ایجاد بهترین الگوی کار آفرینی با تدبیر زنان روستایی

«سپیده سعیدی» در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، درباره‌ی کارآفرینی زنان نوشت: وقتی درباره مطالبات زنان در جامعه حرف می‌زنیم، در واقع کدام گروه از زنان جامعه ایرانی را برای دریافت مطالباتشان در اولویت قرار داده‌ایم. زنان خانه دار، زنان سالمند، زنان بیمار و مستمند، زنان بد سرپرست، زنان بی سرپرست و یا زنانی که همپای مردان به فعالیت‌های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی مشغول هستند؟

خوشبختانه این روزها زمزمه‌هایی از این سو و آن سو در خصوص زنان کارآفرین به گوش می‌رسد که هم بخش خصوصی و هم دولت از آن ها غافل نیست و کما بیش حمایت از این قشراز دغدغه‌های دست اندرکاران به شمار می‌رود. حال سؤال این است آیا مسائل زنان فقط محدود به زنان و دختران شهری است؟

بی راه نیست بگوییم که از زنان روستایی کمتر گفته می‌شود. چه اززبان آن‌هایی که دغدغه مسائل زنان را دارند و چه آن هایی که دستی دارند بر آتش.

غفلت از زنانی که نه برند می‌شناسند و نه در پی مد و پوشش روز هستند، زنانی که هم پای مردان تولید می‌کنند و گاه اشتغال می‌آفرینند. کیان خانواده را متعصبانه حفظ کرده و اتفاقاً معلمان وراهبرهای بی مانندی درتربیت نسل آینده هستند.

زنان روستایی، درعرصه تولید، اشتغال و آموزش نسل آینده قابل تقدیر هستند و همچنان با انگیزه به فعالیت ادامه می‌دهند.

طبق آمار جمعیت زنان خانه‌دار ۱۹ میلیون نفر معادل یک چهارم جمعیت کشور است که عموماً در فعالیت اقتصادی و چرخه اقتصادی نیز نقشی ندارند و منفعل محسوب می‌شوند. گرچه به‌کارگیری کلمه انفعال تنها در زمینه اقتصادی و تأثیر آن بر جامعه است و زنان خانه دار نقش ویژه‌ای درآموزش و پرورش فرزندان و نیز سلامت خانواده دارند.

اما زنان روستایی و عشایری که حدود ۱۰ میلیون نفر از کل جمعیت کشور را تشکیل می‌دهند. این عده ۱۴ در صد جمعیت کل کشور و ۴۹ در صد جمعیت روستایی و عشایری هستند.

به طورکلی برخلاف زنان شهری زنان روستایی در تولید نقش بسزایی دارند. زنان روستایی و عشایری ستون اصلی توسعه روستایی و اقتصاد ملی هستند. آن‌ها ۴۳ درصد از نیروی کار کشاورزی جهان را تشکیل می‌دهند؛ آماری که دربرخی کشورها به ۷۰ درصد هم می‌رسد. در آفریقا ۸۰ درصد از تولیدات کشاورزی حاصل کار مرزعه‌داران کوچک است که بیشترشان زنان روستایی هستند. زنان بیشترین درصد نیروی کار در بخش کشاورزی را تشکیل می‌دهند، اما به تمامی زمین و منابع مولد دسترسی ندارند و بعضاً در ایران به دلیل برخی تعصبات و سنت‌ها کمتر دیده شده است که زمین کشاورزی داشته باشند اما بیشترین نقش را درتولید بسیاری ازمحصولات ایفا می‌کنند. در طول ۱۰ سال گذشته، بسیاری ازکشورهای آفریقایی قوانین‌شان را طوری تغییر داده‌اند که زنان راحت‌تر بتوانند به صورت قانونی مالکیت زمین‌های کشاورزی را به‌دست آورند. این امربه بهبود موقعیت زنان روستایی کمک کرده است.

در ایران نیز بسیاری اززنان کار آفرین فعالیت حرفه‌ای خود را از روستای خودشان آغاز کرده‌اند و آن را به شهرها سوق دادند. تولید و اشتغال همواره دغدغه زنانی است که توانمندیشان فراتر از چیزی است که در ذهن داریم. کسب تجربه و مهارت‌های کسب و کاررا بسیاری از زنان روستایی در همان روستاها تجربه کرده‌اند و در ابتدا در بازار منطقه خود به منسه ظهور گذاشته‌اند. تجربه موفق این کسب و کار کوچک به آنها جرات و جسارت کارنمونه بزرگ‌تر را داده است. همکاری و کار گروهی بین زنان روستایی از دیگر اقدامات مؤثر و قابل طرح است. در بسیاری مواقع دیده شده است که زنان روستایی به‌راحتی توانسته‌اند در کنار یکدیگر کار کنند و یکدیگر را همراهی کنند. بنابراین بی راه نیست اگر بگوییم زنان روستایی بهترین الگو برای کارآفرینی ایجاد کرده‌اند. مقرون به صرفه بودن کالاهای تولیدی، همدلی و همراهی، ممارست و پشتکار از جمله مواردی است که در کار آفرینی این افراد به چشم می‌خورد.