اطلاعات منطقه‌ای پیش شرط صدور پروانه شکار

مرتضی پورمیرزایی مدیر روابط عمومی انجمن یوز ایرانی به ایانا درباره برنامه سازمان حفاظت محیط‌زیست در اعطای 100 پروانه شکار چهارپا نظیر کل، بز، قوچ و میش در مناطق چهارگانه تحت مدیریت این سازمان می‌گوید: ما باید بپذیریم تنها کشوری نیستیم که در دنیا قصد داریم درباره شکار حیات‌وحش تصمیم بگیریم. از این رو  با در نظر گرفتن تبعات منفی و مثبت اجرای چنین برنامه‌هایی در سایر مناطق جهان می‌توانیم به این جمع‌بندی برسیم  اعطای پروانه شکار در مناطق چهارگانه سازمان محیط‌زیست اعم از پناهگاه‌های حیات‌وحش یا مناطق حفاظت‌شده ایران مؤثر خواهد بود یا خیر.

او با اشاره به اینکه اجرای برنامه‌های شکار در دنیا با در نظر گرفتن مجموعه‌ای از پیش‌شرط‌ها مثبت بوده است، می‌افزاید: در  ایران نیز  باید مجموعه‌ای از عوامل نظیر جمعیت حیات‌وحش، اقلیم و موضوعات دیگر  برای ارائه پروانه‌های شکار حیات‌وحش در نظر گرفته شود. اما برای این امر نیازمند اطلاعات دقیق نظیر جمعیت حقیقی حیات‌وحش هستیم زیرا هر اقدامی که با داده‌های نادرست انجام شود می‌تواند لطمات جدی برای محیط‌زیست داشته باشد.

این کارشناس حوزه محیط زیست درباره این موضوع، به نمونه پناهگاه حیات‌وحش میاندشت اشاره کرده و می‌گوید: جمعیت گونه‌ای مانند آهو به واسطه تخریب زیستگاه در خارج از پناهگاه حیات‌وحش میاندشت وجود دارد و همین امر سبب شده است گوشت‌خواران نیز  به سمت خارج میاندشت میل داشته باشند.   

پورمیرزایی درآمد حاصله از شکار را با هر اقدام دیگری نظیر پرنده‌نگری، گردشگری و... در مناطق چهارگانه محیط‌زیست  غیرقابل قیاس می‌داند و می‌گوید: در عین حال همان‌طور که سازمان محیط‌زیست نیز اشاره کرده است باید حتماً در ارائه پروانه‌ها سهم جامعه محلی لحاظ شود. زمانی هم که از این سهم صحبت می‌کنیم منظورمان شکارچیان محلی و نه افراد ذی‌نفوذ محلی است. باید بتوانیم با این سهم رضایت مردم را کسب کرده و با باقیمانده آن درآمدزایی داشته باشیم.