مالچ‌پاشی تنها در ماسه‌زارها انجام می‌شود
گیاهان بومی هوای خوزستان را صاف می‌کند
درختان بهترین بادشکن در مناطق بحرانی ریزگرد
ایانا-خوزستان : کهور آمریکایی روی محیط‌زیست و دام اثر سوء ندارد.
مقابله با ریزگردهای خوزستان این روزها محل گفت‌وگوی کارشناسان شده است، آیا مالچ‌پاشی راهکار رفع این بحران است یا باید نهال بکاریم؟
احمد مطیعی، مدیرکل منابع طبیعی استان خوزستان در گفت‌وگو با «ایانا» بیان می‌کند: مالچ‌پاشی در استان خوزستان و سایر مناطق تنها در محدوده شن‌زارها انجام می‌شود. مالچ از مشتقات نفتی و تنها مجاز به کاربرد آن در شن‌زارها هستیم.
او با اشاره به اینکه نباید مالچ‌پاشی باعث توقف رشد گیاهان شود، می‌افزاید: خوشبختانه فعالیت‌های مالچ‌پاشی تاکنون موفقیت‌آمیز بوده است.
این مقام مسئول می‌گوید: برخی مناطق مستعد ریزگرد دارای خاک رسی است که ما در آن به‌جای مالچ‌پاشی درختکاری انجام می‌دهیم تا منطقه به گذشته خود بازگردد که نمونه آن زمین‌های کشاورزی و مراتع است.
او ادامه می‌دهد: با درختکاری به دنبال تثبیت خاک و آرام کردن محیط هستیم تا زمینه رشد گیاه فراهم شود. درختان و نهال‌های کاشته شده حکم بادشکن را دارند و از فرسایش خاکی جلوگیری می‌کنند.
مطیعی در پاسخ به این پرسش که برخی منتقد کاشت کهور پاکستانی در این منطقه به‌عنوان یک گونه غیربومی هستند، می‌گوید: کهور پاکستانی یا آمریکایی که ما در خوزستان می‌کاریم، سابقه 60 ساله در این منطقه دارد و گزارشی مبنی بر مهاجم بودن نداشته‌ایم.
او با بیان اینکه زیر این درخت، کشت گندم یا سبزی‌کاری صورت گرفته و درخت اثر منفی بر رویش آن‌ها نداشته است، عنوان می‌کند: این درخت در اراضی سبک رشد می‌کند و ما در اراضی شنی نسبت به کاشت آن‌ها اقدام کرده‌ایم.
به گفته این مقام مسئول کهور آمریکایی مقاوم به شوری و کم‌آبی است، او می‌افزاید: در عین حال این گونه اثر سوء روی محیط‌زیست و دام نداشته و گزارشی مبنی بر مسمومیت دام عدم رویش علف در زیر آن وجود ندارد.
او ادامه می‌دهد: ذرتی که می‌کاریم مربوط به آمریکاست یا ما در خوزستان یونجه بغدادی کشت می‌کنیم؛ بنابراین نباید به صرف غیربومی بودن، گونه را به‌عنوان مهاجم در نظر بگیریم.
حمیدرضا خدابخشی رئیس انجمن مهندسان آب نیز در گفت‌وگو با «ایانا» با تأیید بر گفته‌های مطیعی در استفاده از مالچ‌پاشی برای تثبیت ماسه‌های روان می‌گوید: با این حال درختکاری در زمین‌های مرتع و تالابی صحیح نیست؛ زیرا محیط طبیعی سابق را ایجاد نمی‌کند.
او با اشاره به اینکه از 350 هزار هکتار کانون‌های ریزگرد در خوزستان عرصه‌های ماسه‌ای نیست، می‌افزاید: مالچ‌پاشی در این موضوع کاربرد ندارد. همچنین از آنجا که هدف رسیدن به وضع گذشته است باید گیاهان مرتعی بومی که شورزی بوده و با شرایط بومی سازگار هستند در این مناطق کاشته شود.
او ادامه می‌دهد: درخت‌ها و گونه‌های غیربومی نیاز به آبیاری دارند. کهور آمریکایی که در حال حاضر که برای رفع بحران به کار رفته، گونه مهاجم هم در خوزستان و هم در سایر استان‌هاست.
این فعال محیط‌زیست در همین‌باره از تصمیم مقطعی برای رفع چالش منطقه فوق بحرانی در شرق اهواز خبر می‌دهد و می‌گوید: این منطقه تالابی است که از سیلاب‌های حوزه رودخانه‌های مارون و رامهرمز تغذیه می‌شد؛ بنابراین برای بازگرداندن شرایط طبیعی باید سدهای آبخیزداری تخریب شوند.
او می‌گوید: ما نباید دو مقوله آبخیزداری و سدهای آبخیزداری را با هم گره بزنیم. در مناطق تالابی پایین‌دست سدها، نرسیدن آب سبب خشکی زمین شده و در بالادست نیز از این سدها استفاده کاذب می‌شود. از این رو است که ما ضمن توقف کاشت غیربومی این سدها را از میان برداریم تا منطقه احیا شود. کاشت این گونه‌ها نیاز به آبیاری سنگین دارند که منطقه توان تأمین آن را ندارد./
دیدگاه تان را بنویسید