پیشرفت تکنولوژی و بهبود کیفیت مواد مغذی

چگونه می‌توان برای کشاورزان تکنولوژی جدید طراحی کرد؟ لورین فرایز، متخصص سیستم مواد غذایی جهانی و پایداری محیط زیست،‌ با دیبورن چیبونگا، رییس منطقه‌ای اتحادیه انقلاب سبز یا AGRA در مالاوی و موزامبیک برای مجله فوربز مصاحبه کرده است. چیبونگا از دیدگاه کشاورزان درباره تکنولوژی‌های مناسب برای مزرعه‌داران کوچک صحبت می‌کند؛ از بهبود کیفیت بذر گرفته تا تراکتور دستی تا بازارهای اینترنتی. چیبونگا همچنین تاکید می‌کند که کشاورزان باید در رویکرد تحولات کشاورزان شریک باشند.

فرایز: با وجود چالش‌های امنیت غذایی، چرا باید نسبت به کشاورزی سنتی توجه بیشتری داشته باشیم؟

چیبونگا: باید بتوانیم برای مردم دنیا مواد غذایی مغذی تولید کنیم. نزدیک به 70درصد جمعیت آفریقا به کشاورزی مشغولند. سعی می‌کنیم ذهنیت درباره مزرعه‌داران کوچک را تغییر دهیم. ممکن است بگوییم که میلیاردها دلار به کشاورزی تعلق می‌گیرد اما کشاورزان سنتی از نیروی کار، تلاش و زندگی خود برای تجارتشان مایه می‌گذارند. آنها سرمایه‌گذاران بزرگی هستند.

فرایز: چگونه از تکنولوژی برای رسیدن به هدف خود استفاده می‌کنید؟

چیبونگا: یکی از مواردی که باید به آن توجه کنیم بذرهای پرمحصول است. اتحادیه آگرا از سال 2006 از کشت بیش از 600 نوع بذر در آفریقا حمایت کرده است. برای 500 نفر از پرورش‌دهندگان گیاه که در 20 کشور آفریقایی مستقرند در برنامه‌های آموزشی و ظرفیت‌سازی سرمایه‌گذاری کرده‌ایم. در نتیجه آن، 100 شرکت بذر بیش از 110 تن گونه‌های باکیفیت و پرمحصول تولید کرده‌اند که برای 15 میلیون کشاورز کافی است.

نوآوری در تکنولوژی شامل تقویت ارزش غذایی محصولات مانند گندم، ذرت و سیب‌زمینی شیرین است تا بتوان مواد مغذی را برای مصرف انسان تولید کرد.

اپلیکیشن‌های با پهنای باند کم هم بسیار حیاتی هستند. دو سال پیش، با وجود بارش شدید در مالاوی، تیم ما باید اطلاع‌رسانی می‌کرد تا از کودهای گیاهی در زمین‌ها استفاده نکنند. با استفاده از ویدیو کلیپ‌های دو دقیقه‌ای به بسیاری از کشاورزان کمک کردیم تا محصولات خود را نجات دهند. اما اگر نیروهای خود را به این منظور به مزارع می‌فرستادیم این اطلاع‌رسانی تا سه ماه طول می‌کشید که دیگر دیر شده بود. مثلا در دهه 70 میلادی، هر کدام از نیروها سعی کردند تا به 600 تا 800 خانواده کشاورز کمک کنند، اما آنها حالا می‌توانند 3000 خانواده را تحت نظر داشته باشند. با استفاده از تکنولوژی تلفن همراه، دانش و اطلاعات بدون استفاده از نیروی انسانی در اختیار کشاورزان قرار می‌گیرد.

از موارد دیگر می‌توان به دسترسی به بازار از طریق پلتفرم‌های تجارت آنلاین اشاره کرد. این پلتفرم‌ها به کشاورزان کمک می‌‌کنند تا قیمت‌های منصفانه‌تری را ترتیب دهند و بر سر آنها مذاکره کنند. این نوع تکنولوژی باعث جمع‌آوری بیش از 660هزار تن محصول به ارزش 177 میلیون دلار شده و به بیش از 760هزار کشاورز کمک کرده تا محصولات خود را به ارزش 346 میلیون دلار بفروشند. اتحادیه مزرعه تا بازار که تا سال 2022 به یک و نیم میلیون کشاورز کمک خواهد کرد، نمونه‌ای از این پلتفرم‌هاست.

فرایز: به نظر شما تاثیرات منفی یا مبهم تکنولوژی در چیست؟

چیبونگا: وقتی که درباره مکانیزاسیون در آفریقا صحبت می‌کنیم آن را با تراکتوریزاسیون اشتباه می‌گیرند. اما برای کشاورزان مزارع سنتی که از کاردهای بزرگ و سنگین استفاده می‌کنند جایگزین کردن آن با تراکتورهایی با قدرت 500 اسب بخار جهش بزرگی است. بسیاری از کشاورزان زمین‌های خود را قطعه قطعه کرده‌اند. استفاده از این تراکتورها کاربردی نیست. در بعضی از پروژه‌ها، تراکتورهایی تعبیه می‌شوند، اما با هزینه نگه‌داری، قطعات اضافه و سوخت، کشاورزان در پایان پروژه فقیرتر از زمان شروع آنخواهند بود.

مثلا پیش‌تر دولت مالاوی قرارداد وامی را با دولت هندوستان امضا کرد. بر اساس آن قرارداد، 100 تراکتور برای کمک به کشاورزان مزارع کوچک تحویل داده شد. اما قبل از اینکه بفهمیم چه اتفاقی می‌افتد، تراکتورها میان سیاستمداران و کارمندان دولت تقسیم شدند که حالا آنها را به تولیدکنندگان بزرگ می‌دهند چون آنها از عهده هزینه‌های آن برمی‌آیند.

 این همان مثالی است که نشان می‌دهد تکنولوژی و شیوه استفاده از آن به بیراهه می‌رود. خانواده‌هایی که در کشورهایی مانند مالاوی زندگی می‌کنند با علف‌های هرز مشکل دارند چون ابزار مورد استفاده آنها بسیار ابتدایی است. از سازمان ملل خواهش کردم تا استفاده از بیل‌دستی را بررسی کند و نام آن را «سلاح شهرسازی جمعی» بنامد. چون در ذهن کودکان مانند تنبیه می‌ماند و بعد از تحصیل برای کار در زمین برنمی‌گردند. مکانیزاسیون باید توسعه داده شود تا مشکلاتی مانند کندن علف هرز را پوشش دهد. از تراکتورهای دستی در هندوستان به خوبی استفاده می‌شود. این ماشین‌ها با قدرت 3.5 تا 10 اسب بخار کاربرد بسیاری در مالاوی خواهند داشت.

فرایز: فکرمی‌کنید کجا می‌توانید پیشرفت سریع‌تری داشته باشید؟

چیبونگا: بخش اعظمی از کشاورزی آفریقا به آب باران وابسته است. در بسیاری از کشورها تنها یک فصل از سال باران می‌بارد. از سیستم آبیاری تنها برای 6 تا 10درصد کشاورزی در آفریقا استفاده می‌شود. این موضوع چالش بزرگی مخصوصا در تغییرات اقلیمی است.

چالش دیگر سرمایه‌گذاری عمومی است. خوشحالم که بسیاری از کشورهای آفریقایی برنامه توسعه‌ای دارند اما بسیاری از آنها 10درصد از بودجه ملی را برای کشاورزی در نظر نمی‌گیرند.

فرایز: حرف دیگری درباره نقش تکنولوژی برای رسیدن به اهداف توسعه پایا دارید؟

چیبونگا: کشاورزی سنتی پشتوانه اقتصادی بسیاری از کشورهای آفریقایی است. من معتقدم که می‌توانیم این بخش را پیشرفته‌ترکنیم و از تکنولوژی بهره ببریم. باید مطمئن شویم تا دولت، شریک‌های توسعه‌ای و بخش خصوصی به کشاورزان کمک می‌کنند تا کار خود را بهتر انجام دهند. به کشاورزان باید به عنوان شریکمان نگاه کنیم نه ذی‌نفع. به همین ترتیب می‌توانیم به نتایج دلخواهمان برسیم.