جهت‌گیری درست وزارت کشاورزی در تامین مواد غذایی

او عملکرد وزارت جهاد کشاورزی در بخش تامین مواد غذایی اساسی را جهت‌گیری درستی خواند و گفت: دولت در بحث غلات نیز باید این جهت‌گیری را ادامه دهد.

حق‌شناس درباره برخی اظهارات مبنی بر واردات محصولاتی چون گندم به جای خودکفایی گفت: مساله درباره قوت روزمزه مردم مثل غلات است و بحث درباره برخی میوه‌ها مثل خربزه و هنداونه بحث دیگری است. اما چون در مقاطع مختلف مورد تهدید بوده‌ایم باید جهت‌گیری‌ها دربحث خودکفایی غلات همچنان ادامه یابد.

او همچنین با این توضیح که دولت وقت در جنگ جهت‌گیری‌های درستی درباره مواد غذایی داشتند، گفت: دربخش خودکفایی گندم و دیگر محصولات نیز جهت‌گیری‌های وزارت جهاد کشاورزی درست بوده و تصمیمات درستی نیز دراین باره گرفته شده است.

حق‌شناس دربخش دیگری از صحبت‌هایش درباره تاثیر امنیت غذایی بر قدرت سیاست‌ورزی دولت‌ها نیز گفت: دولت‌ها وظایف متعدد ، متونع و مختلفی دارند و کشورهای مختلف به تناسب فرهنگ‌ها وموقعیت جغرافیایی که دارند گاها وظایفی را به کارهایشان اضافه یا کم می‌کنند اما دو دولت در دنیا اهداف خود را در قالب دو نظام سیاسی‌- اقتصادی متفاوت تجربه کرده است؛ یکی دولت‌های غربی که به‌دنبال اقتصاد باز بودند و دیگری شوروی سابق که به‌دنبال اقتصاد بسته بود. از میان این دولت‌ها،‌ تنها کشور چین باقی مانده است آن هم با اصلاحی که دراساسنامه حزب کمونیسم انجام داد و اصل سرمایه‌داری را پذیرفت.

او اضافه کرد: با این مقدمه کوتاه می‌توان این نکته را به صراحت ذکر کرد که امروز کشورهای توسعه ‌یافته معتقدند دولت‌ها فقط باید نقش نگهبان شب را داشته باشند. به این مفهموم که دولت‌ها در هیچ کاری نباید دخالت کنند بلکه باید نظاره‌گر باشند تا قانون اجرا شود و همه کارها توسط مردم و بنگاه‌های اقتصادی و شرکت‌ها انجام شود؛ گرچه کشورهای مختلف تا رسیدن به این نقطه فاصله زیادی دارند اما جهت‌گیری اقتصاد باز در کشورهایی که این مدل را پذیرفته‌اند به این سمت است که دولت‌ها حداقل دخالت را در امور کشور داشته باشند و فقط تامین امنیت را به عهده بگیرند اما واقعیت مطلب این است که اگر در کشوری به هر دلیلی بحرانی اتفاق بیفتد اعم از اینکه بحران طبیعی و غیر طبیعی چون سیل و زلزله باشد یا جنگ و تحریم، دولت‌ها وظیفه دارند حداقل، نیاز رفاه شهروندی از جمله امنیت غذایی را فراهم کنند. نمی‌شود کشوری در دنیا اقتدار داشته باشد اما شاخص‌های غذایی آن تامین نشده باشد یا حداقل شاخص‌ها در موضوع غذایی برآورده نشده باشد البته این شاخص غذایی نکات مهمی دارد. گاهی این شاخص غذایی صرفا با خرید از خارج تامین می‌شود مانند برخی کشورهای جهان که وارد کننده قالب محصولات کشاورزی و غذایی هستند البته عکس قضیه نیز مطرح است؛ کشورهایی در منطقه خلیج فارس با فروش نفت نیازهایشان را تهیه می‌کنند اما در برخی کشورها عکس این مطلب مشهود است. یعنی شاخص‌های غذایی نه تنها تامین کننده نیاز کشور است بلکه منشا وابستگی دیگر کشورها به آنها است. مثل برخی کشورهایی که امروز صادرکننده عمده غلات  و گندم در دنیا هستند یا برخی کشورهای آسیای میانه در تامین شاخص‌های غذایی از جمله غلات ، سرآمد هستند. این کشورها نه تنها نیازهای خود که سایر کشورها را نیز تامین می‌کنند.

به گفته این نماینده سابق مجلس؛ درست است جهت‌گیری دولت‌ها به سمت اعمال حاکمیت است اما دولت‌ها باید بر امور نظارت و نه دخالت کنند . دولت‌ها به این سمت حرکت می‌‌کنند که تولیدگر نباشند بلکه  نظارت برتولید را انجام دهند اما در کنار این حتما  تدابیری  را به کار می‌گیرند که شهروندان از حداقل امنیت غذایی و انرژی برخوردار باشند.

حق‌شناس درباره توجه ساختارهای دولتی به بحث امنیت غذایی نیز توضیح داد:ساختارهای دولتی هر چقدر کوچک‌تر،چابک‌تر و کم هزینه‌تر باشد این اهداف قابل تحقق‌تر است اما هر چه ساختارها بزرگ‌،حجیم و پرهزینه باشد طبیعتا اهداف مورد نظر محقق نمی‌شود. امروز در بسیاری از کشورهای توسعه یافته ، نسبت کارکنان دولت به کل ملت بسیار ناچیز است یا سهم بودجه عمومی به سهم تولید ناخالص ملی عدد بسیار ناچیزی است. بنابراین هرچقدر بودجه عمومی به تولید ناخالص ملی کمتر باشد هدف امنیت غذایی و انرژی و ارائه خدمات قابل تحقق‌تر است و هر چقدر بودجه جاری به تولید ناخالص ملی بیشتر باشد اندازه دولت بزرگ‌تر است و امنیت‌های مورد نظر نیز تهدید می‌شود.

او درباره ضرورت توجه به بحث امنیت غذایی در شرایط تحریم نیز گفت:کشور ایران حداقل در 40 سال گذشته مرتبا با کشورهایی که ماهیت انقلاب اسلامی را نپذیرفته‌اند و نخواهند پذیرفت همواره چالش جنگ، تحریم، برجام وپسابرجام را داشته است بنابراین در چنین شرایطی طبیعی است که حداقل امنیت غذایی را تامین کنیم. این درحالی است که خوشبختانه بخش عمده نیازهای غذایی در کشور تامین می‌شود.