Iranian Agriculture News Agency

پنج دلیل لزوم راه اندازی شبکه تلویزیونی گردشگری

هادی اعتمادی مجد_ روزنامه‌نگار|| علی اصغر مونسان رییس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری اخیرا خبر از انجام توافقات اولیه با مدیران صدا وسیما برای راه اندازی شبکه ای تلویزیونی با نام گردشگری داده است. شبکه ای که با هدف توسعه گردشگری داخلی، پس از تکمیل زیرساختها آغاز به کار خواهد کرد.

پنج دلیل لزوم راه اندازی شبکه تلویزیونی گردشگری

هر چند گویا قرار است ابتدا در یکی از شبکه های سراسری سیما، دو تا سه ساعت در روز به تبلیغ گردشگری اختصاص پیدا کند و اگر نتایج مثبتی حاصل شد و اصطلاحا جواب داد، آن شبکه به طور کلی به «شبکه گردشگری» تبدیل شود.

ایده تاسیس چنین شبکه ای البته به اوایل دهه جاری برمی گردد، اما هیچگاه به مرحله اجرا نرسید. حال آنکه آغاز به کار چنین شبکه ای با رویکرد ترویج گردشگری به ویژه در شرایط اقتصادی فعلی می تواند بسیار راهگشا باشد.

شبکه ای که با توجه به ظرفیتهای مناسب استانهای کشور می تواند در چهار بخش اصلی گردشگری شامل گردشگری مذهبی و تاریخی، گردشگری طبیعی، گردشگری مذهبی و گردشگری سلامت،  فعالیت و تولید محتوا کند.

آمارهای سازمان جهانی گردشگری در مورد ایران که در ردیف کشورهای آسیای جنوبی جای گرفته، نشان می‌دهد در سال ۲۰۱۰، چیزی نزدیک به ۳ میلیون نفر (۲ میلون و ۹۳۸ هزار نفر) از دیگر کشورهای جهان وارد کشور شده‌اند که این تعداد در سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ به ترتیب به ۴.۹۶۷ میلیون و ۵.۲۳۷ میلیون نفر افزایش پیدا کرده است. با این حال، در سال ۲۰۱۶ تعداد توریست‌های ورودی به ایران به رقم ۴.۹۴۲ میلیون کاهش پیدا کرد که نشانگر افت ۵.۶ درصدی نسبت به سال ۲۰۱۵ است. طبق این آمار در سال ۲۰۱۰، ایران ۲.۴۳۸ میلیون دلار از ناحیه گردشگری خارجی درآمد داشت که این درآمد در سال ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ با به ثبت رساندن رشدی مداوم به ترتیب به ۳۸۴۱ میلیون دلار و ۳.۸۶۸ میلیون دلار رسیده است(مهر).

تاسف آور آنکه امروز گفته می شود سهم واقعی ما از گردشگران جهان چهار دهم درصد است! آن هم با چنین ظرفیتهای وسیعی که در این زمینه در کشور داریم.

از سویی افزایش سرسام آور قیمت دلار در هفته های اخیر این گمانه را به ذهن می آورد که چنین اتفاقی با وجود تمام تبعات گران بار و منفی اش برای مردم، قطعا برای توریست های خارجی حکم یک امتیاز را دارد. توریست هایی که با تبدیل ارز به تومان، می توانند با مبلغ کمی پادشاهی کنند!!

اما واقعا لزوم راه اندازی شبکه ای تلویزیونی ویژه گردشگری چیست؟

مسجد نصیرالملک

نمایی از مسجد زیبای نصیرالملک در شیراز

 

زوایای این مهم را در قالب بندهای ذیل بخوانید.

1- در کشور ما در زمینه معرفی جذابیتهای توریستی به شهروندان داخلی و مسافران خارجی بشدت ضعف وجود دارد. در حالی که طبق آمار، درآمدهای جهانی صنعت توریسم از طریق مقاصد بین‌المللی از ۲ میلیارد دلار در سال ۱۹۵۰ به ۱۰۴ میلیارد در سال ۱۹۸۰ و بعد از آن به ۴۹۵ میلیارد در سال ۲۰۰۰ و ۱۲۲۰ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۶ رسید، سهم ایران از این سفره چندان چشمگیر نبوده است. چه در سطح داخلی و چه در عرصه خارجی، ارائه تصویری درست و جذاب از مقاصد گردشگری در داخل و در راس آنها ابنیه بی نظیر تاریخی می تواند افکار عمومی را به این سمت جلب کند. این در حالی است که در حال حاضر تنها چند شبکه، برنامه هایی آن هم گذری و غیر مستمر با این محوریت دارند که اغلب نیز در باکس های کم تماشاگر پخش می شوند. «مستندایران»،«ایرانگرد»،«سرزمین ما»، «شب فیروزه ای» و... از جمله این دست برنامه ها هستند. چنین برنامه هایی می تواتند با تجمیع در شبکه گردشگری از حیث دسترسی بهتر و دیده شدن بیشتر، مخاطب هدف را بخوبی بیابند.

2- افتتاح شبکه گردشگری بستری مناسب برای معرفی فعالیت های اقتصادی بومی بویژه در حوزه صنایع دستی و کشاورزی است که شاید حتی بعضا کمتر شناخته شده باشند. فعالیتهایی که اذهان عامه، شناختی نسبت به آنها ندارد و طبعا بازاریابی مناسبی نیز برای شان صورت نمی گیرد. البته هر چند امروز در شبکه ایران کالا تا حدودی به این مهم پرداخته می شود، ولی هنوز چندان شناخته شده و همه گیر نیست.شبکه گردشگری، فضایی مناسب برای این مشاغل خرد و کلان بومی و در حکم کمک به بازار یابی برای آنهاست. بازاریابی ای که به گسترش و دامنه یافتن شغل و افزایش سرمایه می انجامد.

3- بنگاه های خبری و رسانه های بزرگ و پرمخاطب غربی به هر طریقی تلاش در ارائه تصویری بدوی و مخدوش از ایران و ایرانیان در برنامه هایشان دارند. اقدامی که روی حوزه گردشگری کشور تاثیر بسیار نامطلوبی دارد و توریست ها را فراری می دهد. شبکه گردشگری در صورت برنامه ریزی صحیح و کارشناسی شده و حتی دعوت از برنامه سازان مطرح در حوزه های مستند، داستانی و ... می تواند با هزینه های نه چندان بالایی، تا حد زیادی این جو روانی را تلطیف و توریست ها را با جذابیتهای گردشگری ایران آشنا کند.

4 – شبکه گردشگری جدا از به کارگیری زبان فارسی با هدف توسعه گردشگری داخلی، باید نگاهی به سایر زبانها نیز داشته باشد  تا عرصه گردشگری خارجی را هم از قلم نیندازد. مخاطب خارجی با گذر از دروازه زبان و ارتباط گیری با برنامه های چنین شبکه ای که برنامه هایش مبتنی بر جذابیتهای بصری کشوری فعال و پرحاشیه در عرصه دیپلماسی جهانی هستند، بی شک برای سفر به آن مشتاق می شوند. اطلاعاتی که از طریق این شبکه در اختیار مخاطب خارجی قرار می گیرد، می توانند دقیق، پالوده و دارای جنبه های مثبت از محل باشند که چه بسا اطلاعات درباره آنها در کمتر مرجعی یافت می شود و ماندگاری آن هم بالاتر است.

5 – شبکه گردشگری بستری بی نظیر برای پخش تبلیغات است. جذب اسپانسرینگ برای چنین شبکه ای می تواند ضمن تامین هزینه ها، فرصتی برای صاحبان صنایع و مشاغل خارج از پایتخت باشد تا مصرف کنندگان را با روال ساخت و تولید محصولات خود آشنا کنند. در این مورد اغلب مزارع و کارخانه ها نیز خود به نوعی می توانند جذابیت توریستی محسوب شوند و صاحبان شان امکان آن را می یابند تا از محل فعالیت خود به عنوان جاذبه ای توریستی نیز بهره ببرند. مطابق آنچه در امریکا،برخی از کارخانه ها و مزارع سنتی و قدیمی به آن می پردازند و ضمن اطمینان بخشی به مصرف کنندگان درباره ارگانیک بودن محصولات، به آنان درباره شرایط تولید نیز اطلاعات جالبی می دهند. مراوده ای که در قالب مستندهای تلویزیونی دیدنی ای به تصویر کشیده می شوند و به مثابه یک جذابیت توریستی مطرح هستند.

انتهای پیام

دیدگاه تان را بنویسید