Iranian Agriculture News Agency

کشاورزی شهری کلید آینده‌ای پایدار

کاشت مواد خوراکی در خانه مانند پشت‌بام، بالکن و دیوار راهی برای مبارزه با تغییرات اقلیمی است

اگر می‌خواهیم امنیت مواد غذایی را بالا ببریم و سهم سیستم‌های تولید مواد غذایی در تغییرات اقلیمی را کاهش دهیم باید با محیط سازگارتر باشیم و از فضایی که داریم استفاده کنیم. اگر بتوانیم برای خانواده خود در شهرمان محصولات غذایی بکاریم پس این پتانسیل وجود دارد در مقیاس بزرگتر هم بتوانیم این کار را انجام دهیم. ایندیرا نیدو، خبرنگار باتجربه و محبوب استرالیایی است که چندین سال است علاقه‌اش به مشکلات محیط زیست و نقش آن‌ها در جنگ و درگیری، فقر و امنیت مواد غذایی بیشتر شده. او همچنین نویسنده کتاب «بالکن خوراکی» است که درباره کشت مواد غذایی در فضاهای کوچک است. در ادامه گزارش نیدو را در الجزیره می‌خوانیم:

کشاورزی شهری کلید آینده‌ای پایدار

سرویس جهان ایانا؛ ددر سال 2008 بعد از تماشای فیلم معروف ال‌گور در سالن تاریک سینما درباره تغییرات اقلیمی، شدت چالشی که با آن روبه‌رو هستیم مرا خیلی تحت تاثیر قرار داد. بعد گرسنه‌ام شد. خیلی گرسنه.

اگر بخواهم صادقانه بگویم، چیزی که بیشتر از همه مرا تحت تاثیر قرار داد تاثیر تغییرات اقلیمی بر غذا و سیستم‌های تولید آن است. نمی‌توانستم تصور کنم و نمی‌خواستم تصور کنم دنیایی را که هم لذت غذا خوردن در آن از بین رفته و هم توانایی ما برای سیر کردن آن.

پس تصمیم گرفتم دست به کار شوم. بالکن آپارتمان کوچکم در طبقه سیزده ساختمانی در قلب سیدنی را به باغ گیاهان تبدیل کردم. کار عجیبی بود. دوستانم لذت می‌بردند از اینکه مرا به عنوان یک خبرنگار متعهد و فداکار دست بیاندازند. اما این کار زندگی مرا تغییر داد. باعث شد تا با آنچه مصرف می‌کنم ارتباط برقرار کنم و همین زندگی‌ام را تغییر داد. به همین ترتیب مرا به سفری 10 ساله برد تا بفهمم چگونه پرورش مواد غذایی در شهرها می‌تواند همه‌چیز را دگرگون کند.

به نظر می‌آید این سفر 10 ساله در جامعه علمی هم منعکس شده چون درک ما نسبت به چگونگی رشد مواد غذایی در دنیایی که دستخوش تغییرات اقلیمی است عمیق‌تر شده. بر اساس گزارش سازمان مریدین در حقیقت فشار برای تغییر در صنعت مواد غذایی و کشاورزی معادل اقدامات لازمه در جهت تغییرات اقلیمی است. غذا در حقیقت هم می‌تواند اصل مشکل باشد و هم راه حل مورد نیاز برای مشکلاتی که با آن‌ها روبه‌رو هستیم.

این گزارش تاکید می‌کند که سیستم‌های تولید مواد غذایی تاثیرات مهم و مضری روی تغییرات اقلیمی دارند و تغییرات اقلیمی هم به روش‌های پیچیده‌ای روی تولید مواد غذایی تاثیر می‌گذارند. پیش‌بینی می‌شود تا سال 2050 نیاز به مواد غذایی در جهان 60درصد افزایش پیدا کند. همچنین با رشد جمعیت مخصوصا در کشورهای در حال توسعه مصرف گوشت به تنهایی دو برابر شود. انتشار کربن حاصله از تولید گوشت بسیار بیشتر از صنعت کشاورزی است. در نتیجه فشار روی سیستم بیشتر خواهد شد. در عین حال تاثییرات تغییرات شرایط آب و هوایی مانند خشکسالی، سیل و آتش‌سوزی افزایش پیدا کرده و تولید مواد غذایی را به چالش بزرگتری تبدیل می‌کنند.

این گزارش همچنین به رابطه این دو مسئله اشاره می‌کند: انتخاب مواد غذایی مصرفی روی کره زمین تاثیر می‌گذارد و در عین حال شرایطی که برای تولید این مواد ایجاد می‌کنیم حفظ سیستم‌های قابل اطمینان را مشکل‌ساز می‌کند. به مراحلی که در تولید نان وجود دارد فکر کنید. ممکن است گندم آن از اوکراین وارد شده باشد، از تخم خشخاش بدست آمده از شقایق‌های فرانسه استفاده شود، روغن سویا هم از برزیل و مواد نگه‌دارنده آن از کشورهای مختلفی است که همه در کارخانه‌ای در آلمان ترکیب و به کشورهای مختلف صادر شده‌اند.

تمام این مراحل با هدر رفتن انرژی، نیروی انسانی و تخریب محیط زیست همراه هستند؛ چه قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی باشد، چه آماده کردن زمین برای کاشت محصولات تجاری یا انحصارطلبی شرکت‌های بزرگ بر بازار. انرژی که در برداشت، نگه‌داری و حمل  و نقل مصرف می‌شود هم باید در نظر گرفت.  

از طرف دیگر اغلب میوه و سبزیجاتی که سعی کردم در خانه‌ام بکارم محلی هستند و روش‌های مدرن کشاورزی به آن‌ها دست نزده است. محصولات من هزاران کیلومتر سفر نکرده و یا سهمی در جنگل‌زدایی نداشته‌اند.

همانطوری که در گزارش مریدین آمده «اقدامات جدید باید دانش محلی، بومی و متخصص را در نظر بگیرند.» باید از روش‌های کشورهایی برای تولید مواد غذایی استفاده کنیم که مواد غذایی را با کمترین آسیب به محیط زیست تولید می‌کنند. ما همچنین باید از این تکنیک‌ها در محیط‌های جدید مانند پشت بام خانه‌ها، بالکن و دیوارها استفاده کنیم.

سیستم‌های تولید مواد غذایی می‌تواند مشکل‌آفرین باشند اما وقتی به طور کلی به آن‌ها نگاه می‌کنیم می‌توانند قسمتی از راه حل برای جوامع و محیط زیست باشند. با اینکه تجربه شخصی من در مقایسه با تغییراتی که باید در جهان رخ دهد بسیار کم است اما نشان می‌دهد که تغییر چقدر سریع می‌تواند رخ دهد.

پدیداورنده :یاسمن طاهریان

  

 

انتهای پیام

دیدگاه تان را بنویسید