سازمان دهقانی در سطح ملی
چرا سازمان اتحاد کشاورزان در اندونزی تشکیل شد؟/ آیپیای سازمانهای دهقانی خرد را منسجم کرد/ مأموریت آیپیای توانمندسازی، ایجاد سیستم عادلانه و حمایت از حقوق کشاورزان است
اتحاد کشاورزان اندونزیایی1(IPA) سازمانی دهقانی در سطح ملی است. این سازمان با توافق میان گروه های مستقل دهقانان جاوه (Java) و سوماترا (Sumatra) تأسیس شد. راه اندازی این سازمان براساس منافع جنبش دهقانان و برای تبدیل آنان به نیرویی برای مقابله با سیاست های ناعادلانۀ به حاشیه راندن میلیون ها کشاورز اندونزیایی بود.
اتحاد کشاورزان اندونزیایی 1 (IPA) سازمانی دهقانی در سطح ملی است. این سازمان با توافق میان گروه های مستقل دهقانان جاوه (Java) و سوماترا (Sumatra) تأسیس شد. راه اندازی این سازمان براساس منافع جنبش دهقانان و برای تبدیل آنان به نیرویی برای مقابله با سیاست های ناعادلانۀ به حاشیه راندن میلیون ها کشاورز اندونزیایی بود.
به گزارش ایانا از وبسایت آی پی ای، آی پی اِی در تاریخ 24 سپتامبر 2003 و همزمان با نشست ملی کشاورزان در سیپایونگ (Cipayung) در غرب جاوه رسماً آغاز به کار کرد. ارزش های مصوب در آی پی اِی، برابری و همبستگی در تسهیل اتحادیه های کشاورزان بود. پیشتر، در ماه مارس2001، در برنامه تبادل کشاورز در یوگیاکارتا (Yogyakarta) ، با الهام از این برنامه، آنها به فکر تأسیس این سازمان افتادند. پس از این نشست، در تاریخ 5-2 سپتامبر، نشست راهبردی کشاورزان در گاروت (Garut) در غرب جاوه برگزار شد و درباره تأسیس آی پی اِی بحث و گفت وگو شد. سرانجام، پس از این نشست و با درک عمیقی از ایده هایی برای آینده، آی پی اِی راه اندازی شد.
سابقه:
وضعیت زندگی و مشکلات کشاورزان اندونزیایی انگیزه تأسیس اتحاد کشاورزان اندونزیایی بود. این مشکلات عبارتند از:
· هیچ یک از مشکلات کشاورزی در اندونزی حل نشده بود، در حالی که بی عدالتی و نابرابری در دسترسی به منابع کشاورزی از دوران استعمار تا به حال رو به افزایش بود. ناکارآمدی قانون اساسی کشاورزی، برای کشاورزان شرایط ناعادلانه ای را به همراه داشت. به عنوان نمونه، موردی در سراسر کشور رخ داد که حقوق کشاورزان به سود صنایع مصادره شد. مثلاً، با افزایش خشونت از سوی مقامات دولتی، کشاورزان در موضوع مبارزه برای حق دسترسی به زمین به گلوله بسته شدند.
· سیاست های حمایت از حقوق کشاورزان در این کشور ضعیف و بار مسئولیت کشاورزان بسیار سنگین است. آن ها باید تمام مواد غذایی مورد نیاز کل کشور را تأمین و نیروی کار جذب کنند؛ همچنین مواد اولیه صنایع را که نقش اساسی در توسعه این کشور دارد تأمین کنند. اما از سوی دیگر، دولت توجه کمی به کشاورزان از زمان استعمار تا کنون داشته که سبب شده است آنان همچنان در فقر به سر برند، در نتیجه فرزندان آن ها نیز به آموزش های مناسب دست نیافتند و کشاورزان نتوانستند به مراقبت های بهداشتی مناسب دست یابند.
· کشاورزان نمی توانند با اقتدار به منابع کشاورزی مانند زمین، آب، بذر، غذا و فنّاوری دست یابند و درک ناچیزی از آن ها دارند.
· رشد مؤسسات اقتصادی می تواند سپری برای نیازهای اقتصادی خانواده های کشاورزان و به طور کلی جوامع اندونزیایی باشد. مؤسسات اقتصادی-اجتماعی از قبیل انبارهای غله و علوفه روستایی، تعاونی ها، انبارهای غله ساخته شده بر اساس اصل گتونگ ریونگ 2 که دیگر وجود ندارند، با سیستم های اقتصادی جدید (بازارهای سرمایه، بانک ها و صنایع کشاورزی) جایگزین شده اند و به صورت سیستم های سرمایه بر و اقتصادی بازار کار می کنند و نهایتاً کشاورزان نمی توانند مشاغل اقتصادی-کشاورزی شان را گسترش دهند.
· در اثر سیستم های کشاورزی استثماری، اکوسیستم های کشاورزی و تنوع زیستی نابود می شود و تعادل اکوسیستم ها برهم می خورد. در واقع تمرکز شدید بدون متعادل کردن تلاش برای گسترش کشاورزی، سبب تخریب بیشتر اکوسیستم های کشاورزی می شود.
· هیچ نوع سیاست های دولتی برای حمایت از منافع کشاورزان از قبیل حمایت در برابر تولیدات و توزیع آنها وجود ندارد. سیاست های دولت دقیقاً به نفع شرکت های بزرگ است و از منافع سرمایه گذاران خارجی حمایت می کند.
گرچه تعداد بسیاری سازمان های دهقانی در اندونزی وجود داشت، اما سازمانی نبود که بتواند همگی این گروه ها با ارزش های یکسان را در یک جا جمع کند. بنابراین، حضور آی پی اِی در میان دیگر سازمان ها، دسترسی به اطلاعات و تسهیل ظرفیت سازی سازمان های دهقانی کشاورزی را فراهم کرد.
دیدگاه:
تحقق جامعه کشاورزی از مردان، زنان و جوانان؛ عاری از تهدید گرسنگی و فقر ساختاری؛ زندگی در فضایی با عدالت و رفاه؛ گسترش کشاورزی سنتی و فرهنگ ها؛ تا خانواده های کشاورزان بتوانند به منابعی از قبیل زمین، بذر، آب، دام ها و زنجیره های پایدار کشاورزی دسترسی یابند و بر آن ها نظارت کنند.
مأموریت:
· توانمندسازی کشاورزان از طریق آموزش و پرورش، تقویت سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی؛
· مبارزه برای ایجاد یک سیستم عادلانه تصدی زمین از سوی کشاورزان؛
· مبارزه برای حمایت از قوانین و حقوق کشاورزان به خصوص در دسترس بودن امکاناتی برای تسهیل در تولید و تقویت همبستگی دهقانان در میان سازمان های دهقانی و ایجاد نیروهای مشترک میان بخش هایی برای تحقق اصلاحات ارضی واقعی و توسعه عادلانه روستایی.
کسب و کار:
· جمع آوری و پرورش گروه های کشاورز با توجه به ماهیت و اهداف آی پی اِی و انجام سیاست حمایتی شامل فعالیت ها؛ سازمان دهی و تقویت کشاورزان، آموزش های حیاتی، راه اندازی کمپین ها، گفت وگوهای عمومی، دفاع از حق دادخواهی و غیر دادخواهی و ایجاد قدرت مشترک میان مردم در بخش های مختلف؛
· انجام اقداماتی که منجر به تنظیم کاربری زمین، برنامه ریزی برای تولید و توسعه کشاورزی و تلاش برای بهبود زنجیره کشاورزی با افزایش حمایت و همکاری با احزاب مختلف شود؛
· مبارزه برای نوسازی کشاورزی؛
· ظرفیت سازی برای اعضای خود؛
· استفاده از فنّاوری های مناسب در حومه شهرها؛
· تولید ساختار و دسترسی به بازار.
پانوشت:
1. Aliansi Petani Indonesia
2. principle of Gotong Royong
ترجمه: مهشید جلالیان
دیدگاه تان را بنویسید