صادرات فرش آینده ندارد

خراسانی، با اشاره به این که عدم وجود مدیریت متمرکز در تولید، مشکل اساسی فرش در ایران است، افزود: این درد بزرگ فرش در کشور ماست که هر کسی که تولید می کند فقط سلیقه خود را در نظر می گیرد و به نیاز واقعی بازار به ویژه بازارهای صادراتی توجهی ندارد. البته از آن طرف هم اطلاعات زیادی نمی رسد زیرا فرش دستباف در کشور ما مدیریت متمرکزی ندارد و افراد به شکل پراکنده و خانگی فعالیت می کنند. اگر مدیریت واحدی وجود داشت می توانست برای این تولیدکنندگان بی اطلاع از یکدیگر، دستور بگذارد، برنامه تعیین کند، نیازهای بازار را به آنها اطلاع دهد و روند تولید را ساماندهی کند.

به گزارش ایانا این تولید کننده فرش با اشاره به پراکندگی تولیدکنندگان فرش و بی توجهی آنها به سلیقه بازار تاکید کرد: اگر وضع به همین روال پیش برود و البته با توجه به شرایط اقتصادی موجود نمی توان آینده روشنی را برای صادرات فرش متصور بود. کورسوی امیدی هم اگر باقی می ماند متعلق به کسانی است که تحولات را درک می کنند و خود را با نیاز و سلیقه بازار هماهنگ می کنند که البته تا جایی که من اطلاع دارم شاید 2 درصد از تولیدکنندگان ایرانی هم نباشند.

وی با بیان این که سلیقه بازارهای جهانی با سلیقه داخلی بسیار متفاوت است، گفت: در ترکیه به نقشه هایی که ما در ایران استفاده می کنیم، کلاسیک می گویند. من دیده ام که در حراجی های آنجا فرش هایی وجود دارد با نقشه هایی که ما در ایران استفاده می کنیم. یعنی نقشه های ما را در فرش هایشان پیاده می کنند اما در نهایت، به ناچار در حراجی ها می فروشند زیرا مردم آنجا دیگر این نقشه ها را نمی پسندند. به عبارت دیگر، به دلیل افتراق و فاصله زیادی که بین تولید کنند گان در ایران وجود دارد، آنها به این نکته مهم توجه ندارند و در حالی که فرش را برای دل خود و با سلیقه خود تولید می کنند انتظار دارند یک کالای صادراتی موفق باشد.

این کارآفرین برتر با بیان این که کالاهای لوکس بیش از کالاهای دیگر از شرایط اقتصادی  متاثر می شوند، گفت: امروزه به دلیل گسترش تولید فرش های ماشینی و پیشرفت تکنولوژی از یک سو و تفاوت دیدگاه جامعه نسبت به فرش از سوی دیگر، فرش دستباف از یک کالای عمومی مصرفی به عنوان کف پوش خارج شده و لوکس به شمار می آید. به این معنا که در گذشته خانواده ها به فرش به عنوان یک کالای سرمایه ای نگاه می کردند اما خانواده های امروزی و جوان ترها دیگر به دنبال کالای سرمایه ای نیستند و می خواهند کالایی را بخرند که یکی-دو سال بعد بتوانند آن را تعویض کنند. در واقع، این تحولات سرنوشت فرش را تغییر داد و سبب شد فرش دستباف تقریبا به عنوان یک کالای هنری و کلکسیونی مورد توجه مردم قرار گیرد.

خراسانی، درباره این که این تغییر نقطه ضعف یا قوت محسوب می شود، گفت: بستگی دارد چگونه با آن مواجه شویم. در گذشته ظرف و ظروف مورد استفاده مردم هم گلی بود اما امروز دیگر این ظروف مصرف عمومی ندارند در حالی که ارزش آنها 50 برابر شده است زیرا هنری و کلکسیونی محسوب می شوند. بنابراین، آن دسته از صنعتگران سازنده ظروف که کار خود را رها نکردند و دیدگاهشان را تغییر دادند موفق شدند. درمورد فرش نیز همین وضعیت صادق است؛ اگر ما یک تغییر رویکرد داشته باشیم و خود را با سلیقه جامعه هماهنگ کنیم، می توانیم از وضعیت پیش آمده استفاده کنیم.