دبیرکل خانه اقتصاد ایران در گفتگو با ایانا:
محصولات کشاورزی پایه صادرات غیرنفتی
ایانا- اقتصاد: صادرات محصولات کشاورزی یکی از پایه‌های صادرات چندمحصولی است که به علت اهمیت فراوانش باید بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد. توجه به نوع کشت محصولات متناسب با شرایط اقلیمی هر منطقه و توجه به صرفه اقتصادی این محصولات باید مد نظر قرار گیرد. کشت برخی محصولات کشاورزی به علت آب‌بر بودن، صرفه اقتصادی ندارد و لازم است محصولاتی با ارزش افزوده بالا را صادر کنیم و کشاورزی این محصولات را ترویج دهیم.
گلشن بابادی- اگر تحریم‌ها صادرات نفت ایران را تحت تاثیر قرار دهد، یکی از اولین درمان‌هایی که برای التیام زخم اقتصاد به ذهن می‌رسد، صادرات غیرنفتی است. درمانی که سال‌ها درباره آن حرف زده شده اما تاکنون نسخه‌ای نتیجه بخش برای آن تجویز نشده است. این در شرایطی است که صادرات غیرنفتی می‌تواند بار توسعه اقتصادی را به دوش بکشد.
مسعود دانشمند دبیرکل خانه اقتصاد ایران در گفت‌وگو با خبرنگار گروه اقتصادی ایانا در ارتباط با تاثیر صادارت غیرنفتی در شرایط کنونی گفت: «فارغ از شرایط اقتصادی حال حاضر کشور باید به این نکته توجه داشت که صادرات غیرنفتی محور توسعه کشور است. کشور باید از چهارچوب اقتصاد تک محصولی خارج شود و اقتصاد چندمحصولی را جایگزین کند. اقتصاد چندپایه که بر چهار پایه معادن و مکان‌های معدنی، کشاورزی و محصولات کشاورزی، محصولات پایین‌دستی نفتی و خدمات فنی و مهندسی شکل می‌گیرد، می‌تواند اقتصاد را از حالت رکود و آشفتگی موجود خارج کند.»
او با اشاره به این‌که صادرات محصولات کشاورزی بسیار مهم است و باید مورد توجه قرار بگیرد، توضیح داد: «صادرات محصولات کشاورزی یکی از پایه‌های صادرات چندمحصولی است که به علت اهمیت فراوانش باید بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد. توجه به نوع کشت محصولات متناسب با شرایط اقلیمی هر منطقه و توجه به صرفه اقتصادی این محصولات باید مد نظر قرار گیرد. کشت برخی محصولات کشاورزی به علت آب‌بر بودن، صرفه اقتصادی ندارد و لازم است محصولاتی با ارزش افزوده بالا را صادر کنیم و کشاورزی این محصولات را ترویج دهیم.»
دانشمند ادامه داد: «میزان زمین‌های قابل کشت در کشور به شرطی که آب کافی برای کشاورزی وجود داشته باشد، در حدود 15 تا 20 میلیون هکتار است. نمی‌توان سطح زمین و خاک قابل کشت را از حد موجود بیش‌تر توسعه داد. تولید محصولات کشاورزی در زمین‌های کشاورزی مانند دشت مغان در حدود 10 تن در هکتار است و در مناطقی چون سیستان 300 کیلو در هکتار است، باید به این موارد توجه شود. تعیین نوع کشت، نوع زمین، فاصله تا محل مصرف و سایر موارد مرتبط نکاتی هستند که در کشت محصولات کشاورزی باید مورد توجه قرار گرفته شود. به طور مثال در منطقه‌ای مانند جیرفت قابلیت تولید محصولات جالیزی حدود 4.5 تا 5 میلیون تن در سال است و این محصولات بازار مصرف دارند.»
دبیرکل خانه اقتصاد ایران علت استفاده نکردن از بازارهای منحصر به فردی چون منطقه جیرفت را نبود امکانات لازم برای حملونقل مانند کانتینر یخچال‌دار دانست و گفت: «کمبود امکانات و نبود برنامه‌ریزی‌های لازم برای صادرات باعث می‌شود، محصولات ایرانی جایگاه خود را در بازارهای هدف از دست بدهند. اگر بخواهیم محصولات کشاورزی خود را از جیرفت به بازار کشورهایی چون قطر سرازیر کنیم، این اقدام نیازمند سیکل برنامه‌ریزی شده و منظمی است تا میوه و تره‌بار به شکل یک چرخه روزانه وارد این بازارها شوند. هماهنگی‌های لازم در ارتباط با گمرک، حمل‌و نقل با وسایل نقلیه یخچال‌دار و غیره برای ورود و خروج روزانه محموله های صادراتی باید بدون معطلی و به شکلی منظم و برنامه ریزی شده انجام گیرد، در غیر این صورت محصولات کشاورزی ما جایگاه مطمئن و مشخصی را در این بازارها برای خود نخواهند داشت.»
دانشمند با اشاره به ارزآوری و اهمیت صادرات محصولات کشاورزی اعلام کرد: «به طور مثال در مورد منطقه‌ای چون جیرفت که پتانسیل تولید 4.5 تا 5 میلیون تن در سال را دارد، اگر تمام این محصول را تنها به قیمت هرکیلو یک دلار بفروشیم، در طول یک سال حداقل 4.5 میلیارد دلار محصولات کشاورزی صادر کرده‌ایم که علاوه به در نظر گرفتن این حجم از صادرات به اشتغال‌زایی و ارزآوری بسیار مطلوبی نیز خواهیم رسید.»
او با اشاره به این نکته که وزارت جهاد کشاورزی باید برنامه‌ریزی لازم را برای صادرات محصولات کشاورزی انجام دهد گفت: «اگر بخواهیم زیرساخت‌های اصلی برای صادرات محصولات کشاورزی را فراهم کنیم، وجود تعداد قابل توجهی کانتینر یخچالی، سردخانه و مکان‌های گندزدایی این محصولات و سایر احتیاجات باید رفع شود.»
دانشمند ادامه داد: «باید با یک برنامه‌ریزی منظم در تعیین نوع و قابلیت کشت اراضی کشور، دستورالعمل مشخصی برای کشت و صادرات محصولات کشاورزی داشته باشیم. به طور مثال اگر در منطقه‌ای امکان کشت ذرت به جای گندم وجود دارد، بهتر است این کار انجام شود چرا که ارزش افزوده ذرت بالاست. اگر ذرت بکاریم و از آن روغن ذرت، خوراک دام و طیور و شیره کاغذسازی به دست بیاویم با کشت این محصول نه تنها می‌توان جلوی واردات چنین اقلامی را گرفت، بلکه حتی می‌توان آنها را صادر کرد.»
او یادآوری کرد: «ما میتوانیم محصولات بسیاری را که متناسب با شرایط اقلیمی و اکولوژی کشور و به خوبی عمل می‌آیند، کشت کنیم، هر چند این محصولات مصرف داخلی نداشته باشند چرا که با صادر کردن آنها میتوانیم اشتغال‌زایی و ارزآوری بسیار خوبی داشته باشیم. مارچوبه یکی از محصولاتی است که اگر صادر شود سوددهی فراوانی خواهد داشت چراکه 20 برابر گندم در دنیا قیمت دارد.»
این فعال اقتصادی ادامه داد: «نگاه ما به کشاورزی باید نگاه به یک کالای صنعتی باشد، باید از همه امکانات موجود استفاده کنیم تا کالایی با کمترین هزینه تولید شود و آن را به چرخه صادرات وارد کنیم، چراکه این راه می‌تواند اقتصاد کشور را به سمت اقتصاد غیرنفتی سوق دهد.»
دیدگاه تان را بنویسید