فرشاد مومنی در ششمین همایش توسعه پایدار:
چاره رفع فقر تولید صنعتی مدرن است
باید کمک کنیم تا دولت بیش از گذشته شهامت روبهرو شدن با واقعیات را پیدا کند و به همین دلیل باید از تعارفات کاسته و تلاشمان را معطوف به مسائل جدیتری کنیم که امروز گریبان کشور را گرفتهاند.
عضو هیات علمی گروه اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی معتقد است از بین همه انواع تولید، فقط یک شکل آن توسعه گرا بوده و آن تولید صنعتی مدرن است. تنها نیرویی که قوه محرکه از بین بردن فقر را در اختیار دارد، تولید صنعتی مدرن خواهد بود.
به گزارش ایانا به نقل از اتاق بازرگانی ایران، فرشاد مومنی در ششمین همایش توسعه پایدار با رویکرد بهبود محیط کسب و کار که در اتاق مشهد برگزار شد گفت: باید کمک کنیم تا دولت بیش از گذشته شهامت روبهرو شدن با واقعیات را پیدا کند و به همین دلیل باید از تعارفات کاسته و تلاشمان را معطوف به مسائل جدیتری کنیم که امروز گریبان کشور را گرفتهاند.
او گفت: شرایط ما در اقتصاد سیاسی و بین المللی به گونهای است که ایران به عنوان قهرمان از دست دادن فرصتها شناخته میشود. ریشه این مشکل آنجاست که شهامت مواجهه با واقعیتها را نداریم و آنجا که باید شجاعت مواجهه با واقعیتها را داشته باشیم و سیاستهای صحیح و بازدارنده را اجرا کنیم، اما شانه خالی کرده و رویه تکذیب، انکار و دادن وعدههای شگفت انگیز را پیش میگیریم.
او راه نجات در این بزنگاه را از منظر اندیشهای، توجه به اصول توسعه دانست و ادامه داد: افق نگرش ما باید وسعت بگیرد تا بتوانیم روندهای تعیین کننده و سرنوشت ساز را با دقت زیر ذره بین بگذاریم.
کمبود منابع نداریم
مومنی به گزارش بانک جهانی که عملکرد اقتصادی کشورهای دنیا را در یک دوره 50ساله (1965 تا 2014) مورد بررسی قرار داده اشاره کرد و گفت: یکی از مولفههای مورد بررسی در گزارش مذکور، نسبت پس انداز به تولید ناخالص داخلی است. در حالی که میانگین این نسبت در سطح کل دنیا حدود 22درصد بوده، در ایران و طی 50ساله اخیر، مولفه مذکور 40درصد برآورد شده است. این یک پیام بزرگ دارد و میگوید که روندها، رویهها و سازههای ذهنی ما در نقطه مقابل با ظرفیتهای ما بوده است. ایران با هر چالشی مواجه باشد، کمبود منابع در جرگه آن نمی گنجد پس با نگاه به نسبت دو برابری پس انداز به تولید ناخالص داخلی و قیاس آن با شرایط امروز باید اذعان کنیم که ما قهرمانان از دست دادن فرصتها و نابودی منابع بودهایم.
رئیس موسسه دین و اقتصاد متذکر شد: گزارش مذکور حاوی اطلاعات مهم دیگری نیز هست. مثلا اینکه، در این دوره پنجاه ساله اندازه اقتصاد ایران تقریبا 6.6 برابر شده است. این نسبت در همین دوره برای هند 13.2 برابر و برای مالزی ٢٠ برابر بوده است اما در این بازه اقتصاد کره جنوبی ٣۴ برابر شده و شاگرد اول جهان یعنی چین نیز اندازه اقتصادش را به ٧٣ برابر افزایش داده است.
مؤمنی افزود: البته اگر نیت به رمز گشایی از این ارقام و انجام یک کار کارشناسی موثق باشد، باید اذعان کنیم که حتی برآورد رشد 6.6 اقتصاد ایران نیز صحیح نیست چرا که در بازه مذکور نفت خام میفروختیم و اسم آن را تولید گذاشته بودیم؛ در حالی که عنوان این کار، از جیب خوردن است.
او خاطر نشان کرد: اما با نگاهی به افقهای دورمدت باید تاکید کنیم که از بین همه انواع تولید، فقط یک شکل آن توسعه گرا بوده و آن تولید صنعتی مدرن است. پس در یک کلام، نیرویی که قوه محرکه از بین بردن فقر را در اختیار دارد، همین تولید صنعتی مدرن است.
مومنی به آمارهای دیگری اشاره کرد و گفت: به استناد ارقام و آمارهای پردازش شده سرشماری نفوس و مسکن حدفاصل سال های 1385 تا 1390، در حالی که بیش از 621 میلیارد دلار سرمایه به اقتصاد ایران تزریق شده بود، جمعیت شاغل کشور تنعا 71 هزار نفر افزایش یافت اما متقابلا در چین و در بازه سال های 1978 تا 1996، با سرمایه گذاری قریب به 330 میلیارد دلاری، 226 میلیون فرصت شغلی برای مردم این کشور فراهم شد.
او شرایط موجود را متاثر از شیوه اندیشه ورزی در کشورمان دانست و تاکید کرد: ما هنوز فکر میکنیم در چارچوب تولید معیشتی میتوان به رفع فقر کمک کرد و یا اینکه رد و بدل کردن کالا با تکیه بر واردات، تولید به شمار میرود در حالی که باید ذهن خود را از این بخش خارج کنیم و به دنبال خلق فرصتها باشیم و با خلق اشتغال مولد به سوی تولید صنعتی مدرن پیش برویم.
مومنی یادآور شد: در دورهای که ذکر شد و در فاصله دو سرشماری، تنها خالص فرصتهای شغلی صنعتی منفی 415هزار مورد بود. از سویی خالصهای فرصتهای شغلی بخشهای مسکن، عمده فروشی و خرده فروشی نیز منفی شد؛ یعنی حتی آنچه ما برای اقتصاد ملی مذموم میدانستیم نیز نتوانست رشد کند و در این فاصله، در کشورمان یک گروه از فعالیتها به وجود آمد که اندازه، سهولت و شیرینی آن بسیار زیاد بود و حتی بخش دلالی هم قادر به رقابت با آن ها نبود.
این استاد دانشگاه عنوان کرد: باید بپرسیم اینکه مسائل اصلی کشور از قبیل اشتغال و صنعتی شدن به حاشیه رانده میشود، آیا برای عدهای سود و منافع دارد؟ باید توجه داشته باشیم که هر کشوری که بنیه تولید صنعتی آن تضعیف شود، دچار عقب افتادگی میشود و امنیت ملی آن به خطر میافتد.
او از تداوم صنعت زدایی در دوره ریاست جمهوری روحانی گفت و تاکید کرد: فرق آن با دوره قبل این است که شیب تخریب در بعضی زمینهها کمتر شده است اما اصل روند تخریب ادامه دارد .
مومنی توضیح داد: گزارشهای بانک مرکزی نشان میدهد که از سال 1393 تا 1396 سهم صنعت کشور از تولید ناخالص داخلی از مقدار بسیار ناچیز14.9 درصد در آغاز دوره به 13 درصد در سال 1396 رسیده و تمام ارزیابیها نشان میدهد که در سالهای 97 و 98 نیز شرایط از این هم بدتر خواهد شد.
مومنی خاطر نشان کرد: شرایط فضای کسب و کار در کشور این است که اعتماد سرمایه گذاران از سرمایه گذاری در فعالیتهای صنعتی مدرن هر روز کمتر از دیروز میشود. در مورد دیگری شاهدیم که سرمایه گذاری دولت در ماشین آلات صنعتی نیز از 1.9 درصد در سال 1393 به0.9درصد در سال 96 رسیده است.
دیدگاه تان را بنویسید