کارشناسان نگران رهاسازی پلاستیک در زمینهای کشاورزی
کشت زیرپلاستیک کاهش مصرف آب یا آلودهکننده آب
سرعت بالای رشد محصولات زیر پوشش پلاستیکی
کشت زیر پلاستیک به کاهش مصرف آب، صرفهجویی در بذر، کاهش مصرف سموم محافظت از محصول در برابر تگرگ احتمالی در کنار زودرس بودن منجر شده است.
وزارت زراعت و محیطزیست اسپانیا اعلام کرده از یکم جولای در فروشگاههای این کشور باید مشتریان بابت دریافت کیسههای پلاستیکی هزینه بپردازند. بر مبنای این قانون تنها مورداستفاده از نایلونها به خرید میوه مربوط میشود که آنهم تا سال 2021 بهطورکلی ممنوع میشود. با این قانون به نظر میرسد تا 2020 نزدیک به 50 درصد از کیسههای پلاستیکی هم از پلاستیکهای قابل بازیافت باشد.
سازمان محیطزیست در ایران هم بارها و بارها بر استفاده از کیسههای پارچهای بهجای پلاستیک تأکید کرده و حتی مواردی مبنی بر ممنوعیت استفاده از کیسه پلاستیکی در فروشگاهها مطرح شد که همواره ناکام ماند. مصرف بالای نایلونها در انواع مختلف آن ایران را در میان 10 کشور نخست در این حوزه قرار داده و همین امر علاوه بر انواع تهدیدات مانند آلودگی آبوخاک و گونههای گیاهی و جانوری را به همراه داشته است.
یکی از حوزههایی که در سالهای اخیر مصرف پلاستیک در آن رشد پیدا کرده کشاورزی است. با استفاده از پلاستیک میتوان کشت را با میزان آب کمتر انجام داد ضمن اینکه در مدت کوتاهتری نیز محصولات آماده میشوند. بااینحال بهرهگیری از پلاستیک مخاطرات خود را هم دارد که آلوده کردن خاک با رهاسازی آنها در زمین، از عمدهترین این مضرات به شمار میرود.
در تایباد کشت زیر پلاستیکی خربزه به گفته مدیر محیطزیست آن باعث آلودگی شدید و مسمومیت خاک شده است. این مقام مسئول گرچه تأکید کرده بود نایلون مصرف آب را کاهش داده و رطوبت خاک را حفظ کردهاند، اما افزوده است: عدم جمعآوری پلاستیکها سبب شده تا با آلودگی شدید خاکهای کشاورزی در این منطقه مواجه شوند، همچنین تابش آفتاب روی نایلونها مسمومیت خاک را به دنبال داشته است. پیشنهاد این مقام مسئول برای کاهش اثرات منفی استفاده از نایلون، بهرهگیری از پلاستیکهای ضخیمتر است که قابلیت جمعآوری داشته باشند.
در ساوه و زرندیه که قطب کشاورزی استان مرکزی است نیز کشت محصولات زیر پلاستیک رواج داشته و به گفته مسئول اداره محیطزیست شهرستان ساوه علاوه بر آلودگی خاک و آبهای سطحی، به آلودگی آبهای زیرزمینی منجر شده است. هادی رستم خانی عنوان کرده است که نایلون از مشتقات نفتی است که پس از رهاسازی در گرما و سرما وارد منابع آبی و خاک میشود. او در همین رابطه جمعآوری نایلون توسط کشاورزان را یک راهکار میداند و معتقد است زشتی طبیعت و آلودگی منابع آبی و خاکی ازیکطرف و از طرف دیگر مسمومیت حیوانات ناشی از مصرف پلاستیک و نایلون رها شده در طبیعت، مهمترین مخاطرات این نوع کشت است.
این البته از آسیبهای این شیوه کشت است، اما مزایایی نیز دارد. به گفته "محمود رضا خلیلی"معاون فنی و اجرایی جهاد کشاورزی کشت زیر پلاستیک به کاهش مصرف آب، صرفهجویی در بذر، کاهش مصرف سموم محافظت از محصول در برابر تگرگ احتمالی در کنار زودرس بودن منجر شده است.
بااینحال این مقام مسئول نیز آسیبهای رهاسازی پلاستیک در زمینهای کشاورزی را فاجعهبار میداند که نتیجه آن آلودگی زمینهای مجاور و نفوذ مواد پلاستیکی در خاک در کنار تلفات دام از این پلاستیکهاست. راهحل به گفته خلیلی جمعآوری بقایای نایلونها و پلاستیکهای باقیمانده در زمین کشاورزی است تا زمینهای مرغوب تبدیل به زمینهای نامرغوب با تولید محصول بیکیفیت نشوند.
دیدگاه تان را بنویسید