Iranian Agriculture News Agency

پساب روغن زیتون از یک آلوده کننده به کود زیستی و سوخت زیستی تبدیل می شود

روغن زیتون از زمان های گذشته یک ماده مصرفی اساسی محبوب در آشپزخانه بوده است. تا امروز تولید این روغن جریان عظیمی از پساب را که می تواند آبراهه ها را مسدود کند ایجاد کرده است، حاصلخیزی خاک را کاهش می دهد و باعث ایجاد آسیب گسترده به اکوسیستم های مجاور می شود. اکنون در یک مطالعه که در مجله ی شیمی و مهندسی پایدار ACS منتشر شده است، دانشمندان یک فرآیند در حال توسعه دوستدار محیط زیست را که می تواند این آلوده کننده را به یک سوخت سبز، کود زیستی و آب سالم برای استفاده در آبیاری کشاورزی تبدیل شود گزارش کرده اند.

پساب روغن زیتون از یک آلوده کننده به کود زیستی و سوخت زیستی تبدیل می شود

روغن زیتون از زمان های گذشته یک ماده مصرفی اساسی محبوب در آشپزخانه بوده است. تا امروز تولید این روغن جریان عظیمی از پساب را که می تواند آبراهه ها را مسدود کند ایجاد کرده است، حاصلخیزی خاک را کاهش می دهد و باعث ایجاد آسیب گسترده به اکوسیستم های مجاور می شود. اکنون در یک مطالعه که در مجله ی شیمی و مهندسی پایدار ACS منتشر شده است، دانشمندان یک فرآیند در حال توسعه دوستدار محیط زیست را که می تواند این آلوده کننده را به یک سوخت سبز، کود زیستی و آب سالم برای استفاده در آبیاری کشاورزی تبدیل شود گزارش کرده اند.

به گزارش ایانا از سایت "ساینس دیلی" در طول پردازش، زیتون ها خرد شده و با آب مخلوط می شوند. این روغن از این مخلوط جدا می شود و آب کثیف و تفاله های جامد دور ریخته می شوند. در کشورهای مدیترانه ای که ۹۷ درصد روغن زیتون جهان در آن جا تولید می شود، این فرآیند، سالانه حدود ۸ بیلیون گالون از این پسماندها را تولید می کند و رفع آن مشکل ساز شده است. ریختن آن ها به رودخانه ها و رودها می تواند به طور بالقوه آب آشامیدنی را آلوده کند و به زندگی آبی آسیب رساند. پمپ کردن آن به زمین های کشاورزی به خاک آسیب می رساند و بازده محصولات را کاهش می دهد. برخی پژوهشگران تلاش کرده اند که پسماندها را با مخلوطی از زباله های جامد ناشی از این فرآیند یا پسماندهای چوب بسوزانند. اما این رویکردها یا بسیار هزینه بر هستند یا آلودگی هوای بیش از حد ایجاد می کنند. مجدی جگویریم و همکارانش رویکرد متفاوتی را اتخاذ کردند. آنها می خواستند ببینند که آیا می توانند پسماند روغن زیتون را از یک آلوده کنده به تولیدات پایدار برای استفاده های عملی تبدیل کنند یا خیر.

این پژوهشگران ابتدا این پسماندها را در خاک اره درخت سرو که یکی دیگر از مواد زائدی است که در مدیترانه تولید می شود جاسازی کردند. سپس آنها به سرعت این مخلوط را خشک کردند و آب تبخیر شده را جمع آوری کردند که می گویند می تواند با اطمینان برای آبیاری محصولات استفاده شود. در مرحله بعد، این پژوهشگران این مخلوط را به آذر کافت تبدیل کردند، پروسه ای که در آن مواد آلی در غیاب اکسیژن در معرض درجه حرارت بالا قرار می گیرند. بدون اکسیژن، این مواد نمی سوزند، اما به صورت گرمایی به گازهای قابل احتراق و زغال چوب تجزیه می شوند. این پژوهشگران این گاز را جمع آوری کرده و آن را به شکل یک روغن زیست محیطی فشرده کردند که می تواند در نهایت به عنوان منبع گرما برای فرآیند خشک کردن و آذرکافت در خشک کردن پسماند زیتون ها در خاک اره درخت سرو استفاده شود. در پایان، آنها حبه های زغال چوب را که با پتاسیم، فسفر، نیتروژن و دیگر مواد مغذی استخراج شده از تجزیه ترکیبات این مخلوط در طول فرآیند آذر کافت بارگیری شدند را جمع آوری کردند. با استفاده از آن به عنوان کود زیست محیطی، پژوهشگران دریافتند که بعد از پنج هفته این حبه ها به طور قابل ملاحظه ای رشد گیاهان را بهبود بخشیدند، از جمله برگ های بزرگتر، در مقایسه با گیاهانی که بدون آنها رشد می کنند.

مترجم: بهاران پدرام

انتهای پیام

دیدگاه تان را بنویسید