صدها صنعت در ورامین معادل کشاورزی نیست

پرویز کردوانی در گفتو‌گو با «ایانا» می‌گوید: در دهه 30 پس از کودتای 28 مرداد و در دوران پهلوی دوم آمریکایی‌ها روی زمین‌های ورامین کار کردند. استدلال آنها این بود ورامین حاصلخیز است اما سد ندارد. در همین راستا برای تامین آب ورامین سد لتیان را ساختند.

او با اشاره به اینکه در زمان تاسیس سد لتیان، قرار بود یک دهم آن برای تهران و تامین آب این کلان شهر اختصاص یابد، می‌افزاید: با این حال هشت سال است یک قطره آب از لتیان به ورامین نرسیده است.

این استاد کویرشناسی عنوان می‌کند: سد ماملو از دیگر سدهایی بود که به نام ورامین زده شده است اما آب آن به دشت‌های این شهر نرسید.

به گفته کردوانی ورامین دشتی آبرفتی و حاصلخیز برای کشاورزی است. او اضافه می‌کند: پیش از دهه 40 آبیاری دشت از طریق آب رود و دهه ها رشته قنات بود اما در این دهه پس از اصلاحات ارضی که آب و جنگل ملی شد حفر  چاه عمیق و نیمه عمیق در این منطقه رواج یافت. در آن دوره 400 چاه در کل ورامین زدند که در حال حاضر به 4000 حلقه رسیده است.

این استاد کویرشناسی با انتقاد از کاشت گل‌های تزئینی در ورامین بیان می‌کند: ورامین روزگاری مواد غذایی تهران را تامین می‌کرد و نباید این کارکرد خود را با کاشت گل‌های تزئینی از دست بدهد.

شهرک‌های صنعتی و کارخانه‌ها چه تاثیری بر دشت ورامین داشتند؟ کردوانی می‌گوید: کارخانه آجر محیط زیست و خاک منطقه را آلوده کرده است. همچنین بر اساس جانمایی‌های صورت گرفته ریگزارها را برای صنایع در نظر گرفتند که همان جایی است که محل تغذیه چاه‌هاست. احداث این کارخانه‌ها با پساب‌های آلوده سبب شد منابع آبی در منطقه با چالش جدی مواجه شوند.

او درباره کیفیت آبی که وارد دشت می‌شود، عنوان می‌کند: آب جاجرود جزو بهترین و سالم‌ترین رودها بود اما امروز سهم ورامین تنها فاضلاب آن است. این آب چنان آلوده آلوده است که بخشی از آن که وارد استخر ماهی شد، آنها را تلف کرد.

کردوانی معتقد است خشک شدن دشت ورامین به مهاجرت و حاشیه نشینی در تهران منجر می‌شود و می‌افزاید:  در گذشته ورامین آنقدر اهمیت داشت که برداشت گرمسار بذر ورامین بود و برداشت ورامین بذر شهریار.

او با انتقاد از صنایعی که در جنوب ورامین احداث شده‌اند، عنوان می‌کند: در جنوب این منطقه چاه‌های متعددی برای صنعت حفر کرده‌اند که آب  کشاورزی را می‌گیرد. صدها صنعت ورامین ارزشی معادل کشاورزی ندارد و ما باید برای دستیابی به توسعه پایدار  به جای چمن‌کاری و اختصاص آب به صنعت، کشاورزی را در اولویت قرار دهیم.  

او می افزاید: کشاورزی غذای 80 میلیون نفر را تامین می‌کند و ما باید با حساسیت بیشتری نسبت به آن برخورد کنیم و وزیر نیرو باید سهم آب کشاورزی را در نظر گرفته و در مقابل صنعت اولویت را به این بخش بدهد.