امنیت غذایی در آمریکا روندی تدریجی داشته است

به گزارش ایانا، با افزایش امنیت غذایی، تصور می‌شود که تلاش‌های کنونی برای پایان دادن به گرسنگی در آمریکا به تازگی رخ داده است. گزارش‌های آرشیوی مجله تایم نشان می‌دهد خوردن غذای کافی یکی از مشکلات همیشگی انسان بوده است. اما طرز فکر نادرست درباره گرسنگی در آمریکا به جریان‌های اصلی سیاسی کمک کرده تا سال‌ها این مشکل را نادیده بگیرند.

بر اساس تحقیقات دانشگاه جان هاپکینز، در زمان رکود اقتصادی، همانطور که مردم از گرسنگی رنج می‌بردند، هیچ‌کس تصور نمی‌کرد آمریکایی‌ها گرسنه‌تر می‌شوند. بعد از جنگ جهانی دوم و شروع رونق اقتصادی، خیلی‌ها فکر می‌کردند این شکوفایی فراگیر بدان معنی است که مسئله امنیت غذایی مشکل بزرگی نیست.

وقتی که ریچارد نیکسون، رییس‌جمهور وقت آمریکا در می 1969 درباره این مشکل در کنگره آمریکا صحبت کرد، نشانه‌های تغییر در این طرز تفکر بوجود آمد: «همیشه فکر می‌کردیم آمریکا یکی از بخشنده‌ترین ملت‌های جهان است. برای غلبه بر نیازهای اولیه انسان، باید استانداردهایی را مشخص کنیم که برای دنیا شگفت‌انگیز و الهام‌بخش باشد. تولیدات سیستم کشاورزی ما بیشتر از میزان مصرف مورد نیازمان است. بازار خصوصی مواد غذایی یکی از موثرترین سیستم‌های توسعه‌یافته توزیع مواد غذایی است.  خیلی از ما آنقدر به رژیم غذایی کامل و متعادل عادت کرده‌ایم که گرسنگی و سوءتغذیه را مشکلات کشورهای فقیر می‌دانیم.»

نیکسون در ادامه می‌گوید: «اما در سال‌های اخیر با واقعیت نگران‌کننده‌ای روبه‌رو شده‌ایم که بر خلاف فراوانی مواد و توانمندی‌های کشاورزی، بسیاری از آمریکایی‌ها از سوءتغذیه رنج می‌برند. تداوم گرسنگی و سوءتغذیه در کشوری مثل ما شرم‌آور و غیر قابل قبول است. با این حال این یک مشکل بسیار پیچیده است که راه‌حل‌های سریع و آسان ندارد».

نیکسون در سخنرانی خود قول می‌دهد اصلاحاتی در برنامه کوپن غذایی ایجاد کند تا از تغذیه مناسب شهروندان مطمئن باشد. او همچنین خاطرنشان می‌کند که برای مبارزه با گرسنگی، سازمان‌های فدرالی جدیدی تعیین کند و از بخش خصوصی کمک بگیرد.

عوامل اصلی برای توسعه برنامه‌ها و دیدگاه‌های امنیت غذایی جهانی در آمریکا شامل ورزات‌خانه‌ها و موسسات فدرالی مربوطه، دولت‌ها و موسسات محلی در کشورهای در حال توسعه، فعالان دوجانبه، سازمان‌های بین‌المللی و محلی، موسسات مالی بین‌المللی یا منطقه‌ای و محلی، سازمان‌های مردم‌نهاد و جامعه مدنی بین‌المللی و منطقه‌ای، سازمان‌های داوطلبانه غیردولتی، بخش خصوصی که شامل تجارت کشاورزی و گروه‌های وابسته به کالاهاست، تولیدکنندگان کشاورزی شامل سازمان‌های تولیدکننده، تعاونی‌ها، تولید‌کنندگان کوچک، زنان و در آخر سازمان‌های تحقیقات کشاورزی و آکادمیک شامل دانشگاه‌های برتر می‌باشد.

قوانین مربوط به امنیت غذایی را زمانی بهتر می‌توانید درک کنید که مفهوم توسعه قوانین امنیت غذایی را از گذشته تا به امروز در نظر بگیرید؛ مخصوصا موضوعاتی مانند سنجش عدم امنیت غذایی، تاثیر برنامه‌های دولتی برای غذا یا در نواحی که ساکنان آن دسترسی به مواد مغذی کافی ندارند. در حال حاضر برای حمایت از اقدامات مربوط به پیشرفت امنیت غذایی باید از توسعه تدریجی آن شناخت داشته باشید.

امروزه دنیا بیشتر از همیشه به پایان دادن گرسنگی در جهان، سوءتغذیه و فقر شدید نزدیک‌تر شده است اما چالش‌ها و شرایط قابل توجهی شامل شهرنشینی، نابرابری جنسیتی، جنگ و درگیری، تاثییرات تغییرات اقلیمی و تخریب محیط زیست هنوز باقی است. بر خلاف پیشرفت‌های جمعی در امنیت غذایی جهانی و تغذیه در سال‌های اخیر، نزدیک به 702 میلیون نفر در فقر شدید زندگی می‌کنند و حدود 800 میلیون نفر در دنیا دچار سوءتغذیه هستند. نزدیک به 159 میلیون کودک زیر پنج سال هم رشد کافی نداشته‌اند.

امنیت غذایی تنها یک مشکل اقتصادی و بشردوستانه نیست؛ بلکه مشکل امنیتی هم محسوب می‌شود. افزایش نگرانی‌ها درباره فقر و گرسنگی باعث شده تا کشورها و جوامع مختلف در برابر نا‌آرامی، درگیری و خشونت آسیب‌پذیرتر شوند.