نقدینگی بوجود آمده، تا توانسته پر کرده است. اما باز هم این قشر آسیبپذیر تولیدکنندگان در بخش کشاورزی هستند که از نظرها دور ماندهاند. آنها ناگزیرند ضمن اداره امور معیشت خود، بسیاری نهادههای مورد نیاز برای تولیدات خود را نیز با قیمتهایی بخرند که معادل یا نزدیک به قیمت ارز آزاد است. ارزی که با وجود کتمانش در زیر دلار 4200 تومانی اما بدون تردید تاثیرگذارترین نرخ در مناسبات بازار است.
حال با این اوضاع و احوال، پرسشی که از آقای نوبخت و دیگران متولیان حوزه اقتصاد کشور میرود اینست که در صورت تداوم ناتوانی تولیدکنندگان کشاورزی در تولید محصولات اساسی که در داخل کشور تولید میشود چه تمهیداتی پیشبینی کردهاید؟ آیا با توجه به مسئولیت دولت در تامین امنیت غذایی ناگزیر نخواهید بود که با تامین و پرداخت ارز لازم برای واردات گشایش فراهم کنند؟ وارد کنندگانی که کاهش و بحران تولید در کشور را چه بسا بمثابه ماه عسل و رونق فعالیتهای خود تلقی کردند. در چنین شرایطی آیا نباید با خرید تضمینی محصولات اساسی داخلی متناسب با قیمت ارز واقعا آزاد هم به رونق و پایداری کشاورزی و نیز رفاه این گروه عمده از مردم کشورمان بپردازیم؟ به عنوان مثال اگر در ارزیابی خوش بینانه، قیمت دلار آزاد را هشت هزار تومان در نظربگیریم با توجه به قیمت جهانی گندم ( حدود 250 دلار ) قاعدتا قیمت تمام شده گندم وارداتی کیلویی دو هزار تومان برآورد میشود. در چنین شرایطی میبینیم که پس از ماهها چرتکه انداختن شورایعالی اقتصاد، نرخ خرید تضمینی گندم از کشاورزان از قرار هر کیلو گرم 1300 تومان محاسبه شده است. البته برنامهریزی برای خرید تضمینی بجز گندم ، بایستی برای همه محصولات و با عنایت به قیمتهای جهانی این محصولات صورت بگیرد. از جمله این محصولات دانه کلزا با قیمت جهانی هر تن 410 دلار و نیز جو،ذرت ، برنج و .... است .
سوال اساسی این است چرا نباید کیسه سخاوت دولت محترم در امر واردات را به همان اندازه نیز برای خرید محصولات اساسی داخلی و تولید کنندگان آن نیز بگشاییم؟ گروهی که درسیاستهای حمایتی در بسیاری از کشورها از قبیل فرانسه، کانادا و ..... جای ویژهای را به خود اختصاص میدهند. آنها که اگر با سیاستهای نرخگذاری عادلانه در کانون توجه مدیریت اجرایی قرار نگیرند چه بسا ناگزیر شوند با کوچ اجباری خود بر حجم حاشیه شهرها بیافزایند. به خاطر داشته باشیم مادامی که کشاورزان تولید کننده محصولات اساسی را به خرید تضمینی دولت عادت دادهایم هرگونه بیعنایتی به سرنوشت معیشت آنان به افزایش بحرانهای اجتماعی میافزاید. باز هم بخاطر داشته باشید که هرگز نباید بار سنگین کنترل تورم را با حساسیت و ریز بینیهای غیر لازم بر شانههای ضعیف آنان قرار دهیم.
دیدگاه تان را بنویسید