Iranian Agriculture News Agency

کم‌ارزش‌ترین بخش گندم پرارزش‌ترین شد

آنتی‌اکسیدان‌ها و پلاستیک را می‌توان از محصولات جانبی سبوس گندم تولید کرد

سبوس گندم معمولاً به‌عنوان غذای دام مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما کاربرد آن در مواد غذایی و دارویی مورد استفاده با یک روش جدید پردازش پایدار که توسط محققان سوئدی به کار گرفته شده، گسترش خواهد یافت.

آنتی‌اکسیدان‌ها و پلاستیک را می‌توان از محصولات جانبی سبوس گندم تولید کرد

سبوس گندم معمولا به عنوان غذای دام مورد استفاده قرار می گیرد، اما کاربرد آن در مواد غذایی و دارویی مورد استفاده با یک روش جدید پردازش پایدار که توسط محققان سوئدی به کار گرفته شده ، گسترش خواهد یافت.

به گزارش ایانا از ساینس دیلی سبوس به عنوان یک کالا، کم ارزش ترین بخش گندم محسوب می شود؛ پوسته خارجی گندم که معمولا به عنوان غذای دام فروخته می شود، به تازگی محققان در موسسه فناوری سلطنتی KTH در استکهلم، روشی را برای استخراج مولکول های ارزشمند این بخش از گندم به کار گرفته اند که بتواند به عنوان آنتی اکسیدان، پروبیوتیک و حتی مواد مورد نیاز برای بسته بندی مواد غذایی مورد استفاده قرار گیرد.

در این پروسه استخراج، تنها از آب داغ پرفشار و آنزیم های کربوهیدرات فعال برای برداشت همی سلولز( پلی ساکارید داراى کمتر از 150 واحد پولیمر از شکرهاى مختلف که از گیاهان گرفته می شود ) و الیگوساکارید ( انواع کربوهیدرات هاى داراى شمار معدودى ملکول شکر معمولا 2 تا 10 ملکول) های سبوس گندم استفاده می شود. این پروسه به این پلی ساکاریدها اجازه می دهد که خواص آنتی اکسیدانی خود را حفظ کنند که با تکنیک های معمول استخراج مواد قلیایی از سبوس گندم خارج جدا می شوند.

آندریا روتس، پژوهشگر فوق دکترا و فرانسیسکو ویلاپلانا استادیار در گلیکو ساینس در موسسه فناوری سلطنتی KTH ، پژوهشگران پشت این دستاورد هستند که در شماره اخیر مجله شیمی سبز در مورد آن گزارشی تهیه شده است.

ویلاپلانا می گوید که "در سبوس و سایر بافت های غلات، استخراج همیسلولز بسیار دشوار است چرا که آن ها سفت و محکم به هم چسبیده اند و بسیار مقاوم هستند. یکی از راه های استخراج، روش قلیایی کردن است که البته آن بخش از مولکول را که کارکرد آنتی اکسیدانی دارد از بین می برد."

او در ادامه می افزاید: "ما از یک روش توالی و زنجیره وار استفاده می کنیم؛ ابتدا همیسلولزها را از پلیمر استخراج می کنیم و سپس از آنزیم ها استفاده می کنیم تا بتوانیم باقیمانده همیسلولزهای غیرقابل استخراج را به طور انتخابی از پلیمر جدا کنیم. با این روش ما بازده کل مولکول های زیستی ارزشمند سبوس را به حداکثر می رسانیم."

ویلاپلانا می گوید که گروه پژوهش او در حال مطالعه بر روی برنامه های کاربردی برای این بیو پلیمرها هستند، از جمله تهیه پلاستیک برای بسته بندی مواد غذایی که یک راه طبیعی برای جلوگیری از اکسیداسیون را فراهم می کند. در مواد دارویی، این بیوپلیمرها می توانند برای کپسول کردن ترکیبات فعال حساس به اکسیژن و برای کاهش اشتعال ناشی از گونه های اکسیژن فعال در کاربردهای زیست پزشکی مورد استفاده قرار گیرند.

همیسلولزها و الیگوساکاریدها همچنین به دلیل داشتن خواص پریبیوتیک در شکل فیبرهای غذایی، بسیار شناخته شده هستند؛ موادی که برای بهبود تغذیه و سلامت انسان اهمیت بسیار دارند.

ویلاپلانا در پایان گفت: "پروسه تحقیقاتی ما می تواند در طولانی مدت به استفاده از همیسلولزهای غلات که فعالیت های آنتی اکسیدانی دارند، به شکل های مختلف کمک کند، مانند تهیه ظروف بسته بندی غیر فسیلی، جلوگیری از اکسید شدن غذاها و داروهای حساس، تهیه مکمل های فیبر غذایی و ایجاد خاصیت ژل مانند در محصولات غذایی و آرایشی بهداشتی."

مترجم: بهاران پدرام

انتهای پیام

دیدگاه تان را بنویسید