کم آبی و گسترش فضای سبز تهران در سالهای گذشته
باغها را نابود کردند تا پارک مصنوعی بسازند
پدیده سفیدبالکها تنها یکی از تبعات برنامه غیرکارشانسی شهرداری تهران برای گسترش فضای سبز بوده است
135 میلیون مترمکعب آب موردنیاز فضای سبز تهران از چاه، هفت میلیون مترمکعب از آبهای سطحی و 10 میلیون مترمکعب از فاضلاب تأمین میشود که با احتساب این میزان با شش میلیون مترمکعب کسری آب روبهرو هستیم.
فضای سبز تهران و چمنکاری آن هم زمانی که مسئولان از بحران آب سخن میگویند اندکی متناقض به نظر میرسد. هرروزه در فضای سبز بزرگراهها و پارکها قطرهقطره منابع آبی مصرف میشوند تا ما به خشکسالی یک قدم نزدیکتر شویم، اما فضای سبز تهران در طول این سالها چه تغییری کرده و آیا این روند امیدوارکننده بوده است؟
مدیرعامل سازمان بوستانها و فضای سبز شهر تهران میگوید: تهران دو هزار و 338 بوستان دارد و 40 هزار هکتار اراضی اطراف آن جنگلکاری شده است که برای آبیاری آن به 175 میلیون مترمکعب آب نیاز دارد.
او میافزاید: 135 میلیون مترمکعب آب موردنیاز فضای سبز تهران از چاه، هفت میلیون مترمکعب از آبهای سطحی و 10 میلیون مترمکعب از فاضلاب تأمین میشود که با احتساب این میزان با شش میلیون مترمکعب کسری آب روبهرو هستیم.
این مقام مسئول با اشاره به اینکه برای آبیاری فضای سبز تهران 135 میلیون مترمکعب از آبهای زیرزمینی برداشت میشود، عنوان میکند: باید این میزان به 70 میلیون مترمکعب کاهش یابد؛ چراکه با افت منابع آب زیرزمینی دشتهای تهران دچار فرونشست خواهند شد.
یکی از کارشناسان شهرداری تهران نیز در گفتوگو با «ایانا» بیان میکند: در سال 1385 که قالیباف وارد شهرداری شد، فضای سبز تهران 7.75 مترمربع بود و زمانی که آن را تحویل داد این فضا به 15.8 افزایش پیدا کرده بود.
این مقام مسئول که نمیخواهد نامش فاش شود، اضافه میکند: باید توجه داشت زمانی که از فضای سبز صحبت میکنیم تنها به فضای تهران محدود نمیشود، جنگل بالای اتوبان ارتش و جنگلکاریهای صورتگرفته در اطراف تهران هم جزو این آمار هستند.
او دراینباره که سهم هریک از این مناطق در فضای سبز به چه میزان است، میگوید: آماری درباره تفکیک مناطق وجود ندارد، اما نکته مشخص این است که در منطقه 12 ما با کمبود فضای سبز روبهرو هستیم.
این کارشناس درباره گونههایی که در این سالها در تهران کاشته شده است، عنوان میکند: در سالهای اول گیاهان فصلی و گلها بهواسطه در چشم بودن بیشتر کاشته شدند، اما به مرور رویه عوض شد و به سمت درختکاری رفت.
او میافزاید: تبریزی، توت و زیتون در این سالها در مناطق کاشته شدند، سرو نقرهای، زبانگنجشک، بید و درختچهها مانند زرشک و... از دیگر گونههای کاشتهشده در این سالها بودند.
این کارشناس در عین حال عدم توجه به طراحی فضای سبز بهعنوان نقطهضعف این سالها اشاره کرده و ادامه میدهد: موضوع طراحی فضای سبز و درختانی که ماندگاری داشته باشند در این سالها مغفول باقی ماند. همچنین ما در موضوع بوستانها طراحیهای خلاقانه نداشتیم و نتوانستیم پارکهای متفاوتی داشته باشیم و متأسفانه از طرحهای نو هم حمایتی صورت نگرفت.
حسین آخانی استاد گیاهشناسی دانشگاه تهران در گفتوگو با «ایانا» عنوان میکند: در دوره ریاست قالیباف بر شهرداری تهران، باغهای تهران را نابودند کردند و به جای آن چند پارک ساختند.
او میافزاید: این باغها بخش قابلتوجهی از فضای سبز تهران بودند که هزینهای برای نگهداری آنها وجود نداشت، اما اکنون به برج و آپارتمان تبدیل شدهاند.
به گفته این استاد گیاهشناسی هزینهای که امروز برای پارکها میشود بسیار زیاد است و از جیب شهروندان میرود، او میگوید: در پارکهای بزرگ تعداد زیادی نگهبان و پرسنل به کار گرفته شدند که هزینههای زیادی را به شهر تحمیل کرد.
کاشت گیاهان وارداتی از دیگر انتقاداتی است که آخانی به این مدیریت شهری وارد میداند و بیان میکند: مصرف بالای آب و بروز پدیده سفیدبالکها از تبعات این شیوه غیرکارشناسی بود. در واقع آنها با از بین بردن محیطهای طبیعی شهر و ایجاد پارک هیچ خدمتی به شهر نکردند.
نمونه چنین امری به گفته آخانی دره فرحزاد است، او بیان این مطلب میافزاید: پارک نهجالبلاغه یک بوستان مصنوعی است که هزینه سنگینی برای نگهداری آن میپردازیم درحالیکه نگهداشت آن به شکل طبیعی این تبعات را برای ما نداشت./
دیدگاه تان را بنویسید