روز جهانی کار داوطلبانه یاور محیطزیست و منابع طبیعی
محمد درویش، عضو هیئت علمی موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور: یکشنبه آینده، ۱۶ اردیبهشت برابر با ششم ماه می، روز جهانی کار داوطلبانه است. زمانه ما بیش از هر دوره تاریخی دیگری دچار انزوا، فردمحوری و مردمگریزی شده است؛ بیشتر به دنبال منفعت شخصی بوده و مسئولیت اجتماعی هرروز بیشتر از روز دیگر رنگ میبازد.
چنین است که برای مهار این بحران فزاینده و کاهنده مهر و مروج خشونت و افسردگی، نخبگان جهان چند سالی است پیشنهاد ترویج فرهنگ کار داوطلبانه را داده و فیلمسازان نامداری کوشیدهاند تا آثاری جذاب در این حوزه بیافرینند.
در ایران هم که بهشدت نرخ فعالیتهای داوطلبانه حتی به نسبت کشورهای همسایه پایین است، خوشبختانه چند سالی است حرکتهای امیدوارکنندهای توسط برخی شهرداریها، تشکلهای مردمنهاد، رسانهها و پارهای نهادها در حال انجام است. اینکه کار داوطلبانه چیست؟ چرا میتواند به نشاط، حس مفید بودن و شادابی جامعه کمک کرده، سرمایه اجتماعی را ارتقاء داده و روح وندالیسم را از آن بزداید؛ در شمار مهمترین اهداف و برنامههای ارائهشده در این روز است.
نگارنده اما مایل است یک گام به پیش رفته و مصداقهایی ملموس، ساده و عملی از کار داوطلبانه ارائه دهد تا دیگر مپنداریم که وقتی سخن از کار داوطلبانه میشود باید لاجرم پزشکی باشی که اعلام کند دو ساعت را در روز یکشنبه ۱۶ اردیبهشتماه بهصورت رایگان بیمارانش را ویزیت میکند یا وکیلی که از حق وکالت خویش میگذرد. نه! همه ما در هر موقعیتی که هستیم، چه یک دانشآموز، دانشجو یا زن خانهدار یا یک سیاستمدار، استاد دانشگاه، کشاورز، کارمند بانک، روحانی، قاضی، رفتگر شهرداری، گردشگر و... میتوانیم در این مهم سهم خویش را بهدرستی و سزاوارانه ایفا کنیم.
در حقیقت هر نوع خدمتی که منجر به حفظ سرمایه ملی، کاهش هدررفت آب و انرژی، کاهش تولید زباله، بهبود ترافیک، ارتقای کیفیت هوا، کاهش آلودگی صوتی و نوری، کاهش هزینههای درمانی، افزایش نشاط شهروندان و کاهش مصرف پلاستیک شود، نوعی کار محسوب شده و میتواند در ۱۶ اردیبهشت جاری در سطحی فراگیرتر به اجرا درآید.
یادمان باشد حتی انصراف داوطلبانه از رانندگی با خودروی شخصی، میتواند در هرروز دستکم اکسیژن روزانه ۳۶۵ از همنوعان ما را تأمین کند. پس اگر ایران را، ایرانی را و کره زمین را دوست داریم، بیاییم از ۱۶ اردیبهشتماه و همزمان با مردم نیکوخصال جهان، در هر موقعیتی که هستیم، تا آنجا که میتوانیم عامل حرکت یک خودروی شخصی نشویم، کیسه پلاستیکی مصرف نکنیم، تا توان داریم در تولید زباله و تفکیک آن مدیریت کرده، رکاب بزنیم، پیادهروی کنیم، گوشت قرمز نخوریم، در طبیعت آتش نیفروزیم، تا دو طبقه از آسانسور استفاده نکنیم، در مصرف کاغذ صرفهجویی کرده، رسید کاغذی مطالبه نکرده، حق تقدم را به کهنسالان و معلولان داده، مردان با احترام و متانت بیشتری نسبت به زنان رفتار کرده، از ادبیات غیربهداشتی در معابر عمومی استفاده نکرده، بیشتر لبخند بزنیم، سیگار نکشیم، برای نشستن روی صندلی اتوبوس و مترو عجله نکنیم، صف را رعایت کرده، برای تماشای جان دادن یک انسان صف نکشیم، با حیاتوحش مهربانتر باشیم و تا جایی که میتوانیم در مصرف سم و کود شیمیایی امساک به خرج داده، خرید زغال را تحریم کرده، گلازنی و کتزنی نکنیم و برای حیوانات دام نگسترانیم.
باور کنید با همین کارهای ساده میتوان روزانه هزاران میلیارد تومان به اقتصاد کشور کمک کرده و فرایندهای کاهنده کارایی سرزمین را مهار و حال خوشِ مردمان را ارتقاء داد./
دیدگاه تان را بنویسید