محصولی که کشت نشد و کشتی که برداشت نشد

 با استمرار خشک‌سالی، کشاورزی سیستان و بلوچستان به‌ویژه در شمال این استان شامل شهرهای زابل، زهک، نیمروز، هامون و هیرمند رو به نابودی رفته و کم‌کم آهنگ مهاجرت شنیده می‌شود.

خشک‌سالی منطقه سیستان پدیده آرام و خزنده، نزدیک به دو دهه خسارات بسیار زیادی را به بخش‌های مختلف ازجمله کشاورزی این خطه وارد کرده است، به‌طوری‌که در سال زراعی 97 - 96 به دلیل عدم تأمین آب کافی، تعدادی از کشاورزان سیستانی محصولی کشت نکرده و کشاورزانی هم که کشت کرده بودند، محصول آنان از بین رفت.

اگرچه خشک‌سالی بر همه فعالیت‌ها اثر می‌گذارد، ولی آثار زیان‌بار آن بر مناطق روستایی و عشایری به دلیل وابستگی اقتصاد آنان به منابع آب‌وخاک به‌ویژه فعالیت‌های بخش کشاورزی و دام‌پروری بیشتر آشکار است.

با توجه به شرایط بحرانی در استان، اهتمام ویژه در به‌کارگیری راهکارهای علمی و تحقیقاتی، حق‌آبه سیستان، تخصیص به‌موقع منابع اعتباری موردنیاز و مشارکت بهره‌برداران برای ترویج فرهنگ بیمه کشاورزی برای کاهش میزان خسارت به بخش کشاورزی را طلب می‌کند.

رئیس اداره مکانیزاسیون سازمان جهاد کشاورزی سیستان و بلوچستان دراین‌باره می‌گوید: با توجه به خشک‌سالی شدید در سال زراعی 97 - 96 و عدم رشد کافی گندم در منطقه سیستان، برداشت این محصول با کمباین ازنظر اقتصادی مقرون‌به‌صرفه نیست.

منصور محمدپور ادامه داد: در سال زراعی جاری 27 هزار و 500 هکتار از زمین‌های کشاورزی منطقه سیستان به کشت گندم اختصاص یافت که بر اثر خشک‌سالی شدید و بی‌سابقه در منطقه، 25 هزار هکتار از این مزارع به‌طور کامل نابود شد.

مدیر جهاد کشاورزی شهرستان زابل در شمال سیستان و بلوچستان نیز در این خصوص گفت: خشک‌سالی شدید و قطع کامل آب رودخانه هیرمند در سال زراعی 97 - 96 بیش از 100 میلیارد تومان به بخش کشاورزی، دام‌پروری و آب‌وخاک این شهرستان خسارت وارد کرد.

سیدرضا موسوی ادامه داد: در سال زراعی جاری 9 هزار هکتار زمین و باغ در زابل زیر کشت انواع محصولات رفت و با توجه به کم‌آبی 11 هزار هکتار نیز بلااستفاده باقی ماند.

وی عنوان کرد: 100 درصد مزارع زیر کشت رفته در زابل به دلیل خشک‌سالی شدید و بی‌سابقه خسارت دیدند./