کشت فراسرزمینی راهکار موثری برای مقابله با بحران بی آبی در استان آذربایجان شرقی است

به گزارش خبرنگار ایانا در آذربایجان شرقی متن کامل پیام  اکبر فتحی بدین شرح است:

روز بیست و دوم مارس برابر با دوم فروردین در راستای آگاه ساختن جهانیان به اهمیت روزافزون آب از سوی سازمان ملل به عنوان روز جهانی آب تعیین شده است که هر سال یک شعار جدید از سوی این سازمان در جهت جلب توجه افکار جهانی به مسائل حیاتی مرتبط با آب برگزیده می‌شود که شعار امسال " ارزش دهی به آب" انتخاب شده است که البته فراتر از ارزش گذاری مادی می باشد.

 ایران جزو کشورهای کم‌آب و خشک و دارای منابع محدود آب است ؛ از یک سو حجم پایین نزولات جوی و حجم بالای تبخیر و از سویی دیگر برداشت و استفاده  بی‌رویه از منابع آبی به شکل گیری بحران کم آبی انجامیده است که بخش کشاورزی  به عنوان یکی از سه بخش عمده اقتصادی کشور با داشتن جمعیت بسیار بالایی که در این بخش مشغول به کار هستند، به شدت از بحران کنونی آب متاثر می گردد. لذا توجه به بهره وری آب کشاورزی به قطع یقین از اساسی ترین ضروریات است.

در آبیاری سنتی بهره وری آب یا همان کارآیی مصرف آب بسیار پایین است لذا برای رفع این مشکل یک سری اقدامات زیرساختی در زیربخش های مختلف کشاورزی اعم از اصلاح سیستم های آبیاری، ایجاد شبکه های آبیاری از جمله کانال های انتقال آب، انتقال آب با لوله و اصلاح سیستم های آبیاری سنتی به آبیاری صنعتی مانند آبیاری قطره ای و بارانی بایستی انجام می شد که خوشبختانه اقدامات بسیار خوبی در این زمینه طی سالهای اخیر در سطح کشور و استان آذربایجان شرقی به ویژه در حوضه دریاچه ارومیه صورت گرفته است.

اصلاح الگوی کشت و استفاده از گلخانه ها از سایر اقدامات ضروری در راستای افزایش کارآیی مصرف آب در کشاورزی استان است.  همچنین کشت فرا سرزمینی در اورآسیا را به عنوان فرصت دیگری در این زمینه می توان ارزیابی کرد که از منابع، عوامل، ظرفیت‌ها و امکانات سایر کشورها برای تولید محصولات کشاورزی مورد نیاز برای حفظ منابع پایه تولید و ارتقای امنیت غذایی استفاده می گردد.

از این رو حمایت و هدایت کشاورزان وسرمایه‌گذاران برای کشت فراسرزمینی در استان آذربایجان شرقی راهکار مطلوبی جهت حفاظت از منابع طبیعی و مقابله با بحران بی آبی در استان آذربایجان شرقی است  بدین معنی که افزایش مصرف سرانه محصولات غذایی ناشی از افزایش جمعیت و محدودیت منابع آب وخاک برای تولید و نیازهای غذایی، کشور را به کشت و تولید مشترک محصولات کشاورزی مورد نیاز خود در محدوده سرزمینی کشوری دیگر سوق می دهد تا بتوان ضمن حفظ منابع طبیعی خود با امکانات و پتانسیل‌های اقلیمی کشور دیگر به وسیله کشاورزان، متخصصان و سرمایه‌گذاران بومی خود، ضریب خود کفایی را در زمینه محصولات کشاورزی ارتقاء داد.