تاثیر گردشگری در اقتصاد کشاورزی

به گزارش مرکز ملی مطالعات راهبردی کشاورزی و آب٬ برخی نویسندگان از تعاریف مختلفی برای توصیف فعالیت‌های مزرعه که هم به گردشگری مرتبط هستند و هم به عملکرد مزرعه کمک می‌کنند، استفاده کرده اند. برخی با دید وسیعتر برای توصیف ارزش ها و منافع برای جوامع و مناطق مختلف از آن بهره گرفته‌اند.

بر اساس یافته های مرکز کشاورزی دانشگاه ایالتی لوییزیانا٬ قدمت گردشگری کشاورزی به اواخر قرن 19 میلادی می‌رسد.(در دهه 30 و 40 قرن بیستم به علت رکود بزرگ ناشی از جنگ جهانی دوم علاقه عمومی به تفریحات روستایی افزایش یافت).

امروزه گردشگری کشاورزی به عنوان محرکی برای اقتصاد ناموزون بخش کشاورزی و گرایشی به ریشه‌های احساسی و نوستالژیک شهروندان دنیای مدرن است که به سبب عواملی چون بازدید یا مشارکت در فعالیت‌های مزرعه، خرید مستقیم محصولات کشاورزی، گذراندن یک شب در مزرعه، کنجکاوی و آموختن در مورد مزرعه و محصولات کشاورزی توانسته در جامعه انگیزه‌های بزرگی ایجاد کند.

هدف از گردشگری کشاورزی ایجاد منبع درآمدی برای کشاورز و مقصدی برای گردشگری، آموزش و تفریح توام با وقت گذرانی مفید برای بازدیدکنندگان است.

گردشگری کشاورزی در واقع فرصتی را برای جلب نظر عموم از مناطق روستایی فراهم می سازد. اکثر ساکنان مناطق شهری دانش یا تجربه شخصی خاصی در مورد نواحی روستایی و اراضی کشاورزی نداشته و از این‌رو گردشگری کشاورزی در این امر به آنها کمک می‌کند. بدین ترتیب این نوع از کسب و کارها می‌تواند گردشگران را به حامیان اصلی کشاورزان و ساکنان روستایی یا به عبارت دیگر خانوارهای زراعی، دامی و حیات وحش تبدیل کند.

در فعالیت‌های برداشت محصول و میوه‌چینی یا PYO به گردشگران اجازه داده می‌شود که میوه، سبزیجات و سایر محصول زراعی مورد نظر خود را چیده یا برداشت کنند. فعالیت‌های میوه‌چینی در آمریکا و کانادا شامل چیدن کدوحلوایی، سیب، توت فرنگی، هلو، انگور، توت‌سیاه، درخت کاج برای کریسمس و غیره است.

گردشگران علاوه بر برداشت میوه می‌توانند در تولید فرآورده‌های کشاورزی شامل مربا، میوه‌های کنسروی و فرآورده‌های لبنی شرکت کنند. فعالیت‌های تفریحی زیادی برای کودکان و بزرگسالان در مزارع قابل انجام  است. از جمله می‌توان به بازی‌های گروهی در مزارع ذرت، میوه‌چینی، گاری و سورتمه سواری،  باغ وحش‌های مخصوص تیمار حیوانات خانگی ، اسب سواری، شکار و ماهیگیری اشاره کرد.

به طور کلی گردشگران پیرامون بازدید از نواحی روستایی و زمین‌های کشاورزی به ویژگی های ذاتی آن همچون فضا، آرامش و آسایش اهمیت زیادی می‌دهند و این ویژگی‌ها از ارکان اصلی گردشگری در نواحی روستایی به شمار می‌روند. در صورت ایجاد رابطه مستحکم و پایدار گردشگران با مردم محلی و احساس آنکه در مدت کوتاهی که در روستا به سر می‌برند جزئی از مردم محلی هستند، بازگشت و مراجعت مداومی را سبب می‌شود که خود گردشگری کشاورزی متداومی را شکل می‌دهد.

نوسانات اقتصادی چند دهه اخیر و گرایش به سمت حفظ زمین و منابع طبیعی و تاثیر آن بر درآمد حاصل از کشاورزی منجر به فشار بیش از حد بر کشاورزان و در نتیجه تغییر جهت آنها به سمت استفاده از فرصت‌های اقتصادی شده است. بسیاری از کشاورزان به منظور ایجاد کارآفرینی، افزایش فروش مستقیم محصولات کشاورزی در مزرعه و گسترش درآمد ناشی از فعالیت‌های تفریحی و گردشگری به گردشگری کشاورزی روی آورده‌اند.

براساس داده‌های سازمان ملی آمار کشاورزی آمریکا در سال 2007، درآمد حاصل از گردشگری کشاورزی در 23350 مزرعه بیش از 566 میلیــــون دلار محاسبه شده است. این عدد نسبت به سال ٬2002 180درصد افزایش داشته است.