پژوهش پیرامون سیستم های کشت در مناطق خشک/ خشکسالی به قحطی در آینده کمک می کند

مورالی داراپوننی داستان هایی در مورد این که در اوایل دهه ۱۹۰۰، زمانی را که خشکسالی وجود داشت به چه میزان بر اجدادش سخت گذشته است، به یاد می آورد.

به گزارش ایانا از وبسایت ساینس دیلی او می گوید: "در آن زمان آن ها منابع محدودی داشتند و پژوهش های اندکی صورت می گرفت. پدربزرگ و مادربزرگ من این داستان ها و اینکه چه قدر تغذیه کردن مردم در آن موقعیت دشوار بوده است را برای من تعریف کرده اند."

داراپوننی در حال حاضر استادیار سیستم های کشت نیمه خشک در دانشکده کشاورزی، مصرف و علوم زیست محیطی دانشگاه نیومکزیکو است. در بخش دپارتمان علوم گیاهی و زیست محیطی، او در مورد سیستم های کارآمد کشت در مناطق خشک در مرکز علوم کشاورزی دانشگاه نیومکزیکو در شهر توکومکری به کار پژوهشی می پردازد.

او در دانشگاه کشاورزی Acharya Ranga در هند مدرک کارشناسی خود را در رشته باغبانی علمی دریافت کرد. او مدرک کارشناسی خود را از دانشگاه A&M در تگزاس غربی در رشته گیاه، خاک و علوم زیست محیطی دریافت کرد و دکترای خود را در رشته کشت شناسی از همین دانشگاه گرفت.

آگاهی از چالش های کشاورزی که پدران او با آن مواجه بوده اند انگیزه تلاش های تحقیقاتی داراپوننی در زمینه سیستم های کشت در مناطق خشک است.

او می گوید: "اوضاع برای اجداد ما بسیار سخت بوده است، با پیشرفت های علمی حاصله، من فکر می کنم شاید بتوانم با تبدیل شدن به یک دانشمند کشاورزی به این رشته کمی کمک کنم."

با توجه به این که پیش بینی می شود جمعیت جهان تا سال ۲۰۵۶ به ۱۰ میلیارد نفر برسد، داراپوننی اهمیت داشتن محصولات کافی برای تغذیه تمام مردم روی زمین را درک می کند. او باور دارد که اگر پژوهشگران بتوانند بازده بالقوه ۴۰ درصد از مساحت زمین های خشک و نیمه خشک جهان را بهبود بخشند، به امنیت غذایی در آینده کمک شایانی خواهند کرد. او در مورد سیستم های کارآمد و نوآورانه در کشت محصول در زمین های نیمه خشک شرق نیومکزیکو پژوهش می کند. پژوهش او در بسیاری از محیط های نیمه خشک در غرب ایالات متحده و دیگر مناطق جهانی که شرایط آب و هوایی خشک در آن جا غالب است، قابل اجرا است.

پژوهش پیرامون سیستم های کشت محصولات کشاورزی بسیار پیچیده است به دلیل اینکه عوامل بسیاری در آن دخیل هستند، از جمله:-خاک -آب -محیط زیست -هوا -قابلیت های بازاریابی -اعتقادات کشاورز

داراپوننی می گوید: "ما نیاز به طراحی یک سیستم کشت داریم که انعطاف پذیر، پایدارو از نظر اقتصادی برای تولیدکنندگان سودآور باشد."

داراپوننی بر روش های موفق موجود به اندازه ی شیوه های نوآورانه تاکید می کند. او اکنون بر برخی روش های مدیریتی در مرکز علوم در شهر توکومکاری تمرکز دارد، ازجمله کشت نوبتی، کشت گزینشی، کشت پوششی، سیستم های مدیریت کشت و زرع و مدیریت کود.

او می گوید: "همه این مولفه ها برای دستیابی به هدف نهایی که بهبود کارآیی استفاده از ورودی ها به ویژه کارآیی مصرف آب و راندمان استفاده از مواد مغذی است تجهیز شده اند."

او به طور خاص بر روی کارآیی استفاده از آب در ۱۷ مورد کشت نوبتی یا پوششی پژوهش می کند و محاسبه می کند که با افزایش مقدار آب، بازده این محصولات در طول فصل چه تغییری می کند.

او می گوید: "برای مثال، اگر شما ۱۶ اینچ بارش باران داشته باشید، باید بدانید که سیستم کشت محصول را برای گندم زمستانه که حدود شش تا هفت اینچ از رطوبت خاک را قبل از آن که اولین دانه خود را تولید کند استفاده می کند چگونه طراحی کنید. این کار واقعا چالش برانگیز است چرا که با ۱۶ اینچ بارش باران چگونه می خواهیم دو یا سه محصول در کشت نوبتی را تامین کنیم؟."

داراپوننی بر روی راه حل این مسئله کار می کند. یکی از مفاهیم، چگونگی استفاده از سیستم های علوفه دام هاست؛ به دلیل اینکه در مقایسه با سیستم های تغذیه بر پایه دانه، مصرف آب بالایی دارند. این گزینه ممکن است یک راه حل مناسب باشد، به دلیل اینکه با توجه به خطرات مرتبط با طبیعت غیر قابل پیش بینی آب و هوا در این مناطق، ممکن است در یک زمانی، دیگر علوفه موجود نباشد. هم چنین تولید کنندگان می توانند علوفه را از طریق دام های خود تغذیه کنند.

او می گوید: "ما بسیار خوش شانس هستیم که در نیومکزیکو مولفه هایی از دام را در اختیار داریم که می تواند با سیستم های تولید علوفه ایجاد هم افزایی کند."

امکان دیگر برای پرداختن به مشکل کشت در مناطق نیمه خشک دستکاری کردن کود های دامی است.

او می گوید: "در توکومکاری، هدف ما تجزیه مواد تشکیل دهنده کود، انتقال و استعمال آن در منطقه خاک ورزی نواری پیرامون محلی است که ریشه گیاه در آنجا قرار دارد. علاوه بر این، این کار کارآیی آب و مواد مغذی را افزایش می دهد."

داراپوننی هم چنین می گوید علم شیمی به عنوان یک راه حل مناسب، باید پیرامون این مسئله بیشتر تحقیق کند.

او می گوید: "یک راه محتمل که تاکنون برای حل بحران فرضی غذا در آینده نزدیک به طور کامل مورد استفاده قرار نگرفته است، شیمی است. انسان شگفت زده خواهد شد زمانی که بفهمد ما تا کجا پیش رفته ایم، چه دستاوردهای بزرگی کسب کرده ایم و چه کارهای دیگری هنوز می توانیم در این زمینه خاص برای رفاه نسل بشر انجام دهیم."

او در ادامه با بیان این که "در میان همه ی پیشرفت های علم شیمی، دو دستاورد مهم وجود دارد که ممکن است بتواند به حل مشکل امنیت غذایی در آینده کمک کند" گفت: "تبدیل گونه c3 به گونه c4 و پیدا کردن راهی برای تولید آب قابل استفاده شیمیایی، در یک حجم عظیم برای حمایت از کشاورزی در آینده حرکتی بسیار مهم است. این تلاش ها اگر موفقیت آمیز باشد یکی از مهمترین دستاوردهای علمی در قرن حاضر خواهد بود."

هرکدام از سیستم های کشت که معلوم شود بهترین روش است، داراپوننی هدف خود را بر آن می گذارد تا یک تاثیر مثبت محیط زیستی ایجاد کند.

او می گوید:"ما حتی اگر بتوانیم در بازده محصولات که از طریق کشت انتخابی و کشت نوبتی به دقت گزینش شده اند، یک پیشرفت کوچک ۱۰ دلاری به ازای هر جریب داشته باشیم- که معادل حدود ۱،۵ بوشل گندم در هر ۶،۵۰ دلار بوشل است- همزمان می توانیم بهبود کارآیی استفاده از آب و کیفیت خاک و تولید سود اقتصادی قابل توجهی به ارزش ۳،۸ میلیون دلار داشته باشیم."

مهم نیست که راه حل چالش کشت در مناطق نیمه خشک چه خواهد بود، داراپوننی امیدوار است پژوهش او بتواند به مشکل خشکسالی و گرسنگی برای نسل های آینده کمک کند.

او می گوید: "امیدوارم که بتوانم کارهای قابل توجهی در زمینه کشاورزی انجام دهم. بیایید امیدوار باشیم."

مترجم: بهاران پدرام