همکاری کشاورزان برای حل مشکلات تغییرات اقلیمی

به گزارش ایانا به نقل از گریست٬ هرن قصد دارد تا صفحه نمایشی بالای درختان نصب کند تا بتواند نابودی میوه‌ها را کنترل کند. او می‌گوید: «امسال بیشتر محصول سیب از بین رفته - سیب‌هایی که زیر سایه برگ درخت بودند سالم ماندند اما نور خورشید بقیه را سوزانده است».

امروزه میانگین دمای هوای کالیفرنیا رو به افزایش است و شب‌ها هم به خنکی سابق نیست. به گفته هرن گرم‌تر شدن دما در شب کیفیت انگورها را کاهش داده چون نمی‌توانند مواد مغذی را در خود نگه دارند. او می‌گوید: «با اینکه پانزده سال است این درختان را دارم اما تغییرات آن‌ها مشهود است».

با اینکه مزرعه هرن در دو کیلومتری محل وقوع آتش‌سوزی‌های اخیر کالیفرنیا قرار دارد اما نگران است که سوختن و از بین رفتن درختانی که نقش سیل‌گیر را دارند منجر به وقوع سیل شود. به عبارت دیگر: تغییرات اقلیمی کشاورزان را هدف گرفته است؛ در کالیفرنیا و دیگر مناطق دیگر دنیا.

در حالی که گرم‌تر شدن کره زمین روی کشاورزی تاثیر گذاشته اما کشاورزی هم بخشی از این مشکل است. هرن که برای شرکت در کنفرانس تغییرات اقلیمی سازمان ملل COP24 به لهستان آمده می‌گوید: «شخم‌زنی٬ بدترین ساخته دست بشر است. وقتی از تپه‌های ناپا ولی به سمت پایین حرکت می‌کنی تمام زمین‌ها شخم‌زده و آغشته به علف‌کش‌هاست. در این زمین‌های لخت٬ تبخیر گاز دی‌اکسید کربن را می‌توان به راحتی مشاهده کرد».

هرن زندگی خود را وقت پایدار کردن شیوه‌های کشاورزی کرده است. او در دهه 80 میلادی با رهاسازی ۲هزار زنبور پاراگوئه‌ای در ثانیه در سراسر آفریقا٬ جایی که شپشک آردآلود به گیاه مانیوک (کاساوا) ٬ گیاه محلی که غذایی ۲۰۰ میلیون نفر در این قاره را تامین می‌کند٬ حمله کرده بود توانست نام خود را در تاریخ ثبت کند. زنبورهای مونث هنگام تخم‌گذاری در شپشک‌های آردآلود٬ این حشره را از داخل می‌خورند. راه‌حل طبیعی که جایگزین علف‌کش‌های مضر و گران‌قیمت شده بود.

هرن حالا روی مشکل جدیدی کار می‌کند: متقاعد کردن همکارانش برای ایفای نقش‌آفرینی در نجات دنیا. بسیاری از کشاورزان نسبت به استفاده از تکنیک‌های جدید که ممکن است منجر به قطع سوبسید شود و یا هزینه‌های جدیدی به همراه داشته باشد٬ ترس دارند. 

به گفته اندرو لو٬ محقق و کشاورز استرالیایی که در این کنفرانس شرکت کرده٬ اگر قرار است تغییری رخ دهد کشاورزان باید با یکدیگر همکاری کنند. لو می‌گوید: «مشکل کربن و مواد ارگانیک موجود در خاک چیزی نیست که به کشاورزان آموزش داده شود. ترویج روش‌های جدید ممکن است یک تغییر اساسی تلقی شود که پذیرش آن برای برخی از کشاورزان کار بسیار سختی است».

تنها راه چاره برای جلب اعتماد کشاورزان فراهم کردن شواهد عینی است که نشان دهد تکنیک‌های کارساز وجود دارند. پس کشاورزانی مانند لو پیشرو می‌شوند تا به صورت خصوصی به کشاورزان آموزش دهند.

لو بعد از ترک تحصیل در ۱۷ سالگی جذب کشاورزی پایدار شد و قطعه زمین کوچکی را خریداری کرد. او تا کنون ۶۰ هکتار زمین در شمال ایالت کویینزلند استرالیا را به ترکیبی از محل کشت درختان میوه‌های استوایی٬ جنگل‌های بارانی و مراتعی برای دام تبدیل کرده است. لو تمام این کارها را به شیوه پایدار انجام داده برای همین زمین‌هایش به مخزن کربن تبدیل شده است.