Iranian Agriculture News Agency

کارآفرین برتر حوزه کشاورزی در گفت و گو با ایانا

برای مکانیزه کردن کشاورزی خانه‌ام را فروختم

در حالی که بیم این می‌رود پس از تحریم‌های گسترده واردات بسیاری از ماشین‌آلات تکنولوژیک به ایران محدود شود یک کار آفرین از سال‌ها پیش به فکر وارد کردن تکنولوژی‌های نوین کشاورزی و ساخت آن در داخل کشور افتاده است. رضا قهرمانی فارغ التحصیل و کارآفرین کشاورزی از سال 88 بسیاری از ماشین‌آلات نوین را با هزینه شخصی وارد کشور کرده تا بازار داخلی و خارجی تولیدات کشاروزی پر رونق بماند. او مبتکر طرح نشای ذرت در ایران است. تا کنون دو بار به عنوان کارآفرین برتر کشور انتخاب شده و یک بار هم داوری این عنوان را بر عهده داشته است.

برای مکانیزه کردن کشاورزی خانه‌ام را فروختم

از چه زمانی کارتان را شروع کردید؟

از سال 77 یعنی سال دوم دانشگاه کار تولید در حوزه کشاورزی را شروع کردم . به دلیل نداشتن تجربه ضررهای زیادی کردم. چند سال بعد یعنی در سال 83 اولین آموزشگاه خصوصی کشاورزی را راه اندازی کردم. در این آموزشگاه ها دوره های پر مخاطبی را برگزار کردیم . از سال 89 به صورت جدی وارد عرصه ماشین آلات کشاورزی شدم و تاکنون 10 مدل دستگاه نوین کشاورزی را به کشور وارد کرده ایم و در اختیار کشاورزان قرار داده ایم.

از چه زمانی به فکر وارد کردن ماشین آلات افتادید؟

سال 88 بود که یکی از دوستان برای راه اندازی کاری به سراغ من آمد. برای انجام آن کار نیاز بود تا ماشین الات نوینی داشتیم باشیم. پس از مدتی بررسی متوجه شدم که آن ماشین در یکی از کشورهای اروپایی وجود دارد و با ریسک بالا تصمیم به وارد کردن آن گرفتم. آن زمان یک ماشین پراید داشتم و برای خرید این دستگاه نشا ماشین را فروختم. پس از واردکردن دستگاه نشاکار با تمسخر اطرافیانم مواجه شدم. بعد از مدتی به همراه این دستگاه به 15 استان کشور رفتم و کار با آن را به کشاورزان آموزش دادیم. یک سالی این کار را کردم تا در نهایت توانستم پس از یکسال اولین دستگاه وارداتی نشا کار را به فروش برسانم

چرا فروختن یک دستگاه نوین کشاورزی تا این حد دشوار بود؟

هر تکنولوژی نوینی فرهنگ استفاده از آن را هم می‌طلبد. مدت‌ها طول می‌کشد تا ما برای استفاده از دستگاه‌های نوین کشاورزان را قانع کنیم و در واقع انجام دهیم. بیشتر کشاورزان ترجیح می‌هند همان شیوه سنتی را در کشاورزی ادامه دهند. از طرفی  قیمت بسیاری از این دستگاه ها زیادی است و کشاورزان باید مطمئن باشند که استفاده از این تکنولوژی برای آنها سود آور است.

از چه زمانی هزینه‌هایتان صفر شد و به سود دهی رسیدید؟

من کار را با سرمایه اندک از فروش اتومبیل شخصیام شروع کردم. چند وقت بعد برای ادامه کار مجبور به فروختن منزل شخصی شدم که در آن زمان 150 میلیون تومان شد. از سال 93 به بعد توانستیم به سود دهی برسیم اما مسئله این است که در سرمایه‌گذاری نمی توان گفت هزینه کرد برخواهد گشت. تنها اتفاق این است که از جایی به بعد کار روی روال می‌افتد و درآمد بیشتر از هزینه‌ها خواهد بود.

تاکنون تسهیلاتی هم گرفته‌اید؟

تسهیلات به آن معنا که یاری رسان ما باشد خیر. تنها یکبار وام دریافت کردیم با سود 23 درصد. نمی توان اسم این را تسهیلات گذاشت. باز پرداخت وام بیشتر از سود کار ماست در حالی که تسهیلات باید یک نیروی مثبت و کمک کننده باشد

تحریم ها تاثیری در کار واردات ماشیبن آلات نوین کشاورزی داشته؟

بله برخی از کشورها در فروش محصولات به ما مقاوت می کنند. در حال حاضر برای خرید از کشور آلمان و هلند به مشکل بر خورده ایم. در واقع هر شرکتی که یک پایه آمریکایی دارد دیگر به ما تجهیزات نمی فروشد. از طرفی ما با مشکل پرداخت ارز مواجه هستیم. یعنی با کشورهایی که به خاطر تحریم به مشکل نخورده ایم هم نمی توانیم ارز مورد نیاز برای معامله را تهیه کنیم. متاسفانه تنها کود، بذر و سم در اولویت اصلی واردات قرار گرفته اما سوال من این است که اگر تجهیزات نباشد کود و سم به چه کاری خواهد آمد؟

برآیندتان از آینده کاری که در حال انجام آن هستید چیست؟

اگر شرایط فعلی کشور را در نظر بگیریم باید بگویم احتمالا به زودی به مشکلات جدی بر خواهیم خورد. اما اگر شرایط به همین چند ماه قبل برگردد می تواینم بسیاری از بازار های جهانی را برای صادرات محصولات کشاورزی در اختیار بگیریم. آنچه در مورد واردات تکنولوژی های جدید باید به ان توجه شود این است که این ابزار باعث بهره وری بالا می شود. وقتی بهره وری بالا باشد ما می توانیم بازار گسترده تری در اختیار داشته باشیم و از این طریق مشکلاتی مثل نبود ارز در کشور رفع خواهد شد. اما اگر بدون مطالعه و کار علمی روی خود کفایی مانور بدهیم عملا هیچ حاصلی برای ما ندارد.

یعنی اکتفا به تولیدات داخلی کافی نیست؟

در حوزه ای مثل کشاورزی خود کفایی ممکن نیست. ما حتی یک ماهی هم از رودخانه داخلی بگیریم نمی‌توانیم بگوییم با خود کفایی است چون آن تور یا قلاب که از آن استفاده شده وارداتی است. در حال حاضر تلاش برای خود کفایی در کشاورزی در جهان موضوعیت ندارد چرا که در دهکده جهانی همه کشورها با هم تعامل دارند و از تکنولوژی و ابزار همدیگر استفاده می‌کنند. بنابراین باید تلاش کنیم ابتدا این ابزار را در اختیار بگیریم و با آن بهره‌وری را بالا ببریم.

انتهای پیام

دیدگاه تان را بنویسید