جشن های رنگ‌پاشی یا هیجانات گذرا

هولی جشنی برای کشاورزان هندی بود که در زمان درو آن را برگزار می‌کردند. این جشن نشانه‌ای از فراوانی و نعمت بود که در آن مردم پودرهای رنگی را روی هم می‌پاشیدند و به گفته تاریخ‌نویسان بیشتر توسط آریایی‌های شرق هند برگزار می‌شد. رنگ‌های هولی عمدتاً از رنگ‌های طبیعی هستند که از گل و میوه‌ها تهیه‌شده و برای پوست نه‌تنها مضر نبوده  بلکه مفید نیز هستند. به‌تازگی اجرای تورهای رنگ‌پاشی در ایران نیز باب و موجی در مخالفت با آن شکل‌گرفته است. گروهی عنوان می‌کنند رنگ‌های استفاده‌شده در این تورها طبیعی نیست و می‌تواند به محیط‌زیست و طبیعت آسیب‌های جدی وارد کند.

آرش نورآقایی فعال حوزه اکوتوریسم معتقد است در خصوص این تورها باید ابتدا ماهیت آن را شناسایی و سپس در خصوص آن‌ها جبهه‌گیری کرد. او در گفت‌وگو با خبرنگار ایانا بیان می‌کند: ما در خصوص این تورها اطلاعات کافی نداریم و تازه اگر اطلاعات کافی هم پیدا کنیم باید دامنه دربرگیری آن‌ها را شناسایی و سپس موضع‌گیری کنیم.  

او با تفاوت قائل شدن میان یک کنشگر خوب و کنشگر غیرعلمی می‌افزاید: در خصوص حیوان آزاری شاهدیم که موج‌هایی در جامعه راه می‌افتد اما آیا این امر به کاهش حیوان آزاری منجر شده است؟ ما نیازمند بحث و نقد و بررسی با افراد از قشرهای مختلف هستیم تا ابعاد مختلف آن را شناسایی کرده و آسیب‌ها را کاهش دهیم و این امر فراتر از فضای مجازی است.

این فعال حوزه اکوتوریسم معتقد است شبکه‌های مجازی شبکه‌های خشم و امید هستند و می‌گوید: ما باید یک بررسی و تحلیل جامعه‌شناسانه داشته باشیم که فضای مجازی به کدام سمت‌وسو می‌رود اما متأسفانه ما چنان از این شبکه‌ها می‌ترسیم که تحلیلی در این خصوص انجام نمی‌دهیم.

احسان بشیرگنجی در گفت‌وگو با ایانا در این‌باره می‌گوید: در زمستان سال گذشته در اطراف تهران توری با موضوع رنگ‌پاشی برگزار شد و پس از آن نمونه‌هایی از آن را در ساحل هنگام داشتیم.

او با اشاره به اینکه برگزاری این تورها به‌واسطه تخریبی که به طبیعت وارد می‌کند مخالفان جدی پیدا کرده است، می‌افزاید: برگزارکنندگان در پاسخ به این انتقادها مطرح کرده‌اند که رنگ‌های استفاده‌شده در این تورها رنگ‌های خوراکی است و آسیبی به طبیعت نمی‌زند.

این در حالی است که شینا انصاری مدیرکل دفتر پایش های فراگیر سازمان محیط‌زیست معتقد است حتی اگر این رنگ‌ها از رنگ‌های معدنی هم باشند باز هم آسیب‌رسان هستند و به آلودگی آب‌وخاک و به تبع آن آلودگی گیاهان منجر می‌شوند.

چرا باید جشن هولی که در هند برگزار می‌شود را در ایران آن‌هم در قالب تورهای طبیعت‌گردی اجرا کنیم؟ این فعال حوزه اکوتوریسم می‌گوید: از دو منظر می‌توان به این مسئله نگاه کرد، ممکن است گروهی عنوان کنند کپی کاری درست نیست و نباید آیین سایر کشورها را  در ایران اجرا کنیم. اما از سوی دیگر گروهی معتقدند اگر هر چیز بر مبنای استانداردهای خود باشد می‌توان از  این مقوله نیز به عنوان بستری برای توسعه گردشگری بهره گرفت.

او می‌افزاید: در گردشگری ایران متأسفانه موج‌هایی شکل می‌گیرد و بعد رها می‌شود. این امر را در بوم‌گردی هم شاهد بودیم که ابتدا موجی از سوی فعالان این حوزه شکل گرفت که الآن به روستاهای زیادی سرایت کرده است. با این حال نظارت چنان ضعیف شده که هر اقامتگاهی بر مبنای قوانین دلخواه خود گردشگر می‌پذیرد. همچنین در برخی مناطق تعداد این اقامتگاه‌ها به‌اندازه‌ای زیاد شده که به طبیعت و فرهنگ مردم منطقه صدمه جدی وارد کرده است.