مدیرکل امور زنان و خانواده استانداری گلستان در گفتگو با ایانا:
زنان کشاورز، گمنام و بی‌خبر از حقوق خود
هیچ بانک اطلاعاتی جامعی از زنان کارگر و کشاورز وجود ندارد
ایانا -عکس: زنان کارگر و کارآفرینی هستند که کار می‌کنند اما به هیچ جایی برای ثبت فعالیت‌های خود مراجعه نمی‌کنند و درنتیجه از پوشش‌های مختلف اجتماعی بی‌بهره‌اند. حتی زنان خانه‌دار باید دارای شناسنامه کاری شوند، چه رسد به زنان کشاورز. کنکاش درباره وضعیت زنان کارگر، چالش‌های فراروی آن‌ها و تهدیدهایی که با آن مواجه هستند یکی از مواردی است که کمتر موردتوجه سیاست‌گذاران و حتی فعالان حوزه زنان قرارگرفته است. آن‌چنان‌که گزارش‌ها و آمارهای رسمی نشان می‌دهد، سهم زنان کارگر در دو بخش خدمات و کشاورزی به نسبت سایر بخش‌ها بیشتر از مردان است. باوجوداینکه چالش‌های توسعه کشاورزی در سال‌های اخیر باعث به وجود آمدن بحران‌های جدی مثل کاهش سهم اشتغال بوده است اما در مقایسه جنسیتی همچنان زنان یکه‌تاز یکی از مولدترین بخش‌های بازار کار ایران یعنی بخش کشاورزی هستند. این در حالی است که بسیاری از آن‌ها، همچنان از پوشش‌های حمایتی بی‌بهره‌اند.
کلثوم غفاری ، مدیرکل امور زنان و خانواده استانداری گلستان در گفتگو با ایانا، از چالش‌هایی می‌گوید که زنان کارگر بخش کشاورزی در این استان با آن مواجه‌اند. به گفته او بسیاری از زنانی که در این بخش و یا سایر بخش‌های صنایع‌دستی مشغول به کار هستند دارای شناسنامه کاری نیستند. سندی که می‌توان با داشتن آن، به یک بانک اطلاعاتی جامع و مستند از تعداد زنان کارگر و کارآفرین رسید. غفاری می‌گوید: در حال حاضر آمار و ارقام دقیقی از تعداد زنان کارگر و کارآفرین استان گلستان در دست نیست، چراکه بسیاری از آن‌ها اطلاعات شغلی خود را درجایی ثبت نکرده‌اند. به گفته او این مسئله شامل زنان کشاورز استان نیز می‌شود. غفاری ادامه می‌دهد: ما آمار زنانی را داریم که به اداره کار، جهاد کشاورزی و مراکز دیگر مراجع کرده‌اند و اطلاعات مربوط به فعالیتی که انجام می‌دهند ، ثبت‌شده است ولی در این میان زنانی هم هستند که کار می‌کنند اما به هیچ نهاد و ارگانی برای اخذ شناسنامه کاری مراجعه نکرده‌اند .
مدیرکل امور زنان و خانواده استانداری گلستان در همین رابطه به وضعیت زنان کشاورزی اشاره می‌کند که از حمایت‌های بیمه‌ای و آموزش مهارت‌های اجتماعی بی‌بهره‌اند. مدیرکل امور زنان و خانواده استانداری گلستان می‌گوید: برخی از زنانی که در مزارع کشاورزی کار می‌کنند شامل زنان کارگری می‌شوند که از حمایت‌های ویژه بی‌بهره‌اند. این مسئله شامل پوشش بیمه‌ای، مهارت‌آموزی، آموزش ، سلامت و حتی مقابله با خشونت‌هایی است که نسبت به زنان در محیط کار اعمال می‌شود.
به گفته او با وجود این‌که در حال حاضر NGO یا همان سمن‌های مختلفی در این حوزه فعالند و تلاش می‌کنند زنان کارگر را در ارتباط با ملزومات محیط کار آگاه کنند اما این بخش همچنان از ظرفیت‌های بلااستفاده گسترده برای آگاهی رساندن به زنان برخوردار است. او به چالش‌های عمده در بخش کشاورزی با تمرکز بر وضعیت زنان کارگر کشاورز اشاره می‌کند و می‌گوید: در حوزه کشاورزی، مشکلات زیاد است. یکی از عمده‌ترین مشکلات آن‌ها تشکیل تعاونی‌ها و صندوق‌های خرد است. در حال حاضر اتفاق مثبتی رخ‌داده و آن ورود سازمان جهاد کشاورزی برای تشکیل این صندوق‌ها و تعامل زنجیره‌ای این صندوق‌ها با یکدیگر است.
به گفته غفاری، در حال حاضر این صندوق‌ها در دو بخش کشاورزی و عشایری تشکیل‌شده و ظرفیت‌های زیادی برای جلب مشارکت زنان در بخش کشاورزی دارد. وی اضافه می‌کند: من از بخشی از این صندوق‌ها بازدید کرده ام و آنچه از سوی زنان کارگر بخش کشاورزی عنوان می‌شد این بود که این صندوق‌ها همچنان نیاز به حمایت دارند تا از آنچه امروز وجود دارد، قوی‌تر عمل کنند. غفاری یکی از ویژگی‌های اصلی این صندوق‌ها را استقلال عمل بیشتر زنان کارگر در تأمین درآمد و حفظ سرمایه‌هایشان می‌داند و می‌گوید: چون این صندوق‌ها با آورده‌های خود این زنان راه‌اندازی می‌شود و وابستگی به دولت ندارد، خودشان هم برای حفظ و افزایش سرمایه‌های آن تلاش می‌کنند.
نبود یک بانک اطلاعاتی جامع در بخش زنان کارگر نکته‌ی دیگری است که کمتر موردتوجه فعالان حوزه زنان قرارگرفته است. غفاری می‌گوید: یکی از مزیت‌های شناسنامه‌های کاری که از آن سخن گفتم، این است که می‌توانیم به آمار قابل استنادی از زنان کارگر شاغل در استان‌ها دست‌یابیم. این مسئله می‌تواند راهگشای سیاست‌گذاری در حوزه زنان کارگر باشد. او اضافه می‌کند گرچه این بانک اطلاعاتی تشکیل‌شده اما به این دلیل که همچنان تعداد زیادی از زنان کارگر برای ثبت اطلاعات کاری خود مراجعه نمی‌کنند بخش زیادی از این بانک اطلاعاتی خالی مانده است.
دیدگاه تان را بنویسید