ریشه یک ناکامی در کشاورزی
محسن جلال پور
یکی از درس‌های خوبی که از یک کارآفرین آموخته‌ام، تجربه مرحوم همایون صنعتی‌زاده است. ایشان معتقد بود اگر دنبال کسب و کار هستید، می‌توانید به تجارت و خرید و فروش رو بیاورید و مجموعه ای را ایجاد کنید اما اگر دنبال کارآفرینی هستید، باید نقش محوری ایفا کنید و بستری بسازید تا دیگران حول این محور بتوانند کسب و کاری برای خود ایجاد کنند
بهترین مصداق هم کاری بود که ایشان در منطقه لاله‌زار کرمان انجام داد. در منطقه‌ای که هیچ‌کس فکرش را نمی‌کرد، کارخانه اسانس گل و روغن و گلاب‌گیری ایجاد کرد تا همه اهالی با اطمینان خاطربه کشت گل محمدی بپردازند.
به تأسی از این دیدگاه، دو سال پیش طرحی را در جیرفت با مجموعه‌ای از همکاران آغاز کردیم که احتمالا در آینده می‌تواند بستر شکل‌گیری کسب وکارهای زیادی در این منطقه باشد.
وقتی روابط ترکیه و روسیه به سردی گرایید، فرصت بی‌نظیری برای بخش کشاورزی ایران به‌وجود آمد تا در کشوری به وسعت روسیه بازارگشایی کنند. همین طور وقتی روابط عربستان و قطر دچار مشکل شد، انتظار این بود که محصولات ایرانی بازار قطر را تسخیر کنند. اما به دلایل زیاد، این اتفاق رخ نداد. یکی از مهم‌ترین دلایل ناکامی ما در بازارهای جهانی، ناتوانی در تجمیع محصولات و بی‌توجهی به استانداردها و بسته‌بندی کالای صادراتی است.
پایانه جمع‌آوری و بسته‌بندی محصولات گلخانه‌ای استان کرمان که در شهرک صنعتی جیرفت آغاز شده، احتمالا می‌تواند این مشکلات را به حداقل برساند. این پایانه قادر است چیزی درحدود ۶۰ هزارتن محصولات گلخانه‌ای و مرکبات منطقه را پس از جداسازی و بسته‌بندی، آماده صادرات کند.
مسلما وجود چنین مرکزی با چنین ظرفیتی اطمینان لازم را به اهالی منطقه خواهد داد تا با روی آوردن به کشت گلخانه‌ای نسبت به تولید محصول استاندارد و مناسب برای بازارهای خارجی سرمایه‌گذاری کنند. محاسبات نشان می‌دهد که تغییر روش کشاورزان منطقه در کاشت و برداشت محصول، می‌تواند مصرف آب را به میزان قابل توجهی کاهش داده و همین‌طور ارزآوری قابل توجهی برای استان و کشور داشته باشد. برآورد کرده‌ایم که رو آوردن کشاورزان جیرفت به کشت گلخانه‌ای می‌تواند در هرهکتار، برای ۱۴ نفر شغل ایجاد کند.
قطعا چنین طرح‌هایی باید در مناطق مختلف کشور از جمله استان‌های مازندران، آذربایجان،گیلان و خوزستان اجرایی شود. باید به کشورهایی که می‌خواهیم به آن ها محصولات کشاورزی صادر کنیم، تضمین بدهیم که می‌توانیم به مقدار مشخص، کالای استاندارد و با بسته‌بندی مناسب صادر کنیم. در این صورت حاضر می‌شوند با ما مذاکره کنند.
یکی از درس‌های خوبی که از یک کارآفرین آموخته‌ام، تجربه مرحوم همایون صنعتی‌زاده است. ایشان معتقد بود اگر دنبال کسب و کار هستید، می‌توانید به تجارت و خرید و فروش رو بیاورید و مجموعه ای را ایجاد کنید اما اگر دنبال کارآفرینی هستید، باید نقش محوری ایفا کنید و بستری بسازید تا دیگران حول این محور بتوانند کسب و کاری برای خود ایجاد کنند
بهترین مصداق هم کاری بود که ایشان در منطقه لاله‌زار کرمان انجام داد. در منطقه‌ای که هیچ‌کس فکرش را نمی‌کرد، کارخانه اسانس گل و روغن و گلاب‌گیری ایجاد کرد تا همه اهالی با اطمینان خاطربه کشت گل محمدی بپردازند.
به تأسی از این دیدگاه، دو سال پیش طرحی را در جیرفت با مجموعه‌ای از همکاران آغاز کردیم که احتمالا در آینده می‌تواند بستر شکل‌گیری کسب وکارهای زیادی در این منطقه باشد.
وقتی روابط ترکیه و روسیه به سردی گرایید، فرصت بی‌نظیری برای بخش کشاورزی ایران به‌وجود آمد تا در کشوری به وسعت روسیه بازارگشایی کنند. همین طور وقتی روابط عربستان و قطر دچار مشکل شد، انتظار این بود که محصولات ایرانی بازار قطر را تسخیر کنند. اما به دلایل زیاد، این اتفاق رخ نداد. یکی از مهم‌ترین دلایل ناکامی ما در بازارهای جهانی، ناتوانی در تجمیع محصولات و بی‌توجهی به استانداردها و بسته‌بندی کالای صادراتی است.
پایانه جمع‌آوری و بسته‌بندی محصولات گلخانه‌ای استان کرمان که در شهرک صنعتی جیرفت آغاز شده، احتمالا می‌تواند این مشکلات را به حداقل برساند. این پایانه قادر است چیزی درحدود ۶۰ هزارتن محصولات گلخانه‌ای و مرکبات منطقه را پس از جداسازی و بسته‌بندی، آماده صادرات کند.
مسلما وجود چنین مرکزی با چنین ظرفیتی اطمینان لازم را به اهالی منطقه خواهد داد تا با روی آوردن به کشت گلخانه‌ای نسبت به تولید محصول استاندارد و مناسب برای بازارهای خارجی سرمایه‌گذاری کنند. محاسبات نشان می‌دهد که تغییر روش کشاورزان منطقه در کاشت و برداشت محصول، می‌تواند مصرف آب را به میزان قابل توجهی کاهش داده و همین‌طور ارزآوری قابل توجهی برای استان و کشور داشته باشد. برآورد کرده‌ایم که رو آوردن کشاورزان جیرفت به کشت گلخانه‌ای می‌تواند در هرهکتار، برای ۱۴ نفر شغل ایجاد کند.
قطعا چنین طرح‌هایی باید در مناطق مختلف کشور از جمله استان‌های مازندران، آذربایجان،گیلان و خوزستان اجرایی شود. باید به کشورهایی که می‌خواهیم به آن ها محصولات کشاورزی صادر کنیم، تضمین بدهیم که می‌توانیم به مقدار مشخص، کالای استاندارد و با بسته‌بندی مناسب صادر کنیم. در این صورت حاضر می‌شوند با ما مذاکره کنند.
دیدگاه تان را بنویسید