کشت برنج با استفاده از روش‌های سازگار با محیط زیست

به گزارش ایانا به نقل از ایندیپندنت، تکنیک‌هایی که به منظور کاهش نشر این گازها و جلوگیری از مصرف بی‌رویه آب مورد استفاده قرار می‌گیرند در حقیقت نشر گازهای گلخانه‌ای را افزایش می‌دهند؛ بدان معنی که تاثیرات کشت برنج بر محیط زیست دو برابر میزانی است که قبلا تخمین زده می‌شد..

دانشمندان آمریکایی گروه «صندوق حفاظت از محیط زیست» پیشنهاد می‌کنند که تاثیرات کوتاه‌مدت این گازها بر گرم‌تر شدن زمین معادل 1200 کارخانه سوخت فسیلی است.

با در نظر گرفتن اهمیت برنج به عنوان غذای اصلی که نسبت به هر ماده غذایی دیگر کالری بیشتر برای جمعیت جهان تولید می‌کند، محققان راه‌هایی برای شیوه‌های کشاورزی را پیشنهاد می‌دهند که سازگار با محیط‌زیست است تا کشت برنج تاثیرات کمتری بر تغییرات اقلیمی داشته باشد.

تخمین‌های گذشته نشان می‌دهند که 2.5 درصد از تغییرات اقلیمی به کشت برنج مربوط می‌شود. مشکل اصلی گاز متان است. باکتری‌های موجود در خاک اشباع‌شده از آب  این گاز گلخانه‌ای بسیار قوی را در مقیاس بزرگ تولید می‌کند.

با این حال،‌ نیتروز اکساید یا مونوکسید دی نیتروژن گاز دیگری است که در شالیزارها تولید می‌شود. میکروب‌های موجود در خاک شالیزارها این گاز معروف به گاز خنده را تولید می‌کنند.

چندین سازمان بین‌المللی برای حل بخشی از این مشکل، آبیاری غرقابی را پیشنهاد می‌کنند اما این روش هم مشکلات مخصوص به خود را دارد.

دکتر کریتی کریتی از صندوق حفاظت از محیط‌زیست که مسئولیت این تحقیق را بر عهده دارد می‌گوید: «تاثیرات شالیکاری بر آب و هوا تا کنون نادیده گرفته شده چرا که تا به امروز، نشر نیتروز اکساید از آبیاری غرقابی شالیزارها در نظر گرفته نشده است».

تحلیل‌های این تیم تحقیقاتی نشان می‌دهد که روشی که در آن شالیزارها آبیاری و خشک می‌شوند در عین حال که نشر گاز متان کاهش می‌یابد، اما میزان نیتروز اکساید تولید شده 45 برابر روشی است که زمین‌ها دائما خیس باشند.

آبیاری غرقابی و خشک شدن شالیزارها باعث جهش فعالیت‌های میکروبی می‌شود و تولید نیتروز اکساید را افزایش می‌دهند. این نتایج که بر اثر همکاری با کشاورزان جنوب هند بدست آمده در مجله‌ای علمی PNAS به چاپ رسیده است.

کریتی می‌گوید: «افزایش فشار بر محدودیت منابع آبی و تغییرات اقلیمی روش آبیاری غرقابی در شالیزارها را با مشکل مواجه می‌کند. مدیریت آب در شالیزارها باید طوری انجام شود تا نگرانی‌های میزان آب مصرفی را برطرف کند و تاثیر نشر گاز متان و نیتروز اکساید بر تغییرات اقلیمی را به حد تعادل برساند».

با وجود اینکه نیتروز اکساید یک گاز گلخانه‌ای بسیار قوی است و گرمای بیشتری را در مدت زمان بیشتر نسبت به متان در جو زمین نگه می‌دارد، اما اکثر کشورهایی که برنج تولید می‌کنند میزان نشر این گاز را گزارش نمی‌کنند.

دکتر کریتی می‌گوید که دانشمندان باید این تهدید را بررسی کنند تا بتوانند آن را مهار کنند. ریچی آهوجا، یکی دیگر از نویسندگان این تحقیق، می‌گوید: «حالا می‌دانیم که نشر نیتروز اکساید بر اثر شالیکاری بسیار زیاد و مضر است».

دانشمندان برای حل این مشکل هر مزرعه را به طور مجزا در نظر گرفته و میزان گاز متان و نیتروز اکساید تولید شده و مصرف آب را بررسی کرده‌اند. آنها معتقدند که از استراتژی‌های مشخصی می‌توان استفاده کرد تا نشر گازهای مضر را کاهش داد.

آهوجا می‌گوید: «حالا می‌دانیم که چگونه این مشکل را مدیریت کنیم. کشورهای تولید کننده اصلی برنج در آسیا برای بهبود شیوه‌های کشاورزی سرمایه‌گذاری می‌کنند و می‌توانند از استراتژی‌های کاهش‌دهنده دوگانه‌ای استفاده کنند که از هدر رفتن آب جلوگیری می‌کند،‌ کیفیت محصولات بالاتر می‌برد و آلودگی هوا را کاهش می‌دهد».